توسعه مسیر بافت تاریخی یزد باید در اولویت بودجه/سلامت محدود خاک‌های بافت تاریخی باشد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش یزدرسا ، بافت تاریخی یزد به عنوان قدیمی ترین بافت زنده دنیا شناخته می شود و در سال 1395 به ثبت جهانی رسید و افق های دیگری را به روی یزد و مردمش می گشاید.

استان یزد دارای 3550 هکتار بافت تاریخی است و شهر یزد به عنوان اولین شهر خشت خام و دومین شهر تاریخی جهان دارای بافت تاریخی ارزشمندی است.

کوچه به کوچه این بافت بیش از نیم قرن است که شاهد گام های استوار مردم یزد بوده و متأسفانه مدت هاست که این شاهدان تاریخی به دلیل شرایط جغرافیایی و خشم طبیعت وضعیت خوبی نداشته اند.

اگر با چشم یک جهانگرد به دل بافت تاریخی سفر کرده باشید، چیزی جز زیبایی نخواهید دید، اما اگر به چشم یک سوار بزرگسال، کودکی که در این بافت زندگی می کند، یا به این مکان گرانبها نگاه کنید. شهروندی که سال ها از بافت تاریخی گذشته است، متوجه خواهید شد. مشخص شد که تنها چند مسیر اصلی در این بافت زیباسازی شده و سایر مسیرهای بافت تاریخی به حال خود رها شده است.

* حفظ سلامت بافت خشتی در اولویت شهرداری بافت تاریخی است

علیرضا نقوی شهردار محوطه تاریخی در پاسخ به این سوال به خبرنگار یزدرسا گفت: سیل مردادماه به مسیرهای محوطه تاریخی خسارت وارد کرد و در برخی از این مسیرها آب گرفتگی ایجاد کرد.

وی افزود: مسیرهای سیل زده بافت تاریخی رسیدگی و اقدامات لازم برای حفظ بافت تاریخی انجام شد.

شهردار بافت تاریخی ادامه داد: در سال های اخیر تلاش شده است تا با آسفالت از مسیرهای بافت تاریخی و تعویض سنگفرش آن قسمت، سلامت سازه سفالی حفظ شود.

نقوی با تاکید بر اهمیت حفظ سلامت خاک رس در بافت تاریخی تصریح کرد: استفاده از آسفالت و مصالح مشابه در مسیرها در بافت تاریخی امکان پذیر نیست زیرا آسفالت مانع از تنفس خشت می شود و در این مورد در چند مورد. سالها شاهد نابودی این زمان خواهیم بود.

وی افزود: هر ساله 10 پروژه احداث و مرمت طبقات در بافت تاریخی بر اساس حفاظت از سلامت خشت توسط شهرداری بافت تاریخی انجام می شود و تاکنون 28 پروژه بازسازی و بازآفرینی در بافت تاریخی برای بهسازی جاده ها انجام شده است.

* غم نهفته در دل کوچه های آشتی

کوچه های به هم پیوسته یزد کوچه پس کوچه های خشت و هزارتوی پیچ در پیچ هستند که در بافت تاریخی یزد با دیوارهای بلند و زیبا قرار گرفته اند و خانه های سنتی را در دل خود جای داده اند. خانه هایی با درهای چوبی بزرگ شگفت انگیز.

این کوچه ها به قدری باریک هستند که معمولاً دو نفر به سختی از کنار هم عبور می کنند، بنابراین اگر دو نفر با هم قهر کنند و اتفاقاً همزمان و در دو جهت مخالف در این کوچه ها باشند، باید از کنار هم عبور کنند. در غیر این صورت وسط کوچه می مانند و این وضعیت مضحک باعث می شود که خنده بر لبان طرفین بنشیند و موجب رفع توهین و در نتیجه آشتی شود.

کوچه هایی که در طبیعت خود محبت و آشتی را در خود جای داده اند و سالیان متمادی آشتی را وظیفه خود می دانستند، امروز غم را در دل پنهان کرده و نیازمند توجه بیشتر هستند، پس شاید با نگاهی خاص تر به ساختار این بناهای تاریخی بتوان سالهای بیشتر آشتی در دل رهگذران.

اینکه بافت تاریخی شرایط خاصی دارد و نمی توان از هیچ ابزار و مصالحی برای مرمت و نگهداری آن استفاده کرد، قابل قبول است و جای بحثی باقی نمی گذارد، اما موضوع مورد بحث این است که چرا تنها به راه های اصلی در بافت تاریخ توجه شده است. زیباسازی و سایر مسیرها و به عبارتی مسیرهای فرعی مغفول مانده و مغفول مانده و به نوعی این گونه مسیرها بر چهره زیبای بافت تاریخی تأثیر گذاشته است؟

انتهای پیام/