ساعت: 11:30
تاریخ انتشار: 05/09/1401
کد خبر: 1886716
این استاد دانشگاه با اشاره به نامه های تهدیدآمیز یزید به امام حسین (ع) برای بیعت گفت: حضرت زیربار زیر بار قانون فسق و فجور یزید نرفت و برای دولت مرکزی گران تمام شد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ حجت الاسلام سید حسین شفیعی، استاد حوزه تخصصی و دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار تهران نیوز با اشاره به ورود کاروان امام حسین علیه السلام به کربلا و بررسی علت هجرت حضرت امام حسین علیه السلام. سیدالشهداء علیه السلام از مدینه تا کربلا می فرماید: امام صادق علیه السلام فرمود: «نفس الظالمین تسبیح» هر که از ظلم ما اندوهگین شود تسبیح است و اندوهش عبادت است. برای ما و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست.
وی افزود: معظم له می فرمایند هرکس از ظلم ما پشیمان شود هر نفسش عبادت است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه چرا امام حسین (علیه السلام) به همراه خانواده از مدینه خارج شدند، یادآور شد: ابتدا باید مقدمه ای را در این باره بیان کنم. از یک طرف حکومت فرزندان زبیر (خود را قریش می دانند) و از طرف دیگر مروان و دار و دار و دسته این مرد به دنبال قدرت هستند و معاویه نیز در پی به دست گرفتن قدرت و حکومت بر تمام جغرافیایی است. مرزهای امت اسلام سوریه
تلاش معاویه برای تثبیت حکومت و میراث یزید
شافعی تصریح کرد: جامعه ای که در زمان خلیفه سوم مرزهای خود را گسترش داد و ایران، عراق و سوریه را در بر گرفت، اما پس از خلیفه سوم و امیرالمومنین علی (ع) و سلطنت کوتاه او، حوادثی در سراسر جهان رخ داد. مرزهای اسلام و مردم مدعی قدرت بودند.
وی تصریح کرد: به عنوان مثال معاویه (لعنت الله علیه) بعد از امام حسن (علیه السلام) برای تثبیت مرجعیت خود تلاش کرد و برای ادامه حکومت بر جامعه اسلامی و تضمین حکومت بر فرزندانش از جمله یزد مورد لعن و نفرین قرار گرفت.
این استاد دانشگاه افزود: معاویه از ابتدا تلاش کرد تا حاکمیت و قدرت را در خانواده خود به ارث ببرد و با روش های مختلف از جمله جنگ، سیاست، فریب و… سعی در تصاحب قدرت در کشورهای اسلامی داشت.
شافعی در ادامه توضیح داد: پس از مرگ معاویه، یزید بر مسند قدرت تکیه زد، یزید حاکمی شرور و فاسد بود و این آغاز درگیری بود که در یک طرف زبیران و در طرف دیگر بنی امیه بودند. و یزید نیز در آن سوی کشور حضور داشت و قصد دارد حکومت خود را در سوریه مستقر کند.
وی تاکید کرد: یزید مردی فاسد و الکلی است، به همین دلیل شیعیان، مسلمانان و حتی بسیاری از بنی امیه با حکومت این مرد مخالف هستند و در شرایط کنونی یزید از زور و اجبار استفاده می کند و به جاهای مختلف پیام های تهدیدآمیز می فرستد.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: یزدی (لعنت الله علیه) هر جا گروه یا قبیله ای را با خود ناسازگار بداند اعلام جنگ می کند از جمله مدینه که این پیام تهدیدآمیز به امام حسین (علیه السلام) می رسد با این مضمون که اگر شما بیعت مکن تو را می کشند جایز است!
شافعی توضیح می دهد: با این پیام، حاکمان مدینه، از جمله ولید، با امام حسین (علیه السلام) ملاقات کردند، هر چند که حاکمان مدینه به دنبال پرهیز از جنگ با سیدالشهدا بودند.
