طرح «بی کفایتی» رئیس جمهور کلید خورد!

انفعال قوه مقننه در قبال قوه مجریه و زیر سوال بردن اعتماد بهارستان به مردم پدیده ای مسلم است. اما چرا مجلسی که باید در راس آن قرار می گرفت تا این حد به حاشیه رفته و صدایی از بهارستان و اقدام جدی مردم بهارست به جز انتقادات ریز و درشت پشت تریبون و رسانه ها و گاه فریادهای برخی نمایندگان منتقد وجود ندارد. ? دلیل شکست طرح های استیضاح وزرا چیست؟ آیا تهدیدات وزیران یک نمایش است یا یک مانع یا ترکیبی از هر دو؟

با انگیزه بررسی آخرین وضعیت و موانع استیضاح وزرا و «درون نگاه کردن» به این موضوع، به سراغ یکی از اعضای هیات رئیسه کمیسیون صنعت و معدن رفتیم تا نظر او را جویا شویم.

اما مصطفی رضا حسینی قطب آبادی نه تنها دلیل یا حتی توجیهی برای وضعیت کنونی بهارستان ارائه نکرد، بلکه فراتر رفت و ناامید از تعامل سازنده دولت و اراده ریاست جمهوری برای پذیرش نقش نظارتی برجام. قانونگذار از اقدامات عجیب او صحبت کرد. وی با بیان اینکه طرح «عدم کفایت» رئیس جمهور را نوشتم و در سامانه بهارستان گذاشتم، افزود: تاکنون تنها یک نماینده این طرح را امضا کرده است.

نماینده شهرستان بابک که آبان ماه 1395 در اعتراض به ربای بانکی و شرایط سخت معیشتی مردم کابینه خود در مجلس دست به اعتصاب غذا زده و خبرساز شده بود، امید چندانی به پایان تلاش های خود ندارد. این مزیت است

با توجه به اینکه شما یکی از امضاکنندگان استیضاح وزیر صمت هستید. آیا از وضعیت و مرحله این پروژه اطلاع دارید؟

استیضاح وزیر صمت از مدت ها قبل به هیأت رئیسه تقدیم شده است، اما آنها اراده ای برای «اعلام وصول» ندارند و گویا نمی خواهند استیضاح صورت بگیرد.

به احتمال زیاد فشار دولت بر هیئت مدیره در ایجاد چنین روندی موثر است. همچنین تفکر هیات مدیره تعامل حداکثری با هیات دولت است، بنابراین از استیضاح جلوگیری می کنند.

البته من هم معتقدم استیضاح وزیر صمت و هر وزیر دیگری فایده ای ندارد. اما از زاویه ای دیگر و اختلاف با طرفداران قدرت. مثلا وزیر صمت مرد جوان و پرمشغله ای است که قصد کار و خدمت دارد اما اختیارات خودش را ندارد و دیگران برای او تصمیم می گیرند. افراد از فلان جا می آیند و به وزارت منصوب می شوند و هیچ تعاملی با مجلس وجود ندارد. سپس دولت به طور یکجانبه اعلام کرد که ما با مجلس تعامل داریم، در حالی که ما مجلس چنین تعاملی ادعایی را ندیده بودیم و تجربه نکرده بودیم.

در چنین روندی حتی در صورت تغییر وزرا، مشکلات حل نمی شود و باقی می ماند. در واقع مشکل از وزرا نیست، جای دیگری است و تنها راه حل، اجرای طرح «عدم کفایت» رئیس جمهور است.

“بی کفایتی” رئیس ؟! آیا در مجلس اراده ای برای ارائه چنین طرح و پیشنهادی دیدید؟

طرح «عدم کفایت» رئیس جمهور را نوشتم و در سامانه بهارستان گذاشتم. تاکنون تنها یک نماینده این طرح را امضا کرده است و سایر نمایندگان هر کدام به دلایل مختلف از جمله احتیاط، بی اعتمادی یا مصلحت اندیشی با طرح «عدم کفایت» مخالف هستند.

نظر آنها قابل احترام است، اما شخصاً معتقدم که مسائل اصلی کشور قابل غفلت نیست و نباید در طول زمان به آنها اطمینان داد. زیرا مردم سرمایه ها و پایه های اساسی دولت و نظام هستند و صرف نظر از خواسته ها و اراده منطقی و قانونی مردم در نهایت دولت و نظام را به چالش می کشد. من نگران این چالش هستم، تنها معیارم مردم هستند و با هیچکس عهد برادری نبسته ام. به همین دلیل سعی می کنم از آسیب بیشتر به مردم جلوگیری کنم.

