خسروی: اولین حضورم در جام ملت ها را از دست دادم

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال، گلنوس خسروی که در حاشیه تمرین تیم بام هاتون از ناحیه زانو دچار آسیب دیدگی شده بود، اخیراً تحت عمل جراحی رباط صلیبی و مینیسک قرار گرفت و باید دوران نقاهت را پشت سر بگذارم و سپس کمی تمرینات را شروع کنم. کم کم در حال حاضر زیر نظر پردیس نفرزاده فیزیوتراپ تیم ملی فوتبال بانوان مشغول درمان و توانبخشی هستم. تمام تلاشم را می کنم که تسلیم این مصدومیت نشوم و بتوانم قوی تر از قبل برگردم.

حسروی افزود: از باشگاه خاتون بام و مرضیه جعفری تشکر می کنم که همه امکانات و شرایط تاسیس من را فراهم کردند و موقعیت خوبی به من دادند در این روزهای سخت دوری از خانواده و مادرم برایم سخت است. . من با افراد زیادی صحبت می کنم که این آسیب دیدگی را داشته اند و نمی توانند آن را باور کنند زیرا رباط پاره شده واقعا افتضاح است و حالا شما آن مینیسک پاره شده را کنار آن قرار می دهید.

وی با اشاره به اینکه جام ملت های آسیا را از دست داده است، گفت: ده سال است که در تیم ملی حضور دارم و نزدیک به شش ماه در اردوهای تیم ملی بودم. شرایط سختی داشتیم. خوشبختانه توانستیم نتیجه بگیریم و به خودمان افتخار می کنیم و فکر می کنم این صعود حاصل رنج مربیان، بازیکنان و تمام کسانی است که برای این تیم زحمت کشیدند. خیلی ناراحتم که نمی توانم در جام ملت های آسیا کنار بچه ها باشم اما دلم با تیم است. زمانی که مریم ایراندوست سرمربی تیم ملی فوتبال بود تمام تلاشم را کردم و برای موفقیت تیم ملی جنگیدم. از اینکه عضو کوچکی در تیم تاریخ فوتبال ایران هستم بسیار خوشحالم اما اولین حضورم در جام ملت ها را از دست دادم. می خواستم برای رسیدن به آرزوی بزرگتر که جام جهانی است با بچه ها کار کنم اما نشد. ما قطعا بازیکنان بسیار خوبی داریم و مریم ایراندوست ثابت کرد که تیم ملی به یک بازیکن متکی نیست و از نبود این تیم آسیبی نمی بیند، چرا که در سراسر کشور استعدادها و بازیکنان بسیار خوبی داریم. همه می دانیم که در گروهی با تیم های خوب قرار داریم و سخت کار می کنیم اما بچه های تیم ملی با تمام پشتکار و انگیزه برای کسب سهمیه جام جهانی و موفقیت در جام ملت ها تلاش خواهند کرد.

این ملی پوش در پایان خاطرنشان کرد: واقعا شرمنده جعفری و ایراندوست هستم که نیمه دوست بودم و نتوانستم آنها را همراهی کنم. من ناامید نیستم که بگویم فوتبال و زندگی من تمام شده است. حالا فکر می‌کنم بدهی‌ام سنگین‌تر است که برگردم و تمام خدماتی که برای من انجام داده‌اند را پس بدهم. خاتون بام و تیم ملی به دنبال کمک به من هستند و امیدوارم بتوانم جبران محبت هایشان را بدهم. از همه عزیزان می خواهم که پشت سر تیم ملی فوتبال بانوان انرژی مثبت و دعای خیر داشته باشند چرا که خستگی بچه ها را از بین می برد و به آنها جانی دوباره می بخشد.