وی تصریح کرد: اما امام حسین علیه السلام می فرمایند که زیر بار ظلم و بیعت اجباری زیر بار حکومت یزید نمی روند و این واکنش حضرت سیدالشهدا علیه السلام گران تمام می شود. برای حکومت نوپا یزید.
این استاد دانشگاه در ادامه تصریح کرد: از سوی دیگر امام حسین علیه السلام مدینه را محل امنی برای سکونت نمی دانستند، چنانکه در روایت آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بر قبر آن حضرت ظهور کرده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را وداع گفت.
شافعی گفت: مروان و ولید بر امام حسین (علیه السلام) توکل کردند و جرأت نکردند که او را آزار دهند، پس وقتی دیدند امام حسین (علیه السلام) حضور ندارد. در مدینه خوشحال بودند که مجبور نبودند بجنگند.
وی گفت: امام حسین علیه السلام هنگام خروج از مدینه پیام های متعددی را به حاکم مرکزی رساند. اولاً مخالفت خود را با حکومت مرکزی علناً اعلام کردند، البته پیامبر پس از اعتراض به هجرت از مدینه، به دنبال جنگ و نبرد نبودند، لذا همراهان ایشان افراد نزدیک به پیامبر و اهل بیت ایشان هستند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: بنابراین اگر یاران نزدیک پیامبر در مدینه می ماندند، دولت مرکزی با گروگان گرفتن امام حسین (علیه السلام) را برای بیعت تحت فشار قرار می داد.
کاروان امام حسین (علیه السلام) در برابر لشکر ابن یزید ریاحی
شافعی توضیح داد که چرا با امام حسین (علیه السلام) لشکری برای جنگ احتمالی با دشمنان اسلام وجود ندارد؟
وی افزود: از سوی دیگر امام حسین علیه السلام تلاش می کرد که با یزید ملعون آن دشمن قسم خورده اسلام وارد جنگ نشود، همچنان که در صحرای کربلا واکنشی خصمانه نشان نداد. در برابر لشکر کوفه به عنوان حر بن یزید ریاحی.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: سرانجام امام حسین علیه السلام به صحرای کربلا می رسید و علت سفر به کربلا این بود که امام حسین علیه السلام پس از دعوت 18 هزار کوفه به سمت کوفه حرکت کرد، اما پس از دریافت. که کوفی ها عهد خود را شکستند، نماندند، مسیر خود را به صحرای کربلا تغییر دادند.
شافعی تصریح کرد: پس از خیانت کوفیان به حضرت مسلم و سرپیچی از نامه ارسالی به امام حسین (چه به خاطر حفظ جان، به دست آوردن مال و ثروت، ترس از یزید و ابن زیاد ملعون، قدرت گرفتن، سکوت به دلیل ترس. و .. .) مردم آن شهر سرانجام حضرت مسلم علیه السلام را کشتند.
وی افزود: بنابر روایت ابن شهرآشوب و دیگران وقتی حضرت سیدالشهدا علیه السلام وارد کربلا شد، اولین نفری که با لشکر حر بن یزید ریاحی روبرو شد، گفتند بر ضد ما آمده اند. ، یا به نفع ما گفتند که علیه شما آمده اند.
این استاد دانشگاه بیان می کند: حضرت سیدالشهدا سپس با نیروهای شام و عمر بن سعد ملعون روبرو شد، آنها به دعوت کوفیان اشاره کردند و نامه ها را به آنها نشان دادند، از این رو حضرت با لشکر یزید ملعون جنگید. و به قول خودشان می خواست امت را اصلاح کند جدش پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم برخاست.
شافعی تصریح کرد: یزدی (لعنت الله) یا در صدد پذیرش بیعت با امام حسین (علیه السلام) یا شهادت آن حضرت بود و امام از فرمانروایی ظالم و ستمکار نافرمانی کرد و به قیمت جان باختن او با دشمن جنگید. زندگی .
انتهای پیام/*