روز جدید یک فعال سیاسی اصولگرا تاکید کرد: امروز نمی دانیم چگونه به رقیب سیاسی خود احترام بگذاریم. روزنامه کیهان به رقبای خود احترام نمی گذارد بلکه با مخالفان خود تنها با الفاظ رکیک صحبت می کند. بنابراین در ادبیات سیاسی هنوز به بلوغی نرسیده ایم که به گفتمان سیاسی برسیم.
گلمعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده سابق مجلس در پاسخ به سوالی مبنی بر ارزیابی مذاکرات اخیر آقایان حداد عادل و علی لاریجانی در مورد حوادث اخیر و تذکراتی که داده اند و خطرات آن را چقدر جدی می دانید. نشان داده شد، گفت: «دولت خیلی مراقب نبود. او عزت نفس بالایی دارد و به نظر می رسد نمی داند چگونه با مردم صحبت کند. فقط برای کسب محبوبیت از جیب مردم خرج می کند. خوب است افرادی که دلسوز نظام و انقلاب هستند مثل آقای لاریجانی که هم جامعه شناس هستند و هم جامعه شناس و آشنا به اصول حکومت هستند در این مسائل سکوت نکنند.
وی افزود: پلیس در کشور جایگاه امنیتی دارد و امنیت کشور را حفظ می کند، اما نباید درگیر کارهایی شود که ریشه فرهنگی دارد و پلیس بلد نیست کارهای فرهنگی انجام دهد. قابل تقدیر است و امیدوارم دولت به سخنان و هشدارهای افرادی مانند آقای لاریجانی توجه کند.
جعفرزاده ایمن آبادی در پاسخ به این سوال که هشدارها در مورد دوقطبی شدن جامعه چقدر جدی بود و سازوکار حل آن چه بود، گفت: بعد از تشکیل دولت سیزدهم، تمایل زیادی برای دوقطبی شدن جامعه وجود داشت؛ چرا که در این راستا می توان به دو قطبی شدن جامعه اشاره کرد. این چرندیات به عنوان دو قطب بانیان وضعیت دیروز و بنیانگذاران وضعیت کنونی در هیچ کتابی نوشته نشده است. عده ای سعی می کنند از آب گل آلود ماهی بگیرند، اما جامعه ای بدون وحدت تبدیل به جامعه ای خطرناک می شود. به همین دلیل دولت مسئول اتفاقات امروز است و باید از این دوگانگی پرهیز کرد. چه خوب که هفته وحدت بین اقشار و احزاب مختلف همفکری و همدلی ایجاد کرد تا بتوانیم از ظرفیت آحاد مردم برای حل بحران های کنونی استفاده کنیم.
این نماینده سابق مجلس در پاسخ به این سوال که تبعات حذف چهره هایی مانند آقای لاریجانی از مدیریت کشور را چگونه می بینید، گفت: اداره کشور در یک سال گذشته با مهندسی خاص به دست آقای رایضی سپرده شده است و اکنون می بینید. ، که شرایط به گونه ای است که حتی حامیان او نیز از اصلاح کشور و ایجاد وضعیت اقتصادی مناسب ناامید شده و می گویند حداقل تا دو سال هیچ اتفاق خوبی نمی افتد. وقتی افراد مثبت، دلسوز و ماهر را در خود جای می دهیم و به افراد غیر ماهر شغل می دهیم، نتیجه آن چیزی است که امروز می بینیم.
وی افزود: به این ترتیب تورم افزایش می یابد، حجم نقدینگی افزایش می یابد و جامعه روز به روز فقیرتر می شود. بالاخره شرایط امروز نشان می دهد که از فرصت های خوب کشور استفاده نکرده ایم و اکنون چوب آن را می خوریم. اگر از نخبگان موجود مثل آقایان روحانی، مطهری، ظریف، لاریجانی، جهانگیری، خاتمی، ناطق نوری و… استفاده می‌کردیم، در شرایط فعلی مردم می‌توانستند حرف‌های آنها را بشنوند تا فضا آرام شود.
جعفرزاده ایمن آبادی در پاسخ به این سوال که چرا مردم به برخی از رویه های حاکمیتی اعتماد خود را از دست داده اند و راه بازگرداندن آن اعتماد چیست، گفت: در مورد شکاف بین مردم و دولت، آقای رئیس جمهور باید پدرانه خود را افزایش دهد. اما آقای رئیس جمهور در سال اول دولت تمایلی به جذب حداکثری نیروها و نیروها نشان نداد بلکه به حداقل ها اکتفا کرد و به همین دلیل این فاصله روز به روز بیشتر می شود و این ناامیدی و بی اعتمادی در افکار عمومی افزایش یافته است.
این نماینده سابق مجلس در پاسخ به این سوال که آقای ایجی دعوت به گفتگو را مطرح کرده است، نظر شما در این مورد چیست، گفت: گفت و گو دارای سازوکاری است. این گفتگو توسط چه کسی و کجا باید انجام شود؟ شما اجازه ندهید طرفین حرف خودشان را بزنند. احزاب باید قدرت صحبت داشته باشند. امروز حرف ها متناقض است، نفهمیدیم حرف بزنیم یا دعوا کنیم. بنابراین ابتدا باید هدف این کلمات را مشخص کنیم و سپس مکانیزم گفت و گو را طراحی کنیم.
جعفرزاده ایمن آبادی در پاسخ به این سوال که دولت باید چه رفتاری برای گفت وگو داشته باشد و چرا همیشه در شرایط بحرانی طرح گفت و گو مطرح می شود، گفت: افراد، گروه ها و جناح ها همواره مورد هجمه مرکز قدرت هستند. امروز نمی دانیم چگونه به رقیب سیاسی خود احترام بگذاریم. روزنامه «کیهان» به رقبای خود احترام نمی گذارد، ادبیات سیاسی ندارد، فقط به مخالفانش حرف های ناپسند می زند. بنابراین در ادبیات سیاسی هنوز به بلوغی نرسیده ایم که به گفتمان سیاسی برسیم.
وی تصریح کرد: گروهی در قدرت فکر می کنند برای همیشه در قدرت هستند و نیازی به صحبت نیست. بنابراین در حالی که این مسیر وجود دارد، سؤال گفتگو یک شوخی است. سیاستی که صدا و سیما در پیش گرفته اند و به افرادی مانند رفیع پور و حسن عباسی تریبون داده اند، نشان می دهد که آنها نیازی به گفت وگو نمی بینند و فکر می کنند که آنها قدرت مطلق هستند و همیشه می توانند همه چیز را به روش خودشان تصمیم بگیرند. نه