روز جدید بر اساس این قانون، ورود افراد مسلح و نیروهای نظامی و انتظامی به دانشگاه ها، حوزه های علمیه و موسسات مذهبی برای تعقیب و دستگیری افراد ممنوع است. اما این حادثه شب گذشته در دانشگاه شریف رخ داد و صحنه دانشگاه را به صحنه دعوا و فرار تبدیل کردند. برخورد با این قانون شکنی آشکار کمترین آرزوی مردمی است که این روزها با تشویش فراوان وقایع کشور خود را دنبال می کنند.
اتفاقی که دیشب در دانشگاه شریف افتاد به تمام معنا تکان دهنده و تاسف آور بود.
دانشجویان شریف مانند چند روز گذشته با برگزاری تجمعی در محوطه دانشگاه و سردادن شعارهایی اعتراض خود را نسبت به تحولات اخیر اعلام کردند.
اما پس از چند ساعت عکس ها و فیلم هایی از آن دانشگاه منتشر شد که نشان می داد عده ای از بیرون وارد محوطه دانشگاه شده و با موتورسیکلت – حتی داخل پرگینک – دانشجویان را تعقیب می کنند. گزارش های متعددی مبنی بر شلیک گلوله های پلاستیکی به دانش آموزان منتشر شد و منابع دانشجویی از دستگیری تعداد نامعلومی از همکلاسی های آنها خبر دادند.
اوضاع در دانشگاه صنعتی شریف به حدی وخیم شد که وزیر علوم مجبور شد شبانه به دانشگاه برود تا در شرایطی که دانشگاه در محاصره بود، اوضاع را آرام کند و تعدادی از دانشجویان را تخلیه کند!
در مورد آنچه دیشب در شریف رخ داد نکات جدی قابل تأمل است:
1- در حالی که در روزهای اخیر بسیاری از دلسوزان نظام خواستار درک نسل جوان از مسئولین بودند، در حالی که تجمعات دانشجویی در بسیاری از دانشگاه های کشور بدون تنش و در حالی که فضای اعتراضات خارج از دولت تندرو بود، برگزار شد. برای دانشگاه شریف که یکی از نمادهای آموزش عالی کشور است بسیار عجیب بود و باید بررسی شود که چه کسانی می خواستند در زمانی که کشور بیش از هر زمان دیگری به آرامش نیاز دارد، نارضایتی و تنش را افزایش دهد.
2- ورود افراد مسلح و نیروهای نظامی و انتظامی به دانشگاه ها، حوزه های علمیه و موسسات مذهبی برای تعقیب و دستگیری افراد ممنوع است. اما این حادثه شب گذشته در دانشگاه شریف رخ داد و صحنه دانشگاه را به صحنه دعوا و فرار تبدیل کردند. برخورد با این قانون شکنی آشکار کمترین آرزوی مردمی است که این روزها با تشویش فراوان وقایع کشور خود را دنبال می کنند.
3- فرض کنیم برخی از دانشجویان شعارهای رکیک داده و یا حتی مرتکب جنایت شده باشند. آیا راه مقابله با این چند دانشجو حمله به کل دانشگاه است؟ در کشوری که تا دیروز صحبت از دوربین‌هایی بود که می‌توانستند از حجاب‌داران در خیابان عکس بگیرند و آنها را با شناسنامه ملی‌شان تطبیق دهند و به نشانی‌شان جریمه بفرستند، آیا بدون این هجمه ناگوار به مجازات دانش‌آموزان مقصر امکان‌پذیر نبود؟ و بعدا فراخوانده شد؟ البته تاکید می کنیم که «اگر واقعاً جرم و خلاف واقع شود» و نفس اعلام اعتراض حق عمومی است و جرم محسوب نمی شود.
4- اگر برای حفظ برپایی نظام به دانشگاه حمله شد قطعا نتیجه معکوس داشت و سوژه جدیدی برای رسانه های بیگانه ایجاد کرد. آیا ریختن آب به آسیاب دشمن معنایی جز این دارد؟!
5- کسانی که در روزهای اخیر از آسیب‌های مالی مردم مانند بانک‌ها، سطل‌های زباله و تابلوهای راهنمایی و رانندگی انتقاد می‌کردند، آیا می‌دانند که جوانان و به‌ویژه نخبگان دانشگاهی که این روزها مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند، آیا این سرمایه‌ها بیشتر است؟
آیا حوادث شب گذشته دانشگاه شریف موج جدیدی از مهاجرت معلمان و دانشجویان از این دانشگاه و سایر موسسات آموزش عالی کشور را آغاز نخواهد کرد؟!
6- اکانت هایی که در مورد وقایع دیشب گفته می شود بسیار تکان دهنده است و چون هنوز از صحت آنها مطلع نیستیم آنها را بازنشر نمی کنیم. شایسته است رئیس جمهور به عنوان حافظ قانون اساسی با تشکیل کمیسیون حقیقت یاب که تعدادی از دانشجویان و معلمان معترض شریف در آن حضور داشته باشند، بلافاصله به موضوع حمله شب گذشته به دانشگاه شریف رسیدگی کنند. اقدام برای معرفی متخلفان و مجازات آنها از طرفین.
همچنین انتظار می رود جناب عالی در جلسه اضطراری سران قوا این موضوع را مطرح کرده و همراه با دولت برای التیام زخم شریف دیشب به قوه قضائیه و مجلس بپیوندند. یقینا هم حجه الاسلام محسنی ادجه ای و هم آقای کلیباف از اتفاقات دانشگاه شریف دلخور هستند و برای کشف حقیقت همراهی می کنند.
تاکید بر رسیدگی فوری به این دلیل است که قبل از گستردگی این ماجرا و همچنین قبل از مفقود شدن اسنادی مانند فیلم دوربین های مداربسته و شواهد ضرب و جرح و با استفاده از شاهدان، حقایق خاص و قانون شکنان بدون تعارف است. باید مجازات شود تا اقدامات عاملان و حتی رهبران حادثه دیشب به گردن کل نظام نیفتد. همچنین با آزادی تمامی دانشجویان بازداشتی، نگرانی خانواده ها و همکلاسی های آنان رها شده و آرامش به محیط دانشگاه باز می گردد.
فراموش نکنیم، «شریف» یک دانشگاه است، نه یک ستاد تروریستی که بتوان به آن حمله کرد.
آقای رئیسی، آقای محسنی آژه ای و آقای قالیباف! به التیام زخم شریف و جلوگیری از گسترش آن کمک کنید.کلید صلح در کشور در دستان شماست.
7- در نهایت بازخوانی سخنان رهبر انقلاب که ایشان پس از حمله به محوطه دانشگاه در سال 1378 فرمودند، بی جا نیست.
چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد؛ اما از نظر من مهم‌ترین و دغدغه‌ام، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجویان بود. این حادثه تلخ قلبم را جریحه دار کرد. این یک اتفاق غیرقابل قبول در جمهوری اسلامی بود. تعرض به منزل و سرپناه و مسکن عمومی – به ویژه در شب و یا هنگام نماز جماعت – به هیچ وجه در نظام اسلامی پذیرفته نیست.