روز جدید : صدای جیغ و داد زن در حین دستگیری! از ماموران گشت ارشاد در گوشم زنگ می زند که این روزها با عنوان طرح امنیت اخلاقی تشدید شده است. مقاومت او در مقابل سوار شدن به ماشین و درگیری او با پلیس صحنه های دلخراشی را رقم می زند. این روزها چه در خیابان و چه در فضای مجازی احتمال مواجه شدن با چنین صحنه های تلخی زیاد است.
فریادهای زن در حین دستگیری! از ماموران گشت ارشاد در گوشم زنگ می زند که این روزها با عنوان طرح امنیت اخلاقی تشدید شده است. مقاومت او در مقابل سوار شدن به ماشین و درگیری او با پلیس صحنه های دلخراشی را ایجاد می کند. این روزها چه در خیابان و چه در فضای مجازی احتمال مواجه شدن با چنین صحنه های تلخی زیاد است. با تشکر از تعقیب کنندگان بودجه در این منطقه که با وجود همه مشکلات معیشتی و اقتصادی، اکنون اولویت آنها نه صد هزار گیلاس پیشنهادی رئیس اتحادیه مرغداران است و نه 70 هزار کیلو آلبالو و نه 70 هزار تومان. ماست، نه نان نان 15 هزار تومان، نه روغن نباتی 300 هزار تومان و نه…، اولویت امروزشان پوشاک زنانه است. این طرح که به نام امنیت اخلاقی در جامعه با مجوز وزارت کشور اجرا می شود به درخواست گروهی که دغدغه آنها «قد الفقر عن یقون الکفره» نیست، به صراحت اعلام می کنند که دغدغه آنها یک دغدغه سیاسی و هویت سازی به نام حجاب است. (حجاب مشکل عادی نیست به هویت ما مربوط می شود حاج علی اکبری امام جمعه تهران)
ما که هستیم؟ زن ایرانی؟ بی شک حجاب برای زنان ایرانی هویت ساز نیست. زیرا زنان ایرانی حتی قبل از اسلام نیز پوشش مناسبی داشتند و با به چالش کشیدن پوشش مورد نظر هویت اسلامی نداشتند.
بررسی قوانین مربوط به حجاب از اول انقلاب و جرم انگاری بی حجابی نتیجه مطلوب مداحان حجاب اجباری را به همراه نداشته است.
در 30 تیر 1341 به عنوان اثبات سابقه حجاب الزامی شد و در قانون مجازات اسلامی همان سال در 27 مرداد 1362 در تبصره ماده 102 بی حجابی مجرم شناخته شد. تخلف و برای زنان بی حجاب 74 ضربه شلاق مجازات محسوب می شود.
تبصره ماده 102 – زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و معابر و اماکن عمومی ظاهر شوند به تعزیر تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهند شد. در همان زمان برخی از زنان مسلمان به این مدل حجاب که توسط نهادهای رسمی ترویج می شد، اعتراض کردند. اما آن صداها خاموش شد. 13 سال بعد در قانون مجازات اسلامی مصوب 2/3/1375 شلاق لغو و مجازات حبس و جزای نقدی جایگزین شد.
تبصره ماده 141 – زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و معابر و اماکن عمومی ظاهر شوند به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از 50 هزار تا 500 هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد. در قانون مجازات اسلامی مصوب 1371 نیز این تبصره دقیقاً همانند سال 75 تکرار شده است.
نتیجه این است که شلاق، حبس و جزای نقدی از اول انقلاب تاکنون نتوانسته اقبال عمومی به این مقوله را جلب کند که اتفاقاً باعث مقاومت در این حوزه نیز شده است. از سوی دیگر، قانونگذاران به این نکته مهم توجه نکرده اند که به طور کلی خداوند بی حجابی را مجازات نکرده است.
در بحث حجاب، مشکل از آنجا نشات می‌گیرد که سیاستمداران ما (چه زن و چه مرد که زنانی بودند که در محدود کردن حجاب سخت‌گیرتر از مردان بودند) یک موضوع فرهنگی را با یک موضوع سیاسی مرتبط کرده‌اند.
طراحان طرح امنیت اخلاقی که امروز شاهد تورم افسارگسیخته و شرایط سخت معیشتی بخش بزرگی از مردم هستند، به سختی می‌دانند که جامعه نمی‌تواند فشار مضاعف بر نیمی از جمعیت خود که اکنون نان‌آور خانواده هستند، تحمل کند. ممکن است معنا و هدف این افراد قابل پیش بینی و پیش بینی باشد، اما یک چیز را هرگز نباید نادیده گرفت: جامعه بشری اساساً غیرقابل پیش بینی است و نتایج مطلوب سیاستمداران همیشه به دست نمی آید، بلکه نتیجه معکوس نیز حاصل خواهد شد.
در مقدمه قانون اساسی زنان آمده است: در ایجاد مبانی اجتماعی اسلامی، نیروهای انسانی که تاکنون در خدمت استثمار همه جانبه بیگانگان بوده اند، هویت اصلی و حقوق انسانی خود را باز می یابند و در این اعاده، طبیعی است که زنان به دلیل ظلم و ستم بیشتر در نظام استبدادی، حقوقشان کاملتر خواهد بود.
در حالی که صدای جیغ زن هنوز در گوشم می پیچد، این جمله مشروطه جلوی چشمانم رژه می رود.