در مورد خواب، استدلال شخصیت دختر موتالایی در داستان سه خرس خوب که می گوید هدف یافتن «تختی مناسب برای خوابیدن» است، ممکن است منطقی باشد.
اما تحقیقات همچنین نشان می دهد که یک ساعت خواب بهینه وجود دارد که حداقل برای پیشگیری از بیماری قلبی و حفظ سلامت قلب مفید است. آنها پیشنهاد می کنند که مردم نه خیلی دیر بخوابند و نه خیلی زود. به گفته دانشمندان، بهترین زمان برای خواب بین 10 تا 11 شب است.
این مطالعه که بر اساس داده های 88000 نفر در انگلستان انجام شد، نشان داد که خوابیدن در ساعت 10 شب یا کمی بعد از آن به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در مقایسه با دیرتر یا زودتر به رختخواب رفتن کاهش می دهد.
این مطالعه نمی تواند ثابت کند که دیرتر یا زودتر خوابیدن به ایجاد بیماری قلبی عروقی کمک می کند. زیرا ساعات خواب افراد معمولاً ممکن است با شرایط یا رفتارهای دیگری مانند تا دیر وقت بیدار ماندن و نوشیدن الکل مرتبط باشد که در واقع خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می دهد.
علاوه بر این، این مطالعه به کیفیت خواب شرکت کنندگان توجه خاصی نداشت و تنها مدت و زمان خواب اهمیت داشت.
دکتر دیوید پلینز از دانشگاه اکستر، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: یک احتمال این است که دیرتر یا زودتر به رختخواب رفتن می تواند باعث شود بدن سیگنال های مهمی مانند نور صبح را که برای بازیابی بدن و هماهنگ کردن ساعت استفاده می شود، از دست بدهد. لندن فضای داخلی آن برای از دست دادن ضروری است.
اگر ساعت داخلی بدن در مدت طولانی به درستی تنظیم نشود، «این ناهماهنگی شبانه‌روزی و رفتاری می‌تواند خطر تورم و التهاب را در بدن افزایش دهد و تنظیم گلوکز را مختل کند، که هر دو به افزایش خطر بیماری قلبی کمک می‌کنند. “” می گوید پلان. »
پلنس و همکارانش در مجله اروپایی قلب و عروق – سلامت دیجیتال گزارش دادند که 3172 نفر از 88826 نفری که بین سال‌های 2006 تا 2010 استخدام شدند، به طور متوسط 5.7 سال پس از مطالعه به بیماری قلبی عروقی مبتلا شدند. هیچ یک از آنها در آغاز آزمایشات بیماری قلبی عروقی یا اختلال خواب نداشتند.
محققان سپس داده هایی را از مچ بندهای شرکت کنندگان که 7 روز در هفته بسته بودند استخراج کردند تا ببینند آیا بین خواب شبانه این افراد و بیماری های قلبی عروقی ارتباطی وجود دارد یا خیر.
این تیم دریافت که از 3172 شرکت کننده، 1371 نفر به طور متوسط در تمام روزهای هفته بعد از نیمه شب، 1196 نفر در ساعت 11:00 شب و 473 نفر در ساعت 10:00 می خوابند. فقط 132 نفر قبل از ساعت 10 خوابیدند.
محققان پس از در نظر گرفتن اطلاعات مختلف دیگر مانند سن، جنس، سیگار کشیدن یا نکشیدن، مدت زمان خواب، اختلالات خواب، سابقه دیابت، فشار خون و موقعیت اجتماعی، دریافتند شرکت کنندگانی که بین ساعت 10:00 تا 10:59 می خوابیدند. در مقایسه با کسانی که زودتر یا دیرتر از آن ساعات به رختخواب رفتند، کمتر به بیماری قلبی عروقی مبتلا شدند.
به طور خاص، محققان تخمین زدند افرادی که نیمه شب یا دیرتر به رختخواب می‌روند، 25 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند و افرادی که قبل از ساعت 10 شب به رختخواب می‌روند، 24 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند.
حتی ۱ ساعت بعد به رختخواب رفتن نیز تفاوت چشمگیری ایجاد کرد. افرادی که بین 11 تا 11.59 دقیقه می‌خوابیدند، 12 درصد بیشتر از کسانی که یک ساعت زودتر می‌خوابیدند، در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی بودند.
پلنز می‌گوید: «از آنجایی که ما در این مطالعه به سایر عوامل خطر برای بیماری‌های قلبی عروقی نیز نگاه کردیم، به نظر واضح است که یافته‌های این مطالعه بسیار مهم است.
این تیم می‌گوید یافته‌ها نشان می‌دهد که زمان خواب در میان زنان مهم‌تر از مردان است. با این حال، هنوز دلایل روشنی برای این موضوع وجود ندارد.
این تحقیق همچنین دارای محدودیت هایی است که تنها بر روی افراد بین 43 تا 79 سال انجام شده است و شرکت کنندگان از انگلستان بودند. پایگاه داده مربوط به ژنتیک و سبک زندگی افراد مورد استفاده در این مطالعه اغلب مربوط به افراد سفید پوست است.
پلنس می‌گوید، برای تایید این تحقیق، یک مطالعه بزرگتر با شرکت‌کنندگان بیشتر مورد نیاز است و تا آن زمان، عموم مردم نمی‌توانند زمان دقیق خواب را تعیین کنند.
با این حال، او می گوید این تحقیق از اهمیت بهداشت خواب و عاداتی که به ما کمک می کند بهتر بخوابیم، حمایت می کند.
“مردم اغلب فکر می کنند که بیماری های قلبی عروقی نتیجه اثرات فیزیکی است. اما در واقع این رفتار ماست که بر این سیستم در نتیجه اختلال مکرر ریتم‌های شبانه‌روزی تأثیر می‌گذارد.»