طبیعت گردی رسمی که نسل امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد/ این یک عدد 13 رقمی نیست، بلکه سعدی است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ محمدعلی گلاب زاده رئیس پژوهشگاه کرمان در گفتگو با خبرنگار راه آرمان از سنت های تاریخی ایران خبر داد و گفت: یکی از این مراسم که در واقع پایان اولین قسمت از مراسم نوروزی است، مراسم سیزدهم است.

وی ادامه داد: در این روز نیاکان ما اصرار داشتند که دست به دامان طبیعت دراز کنیم، طبیعتی که مخصوصا در زمان ما با ما بیگانه شده است، بنابراین فکر می کنم امروز اگر 13 مراسم و پیاده روی در طبیعت برگزار کنیم و به میان برویم. طبیعت، نیازی نیست که بیشتر از قبل باشد، مطمئناً نیازی به کمتر شدن ندارد.

گلاب زاده تاکید کرد: از آنجایی که اجداد ما مانند ما محدود به اتاق، خانه، اداره، ماشین و … نبودند، بیشتر در دامان طبیعت بودند، اما در این روز در دامان طبیعت رها شدند. ما با طبیعت بیگانه شده ایم و این عشق و محبت را از دست داده ایم، ضروری تر است.

رئیس مرکز فارماکولوژی اذعان داشت: یکی از دلایل اصرار نیاکان ما بر برگزاری مراسم سیزدهم این بود که ثابت کنیم عدد 13 نه تنها مایه تاسف نیست، بلکه ممکن است عدد سعدی باشد، زیرا متأسفانه این عدد مورد خشم بشر است. «نه تنها در ایران، در بسیاری از نقاط دنیا عدد ۱۳ را یک عدد بدشانس می‌دانند، حتی در دنیای مدرن، در بسیاری از هواپیماها، صندلی شماره ۱۳ نداریم، از ۱۲ به ۱۴ می‌رسد.

می گفت در گذشته خانه ای را به یاد دارم که شماره ثبت 13 داشت اما 12 + 1 را می نوشتند که نشان دهنده اعتقاد نادرست آنها به عدد 13 بود. سعد باش و می توانی اگر با فکر و درایت رفتار کنیم و قرار دهیم در آن هستیم. جایگاه اندیشمندان و خردمندان و عملکرد ما این گونه است، عدد 13 سعدی می شود وگرنه روزهای دیگر سال ممکن است ناخوش باشد.

گلاب زاده افزود: به هر حال در روز سیزدهم مردم به طبیعت رفتند، پوشش ها را زیر سایه پیر دختران و کنار جویبارها و آب ها و با زمزمه نسیم و صدای دلنشین آب و آبشارها پهن کردند و رودخانه ها سپری کردند. یک روز شادی و شادی و در واقع جشن نوروز در قسمت اول پایان یافت.

مورخ کرمانی افزود: در این روز مرسوم بود که غذاهای محلی به ویژه آش پخته می شد. خوردن تنقلات یکی از واجبات محسوب می شد و مراسم دیگری از جمله سبزی خیس شده به مناسبت عید نوروز سر سفره هفت سین بود و می گفت: «آنها را دور می انداختند و در واقع با سبزی هایی که فکر می کردند خداحافظی می کردند. پیر بودند و در روز چهاردهم با شادی و خوشی کار خود را آغاز می کردند.

وی افزود: موضوع دیگری که در اینجا مطرح شد درخواست دخترانی بود که زمینه مناسبی برای همسریابی پیدا می کردند، گاهی سبزه ها را به هم می بستند و شوهر می خواستند و خود این سوال مبنای بهتری برای پاسخ دادن به کسانی بود که می آمدند. به آنها پیشنهاد دهید.

گلاب زاده ادامه داد: هر کدام از این روش ها برای شوهر یابی فلسفه خاصی داشت و از همه مهمتر جوانانی که این مراسم را در طبیعت سپری کردند توانستند آزادانه و آزادانه در کنار خانواده زندگی کنند. داشتن همسران مختلف و انتخاب همسران خود، پس این نیز یکی از موارد میمون، مبارک و سعدی بود که عدد 13 و 13 را ایجاد کردند.

مدیر مرکز کانولوژی یکی دیگر از نقاشی های سیزدهمین دوره بازی های گروهی را عنوان کرد و گفت: بازی های گروهی زن و مرد در کنار هم زمینه را برای همدلی و کار گروهی ایجاد کرد و دختران با دیدن قدرت پسران جوان تصمیم به ازدواج جدی گرفتند. «آن را گرفتند.

گلاب زاده با گلایه از آداب و رسوم گناه آلود که به طبیعت احترام نمی گذارند، گفت: متأسفانه طبیعت گاهی از برگزاری روز طبیعت توسط ما انسان ها گلایه می کند، زیرا وقتی پا به طبیعت می گذاریم، طبیعت را کهن نمی پنداریم. آرام باش، شاخه ها را بشکن، شاخه های ملخ را با سبزی و سبزی خالی کن.

وی در پایان گفت: ما غذای اضافی یا زباله هایمان را در طبیعت رها می کنیم و بدون این که فکر کنیم این طبیعت است می رویم که اگر خودمان را به دست او نسپاریم افسرده می شویم پس باید این طبیعت را پاک نگه داریم. ما باید این طبیعت را به گونه ای حفظ کنیم که بر ما ظاهر شود، با طبیعت برقصد و ما را به آرامش کامل برساند.

انتهای پیام/