عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: سیستم کارآمد دارای انعطاف است. این نباید به عنوان یک عقب نشینی تعبیر شود. آیا ما که گرم ترین لباس ها را در دمای 10- درجه می پوشیم، وقتی در دمای 40 درجه وارد می شویم، پسرفت می کنیم و لباس هایمان را به حداقل می رسانیم؟
به همین دلیل که در هوای 10- درجه سانتی گراد لباس های خیلی گرم می پوشیم، در هوای گرم نیز باید لباس های خنک بپوشیم. در ظاهر ما دو نوع لباس متفاوت داریم، اما در واقع هر دو از یک منطق مشترک پیروی می کنند. آنچه امروز جامعه ایران با آن روبه‌رو است از چنین منطق ساده‌اندیشی پیروی می‌کند که انگار جوجه سیاسی‌شان یک پا دارد و به هیچ تغییری پاسخ نمی‌دهد.
امروز در شرایطی به سر می بریم که نه روابط بین الملل، نه نظام رسانه ای، نه ساختار اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و نه حتی و از همه مهمتر ویژگی های شخصیتی مردم ایران دقیقاً مانند گذشته نیست. و همه آنها نیازمند تغییر و تحول در سیاست و حکومت هستند. این امر را ضروری دانسته است، اما تردید دارد که همه چیز تغییر کرده است به جز سیاست، که اگر تغییری رخ داده، در جهت مخالف انطباق با این تحولات بوده است و تغییرات او مطابق با تغییرات فوق نیست. . همین ناهماهنگی است که جامعه را دچار عدم تعادل می کند و ثبات آن را تهدید می کند.
حال و بر اساس این قاعده باید از دست اندرکاران حکومت داری در ایران پرسید که چه اتفاقی خواهد افتاد یا چه شرایطی پیش خواهد آمد که مسیر حکمرانی را تغییر دهد؟ آیا این بار حتی در زمانی که ما از آن صحبت می کنیم ادامه دارد؟ اگر چنین است، این راه مدیریت نیست. حاکمیت و خط مشی پاسخ مناسبی به رویدادها در شرایط خاص خود هستند و باید نتیجه محور باشند. این با نوسانات متفاوت است. هر چقدر که نوسان بد باشد، یکنواختی بدتر است. باید از متولیان امر پرسید چه زمانی و در چه شرایطی حکم تغییر می کند؟ چه اتفاقی باید بیفتد تا ما به ضرورت این تغییر پی ببریم؟
تیم های فوتبال نیز بسته به ترکیب حریف تاکتیک یا اعضای تیم را تغییر می دهند، چگونه برعکس عمل می کنید؟ امیدواریم حداقل این سوال را بی پاسخ نگذارید.