هر چه اوضاع کشور پیچیده تر شود، دولت آقای رایضی ناکارآمدتر و منتقدتر می شود. من اگر جای او بودم یا خودم را از اسارت ثبات نجات می دادم و کابینه خبرگان کاملا متفاوت و قابل قبولی را تعیین می کردم یا از ریاست جمهوری استعفا می دادم.
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: سید ابراهیم رئیسی علاوه بر ضعف های شناختی و معرفتی در مورد ماهیت حکومت و سیاست که گریبانگیر همه کارگزاران جمهوری اسلامی ایران است، به نظر من دو نقطه ضعف بزرگ نیز دارد. خود، که باعث می شود دولت او با بحران مواجه شود.
آقای رایضی تمام عمر کاری خود را زیر پوشش دعاوی سپری کرده است. قاضی معمولاً دستور می دهد و دستور او با مکانیسم خاصی انجام می شود. این یک فرآیند ساده و آسان است و ربطی به مدیریت در سایر زمینه ها ندارد. آقای رئیسی به عنوان رئیس قوه مجریه گویا همچنان نقش قاضی را بازی می کند و فکر می کند با دستور کارها درست می شود!
به نظر من همین امر باعث می شود که دستورات را یکی پس از دیگری صادر کند، غافل از اینکه در موارد اجرایی کار با دستور پیش نمی رود و مدیریت پیچیده و دردناکی می خواهد.
مشکل دوم احساس بدهکاری او به جبهه پایداری است تا جایی که به نظر می رسد گروگان این گروه تندرو شده است.
البته خارج از مناسبات قدرت داخلی ایران، اطلاع از جزئیات – بوستان از کانون های مختلف همسو و رقیب – غیرممکن است، اما آنچه فاش شده نشان دهنده تأثیر چشمگیر جبهه پایداری بر آقای رئیسی است. این به وضوح از ترکیب کابینه قابل مشاهده است. شواهد جدیدتر انتصاب حجت الله عبدالمالکی به جای سعید محمد به عنوان دبیر شورای عالی مناطق آزاد است. با توجه به عملکرد آقای عبدالملکی در وزارت کار، این انتصاب معنایی جز تسلط ثبات بر دولت آقای رئیسی ندارد.
به نظر من جبهه پایداری که آشکارا در همه ارکان قدرت نفوذ گسترده ای دارد، بزرگترین آفت حاکمیت در جمهوری اسلامی است، بنابراین بیشترین ناکارآمدی، ریاضت، خشونت و تبعیض را می توان ناشی از افکار و اعمال آنها دانست. .
با این حساب هر چه اوضاع کشور پیچیده تر شود، دولت آقای رئیسی ناکارآمدتر و منتقدتر می شود. من اگر جای او بودم یا خودم را از اسارت ثبات نجات می دادم و کابینه خبرگان کاملا متفاوت و قابل قبولی را تعیین می کردم یا از ریاست جمهوری استعفا می دادم.