هدف این مقاله البته پرداختن به برنامه استTNTفیلیمو نیست؛ دلیل نوشتن این چند خط مهمان قسمت اول برنامه است: جواد یساری.
جواد یساری خواننده قدیمی در سال 1323 در تهران به دنیا آمد. در جوانی و پیری کشتی می گرفت. مغازه داشت و یخچال و تلویزیون می فروخت اما ورشکست شد. خودش به شوخی می گوید: از بیکاری و غم خواندم و مردم خوششان آمد و اینگونه خواننده شدم.
با انتشار اثری به نام «هوشگل» نام او بر سر زبان ها افتاد و تا پیروزی انقلاب حدود صد اثر ارائه کرد. بعد از انقلاب ممنوع الکار شد، اما ایران را ترک نکرد. او سال هاست که به دنبال مجوز خوانندگی در ایران است، اما با اینکه کنسرت های خارج از کشور برگزار می کند، به او اجازه نمی دهند.
به هر حال، پس از 4 دهه و در سال‌هایی که بیش از 70 سال سن داشت، بالاخره برای خوانندگی در یک فیلم سینمایی دعوت شد و سرانجام در برنامه TNT به آرزوی چهل ساله‌اش رسید که چیزی جز اجرای زنده برای مخاطب ایرانی در ایران نبود. .
در این برنامه که با حضور حضار برگزار شد، یساری چند اثر قدیمی از جمله آهنگ معروفصبر کاروقتی دید بعد از گذشت نزدیک به نیم قرن از این آهنگ ها هنوز مردم آن ها را نگه می دارند و با او همراهی می کنند، متأثر و احساسی شد و حتی یکی دو بار برای اطمینان از اینکه او درست شنیده و مردم همراهی می کنند، به گروه گفت. مدتی ننوازد تا صدای زلال مردمی به گوش برسد که می خواندند: … اما آن روزها بر نمی گردند!
دیدن مردی که ده ها سال از حرفه و هنرش محروم بود و حالا در 78 سالگی به آرزویش رسیده، حس عجیبی است. شادی و حسرت.
و آن شب در لحن و صدایش کلمه به کلمه آن را می دیدی و می شنیدی: هم خوشحال بود که برای مردم می خواند و هم افسوس می خورد که چرا این همه سال و در اوج جوانی و پختگی. قرائت میانسالی از او گرفتند؟!
فیلمو با دعوت از یکی از قدیمی ترین خوانندگان فولکلور ایران کار خوبی کرد و ناظران هم کار درستی کردند که جلوی این کار زیبا را نگرفتند.
اما سوال اینجاست که چند نفر مثل جواد یساری در ایران و خارج از ایران هستند که مردم ایران عاشق صدا و موسیقی و ترانه هایشان هستند اما تنگ نظری و جزم اندیشی و برخوردهای سختگیرانه باعث شده هم مردم و هم این هنرمندان باشند. غمگین؟
مقامات دولت های مختلف جمهوری اسلامی پیش از این بارها گفته اند که ایرانیان مقیم خارج از کشور می توانند بدون نگرانی به کشور خود بازگردند و تنها جنایتکاران و افرادی که در اقدامات تروریستی دست دارند تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.
بدیهی است که هنر از جمله خوانندگی نه تنها جرم است، بلکه افتخار نیز هست. اما تاکنون هیچ اقدام واقعی برای بازگرداندن هنرمندان ایرانی خارج از کشور به ایران انجام نشده است. زمانی که یک خواننده معروف به نام “حبیب محبیان«وقتی به ایران برگشت حتی اجازه اجرای کنسرت هم به او ندادند و به این ترتیب به دیگران از جمله اصناف آن مرحوم پیغام دادند که اگر آمدید در خانه بمانید!
روشن است که هنرمند با هنر خود زندگی می کند. از این طریق امرار معاش می کند و روح و روان خود را صیقل می دهد. اگر به هنرمندی گفته شود که می توانی به کشورت برگردی اما اجازه ارائه هنرت را نداری، فرقی با این ندارد که فقط به او گفته شود. بمیر می توانید به شهر خود برگردید!
چه اشکالی دارد که خواننده های انور آبی به ایران برگردند و در کشورشان کنسرت برگزار کنند و آلبوم منتشر کنند؟ مردم ایران به جای اینکه میلیاردها تومان خرج بلیط هواپیما و هتل و بلیط کنسرت و… کنند چه مشکلی دارد. در ترکیه و امارات و ارمنستان این پول را در کشور خودمان خرج کنیم؟ و آنهایی که پول ندارند به خارج از کشور بروند تا از کنسرت هنرمندان مورد علاقه خود در وطن لذت ببرند چه؟ حتی با وجود ممنوعیت کنونی کنسرت های عمومی توسط زنان، خوانندگانی که در ایران برای زنان ایرانی می خوانند چه مشکلی دارند؟
باور کنید نه بهشت به زمین می آید و نه آسیبی به اسلام و انقلاب و جمهوری اسلامی وارد می شود، اما جواد یساری آمد و خواند و همه چیز سر جای خود است.
نه تنها خطرناک نیست، بلکه همبستگی بیشتری را برمی انگیزد و یکی از خطوط فاصله میان بخش مهمی از مردم و نظام را از بین می برد. ما هیچ تعارفی نداریم، به جز چند نفر، اکثر ایرانی ها گوش می دهند و از موسیقی های متنوع، از جمله آهنگ هایی که خواننده های ایرانی خارج از کشور خوانده اند، گوش می دهند و لذت می برند. اگر سیستم موانع را برطرف کند و مردم بتوانند مستقیماً آثار هنرمندان مورد علاقه خود را بشنوند، قطعا به همگرایی کمک می کند.
جدای از این، کارت برنده انحصاری شبکه های ماهواره ای فارسی زبان که به نفع خوانندگان ایرانی خارجی است از این شبکه ها گرفته شده است.
موضوع این است که در حال حاضر حتی در داخل کشور با مجوز رسمی آهنگ هایی تولید می شود که از نظر ریتم و محتوا به آثار ور آبی نزدیک است و بنابراین هیچکس نمی تواند توجیه کند که آنها ترانه های غیر شرعی می خوانند و اینها ترانه های شرعی است. . مگر اینکه دوباره بخواهند پشت دین پنهان شوند!
انصافاً درهای باز را به جواد یساری محدود نکنید و اگر ایران را دوست دارید بگذارید هنرمندان دیگر برگردند و بدون واسطه و در درون این سیستم برای مردم خود بخوانند.
دیدار هنرمندان ایرانی و مردم ایران در کشوری غیر از ایران زیبا نیست. ایران خانه همه ایرانیان است. معنی «همه» را می فهمید؟!