اصولگرایان استدلال می کنند که جبهه اصلاحات در حال روی آوردن به رادیکالیسم است
مطهره شفیعی: بهزاد نبوی مدتی پیش از ریاست جبهه اصلاحات استعفا داد و دلیل این تصمیم را «به دلیل مشکلات جسمی و همچنین سنم دیگر نمی توانم در جبهه حضور داشته باشم» اعلام کرد، اما جبهه رقیب از این موضوع استفاده کرد. استعفا به نفع خود شفافیت در جریان اصلاحات منجر به ابهامی در فعالیت این طیف نشده است و حامیان این جریان به خوبی از برنامه های جریان اصلاحات برای آینده آگاه هستند. اما طیف رقیب به جای برنامه ریزی برای آینده، وقت خود را صرف تخریب رقیب می کند و با علم به اینکه موفق نخواهد شد، سال ها همین مسیر را طی می کنند. بهزاد نبوی از رهبری جبهه اصلاحات کنار رفت، اما نقش مهمی در تصمیمات آینده اصلاح طلبان دارد. مرتضی الویری، فعال سیاسی اصلاح طلب نیز تاکید کرد: افرادی مانند بهزاد نبوی هرگز از فعالیت های سیاسی کنار نمی روند. پیگیری مطالبات مردم با پوست و خون چنین افرادی آمیخته است. من مطمئن هستم که آقای نبوی تا حد امکان برای رسیدن به آزادی، عدالت و حل مشکلات کشور تلاش می کند. من هرگز باور نمی‌کنم که با کناره‌گیری از مسئولیتی خاص، مسئولیت‌های مهم خود را در عرصه فعالیت‌های سیاسی فراموش کند.» سیر اصلاحات به گونه‌ای نیست که تصمیمات یک نفر گرفته شود و دیگران به دنبال آن باشند، بلکه دیدگاه‌های متفاوتی مطرح شود. تا در نهایت بهترین تصمیم گرفته شود، طبیعی است که هر موضعی مخالفانی داشته باشد، مانند نظرات پیامبر که مورد انتقاد برخی از مصلحان قرار می گیرد، اما این انتقادات به رسمیت شناخته شده و ساده انگاری است دلیلی بر استعفای پیامبر، به عبارت دیگر، پیامبر رفته است، اما در صف اول تصمیم گیرندگان قرار دارد.
تجربه ای نبوی در برابر سکوت سیاسی
نبوی یک شخصیت سیاسی جدید نیست که تخریب به دست یک رقیب را بهانه کند. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضویت در کمیته مرکزی انقلاب اسلامی، عضویت در هیات نظارت بر صدا و سیما، وزیر مشاور در امور اجرایی، سخنگوی دولت و رئیس ستاد بسیج اقتصادی را در کارنامه خود دارد. وزیر صنایع سنگین، مسئول تعمیرات ستاد کل نیروها، مشاور مدیرعامل شرکت مپنا و همچنین عضویت در هیات مدیره شرکت پتروپارس و نایب رئیس مجلس ششم. یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم، بهزاد نبوی در پی حوادث پس از انتخابات بازداشت شد، وی در ۸ آذر ۱۳۹۷ به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد و پس از پایان دوران محکومیتش در ۱۰ خرداد ۱۳۹۲ از زندان اوین آزاد شد. اما به دلیل فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شد که با تشخیص قاضی دادگاه به جای حبس به 10 میلیون تومان جزای نقدی تبدیل شد. بهزاد نبوی در واکنش به اعتراضات ایران 1401 گفت: با وجود شرایط نامناسب برای ادامه فعالیت سیاسی، باید به جنبش اصلاحات ادامه دهیم. مثلاً در مورد مهسا امینی جابه روز اول بیانیه داد و به رئیس قوه قضائیه نامه نوشت، اما قطعاً نمی‌توانیم به معترضان در خیابان بپیوندیم که شعارهای براندازانه سر می‌دهند. نبوی بر اساس تجربه و سوابق خود به سیاست های هیجانی و تنش زا اعتقادی ندارد و ترجیح می دهد مسائل را در فضایی مسالمت آمیز حل و فصل کند. «قدیمی حزبی» در جریان اصلاحات همواره در جایگاه مشاور در میان تصمیم گیران قرار داشت و هرگز به قدرت یابی اعتقاد نداشت. به عنوان مثال، زمانی که او خواستار توقف اعتراضات خیابانی شد، برخی او را به دلیل رویگردانی از اهداف اصلاح طلبان محکوم کردند، اما نبوی به خوبی می دانست که اعتراضات خیابانی برای جامعه بی اثر و مضر است. چرخش بهزاد نبوی از اصلاحات به بی تفاوتی و سکوت غیرقابل قبول است.
روایت دلواپسان از مواضع عرفانی و نبوی
مخالفان جریان اصلاحات از مواضع محمدرضا عارف برای باورپذیر ساختن ادعاهای خود استفاده کرده و می نویسند: «یک نکته مهم در مورد رفتارهای تندروانه در جبهه اصلاحات و نقد این رفتارها این است که مردم دیده اند که جبهه اصلاحات. همیشه به این رادیکالیسم روی آورده است. یعنی مردم می بینند که اعلام می شود محمدرضا عارف (رئیس وقت جبهه اصلاحات) با تحریم انتخابات 98 مخالف بود اما در نهایت این جبهه اصلاحات بود که در قالب یک بیانیه رسمی انتخابات را تحریم کرد. و در مورد انتخابات 1400 نیز شاهد بودیم که بهزاد نبوی حتی در ویدئویی از مخالفت خود با تحریم انتخابات خبر داد اما چپ های جبهه اصلاحات در بیانیه رسمی این جبهه اعلام کردند که انتخابات 1400 نیز تحریم شده است. و نتیجه می گیرند که افرادی مثل بهزاد نبوی و محمدرضا عارف واقعا مخالف این رفتارها هستند؟! یا اینکه ما و مردم در حال تماشای نمایش چپ مرکز هستیم و قصد داریم عزم براندازانه خود را پشت سناریوهای «بهزاد مخالف و عارف مخالف» پنهان کنیم. از طرفی اساسی بود و نبود افرادی مثل بهزاد و محمدرضا دقیقا در جبهه اصلاحات چه کرد؟! به هر حال آنها نباید از این نمایش اسیر شوند و فرقی نمی کند که مخالفان رفتار رادیکالیزه جبهه اصلاحات چه کسانی باشند. زیرا این جبهه (طبق تجربه زنده) در نهایت دقیقاً مسیر رادیکالیسم را مشخص خواهد کرد و به نظر می رسد در میان چپ ها کسی نیست که بتواند در مقابل دیکتاتوری حزبی هسته سخت اصلاحات بایستد. البته اگر عزم مخالفت با رادیکالیسم وجود داشته باشد و قول کلی چپ‌ها از ستاد برای براندازی نظام نباشد!»