نامزدی از جناح خاص را نزد کشیش فرستاده اند، حالا می خواهند او را بازداشت کنند، اما چهار سال دیگر سرنوشت او مانند روسای جمهور قبلی خواهد بود. به دولت یازدهم و دوازدهم گفته شده که دولت خوب نیست و به کشور و مردم آسیب رسانده و بیت المال را تباه کرده است و دولت روحانی هم چنین اتهاماتی را به دولت قبل از خود زده است. و این روند ادامه خواهد داشت.

واقعیت این است که دلیل اصلی ناکارآمدی دولت ها را می توان در یک نکته خلاصه کرد و آن انحراف قوه مجریه کشور است که بحث اصلاح طلبی و اصولگرا را به راه انداخته و نگاه تمامیت خواهانه به قدرت دارد و از بین می برد. شایسته به دلیل ناهماهنگی بدون این خودمحورها و اراده قوی برای اولویت‌بندی خواسته‌های مردم، شناسایی و رسیدگی به چالش‌های اصلی مردم غیرممکن نخواهد بود.

مقام معظم رهبری در تمام این سال ها راهکارهایی ارائه کردند و از همه دولت ها حمایت کردند اما خب خود دولت ها هم نخواستند از نظرات و پیشنهادات سازنده رهبری و سایر خبرگان استفاده کنند.

همه طرح های مجلس نیاز به امضای بیش از 15 نفر دارند، اما مسائل مهمی مانند عدم کفایت رئیس جمهور مستلزم چند امضا است. بر اساس آیین نامه، درخواست رای گیری درباره «عدم کفایت» رئیس جمهور با حداقل یک سوم امضای نمایندگان قابل طرح در مجلس است که رقم بالایی است. این درخواست باید در جلسه علنی به صورت کتبی به رئیس مجلس ارائه شود و در صورت به حد نصاب رسیدن تعداد امضاهای این لایحه، در اولین جلسه قرائت و از طریق رسانه ها به مردم اطلاع داده شود.

من نمایندگانی را نمی شناسم که طرح را امضا کنند

همانطور که اشاره کردید برای پیشبرد طرح عدم کفایت رای های زیادی لازم است. فکر می کنید می توانید امضای یک سوم نمایندگان را در طرح عدم کفایت بگیرید؟

بعید می دانم نمایندگان حاضر به امضای چنین طرحی باشند، البته نه به این دلیل که از رئیس جمهور و دولت انتقاد نمی کنند، بلکه از بحث های حاشیه ای دوری می کنند.

ما باید همین الان جلوی باخت را بگیریم

این در حالی است که نمی توان همه دلایل عدم امضای طرح را در ملاحظات فردی نمایندگان خلاصه کرد. طبیعی است که افکار عمومی و نمایندگان مجلس برای حمایت از اقدام تند «عدم کفایت» رئیس جمهور در این مدت کوتاه، چندان قانع کننده نیستند و منطقی است که بخواهند فرصت بیشتری بدهند. رئیس جمهور و کابینه اش …

با توجه به روند فعلی، نگران آینده ایران هستم. اگر فعلا جلوی ضرر را نگیریم باید تا دو سه سال آینده برای تداوم دولت ناکارآمد هزینه زیادی بپردازیم و همان اتفاقاتی که در دولت قبل افتاد برای این دولت نیز تکرار خواهد شد. . اما اگر اکنون بحث نارسایی مطرح شود، دو اتفاق می افتد یا تغییراتی که برای کارآمدی دولت لازم است، رویه ها و روندهای نگران کننده فعلی و یا وضعیت کشور روشن می شود.

من در هیچ جلسه ای با دولت ها نمی روم زیرا …

یکی از راه های بهبود روندی که مد نظر شماست، تعامل دولت و مجلس است. در واقع همان اهداف پیشگیرانه طرح عدم کفایت را می توان از طریق تعامل به دست آورد، مثلاً در جلسات مشترک دولت و مجلس. ارزیابی شما از تعامل دو نیرو و اثربخشی جلسات مشترک آنها چیست؟

نمی دانم، چون اصولاً در این جلسات شرکت نمی کنم، حتی در افطاری که تحت عنوان نشست مشترک دولت و مجلس و میزبان رئیس جمهور برگزار شد، شرکت نکردم. نامه ای هم برای آقای رئیسی فرستادم و تاکید کردم که نوشته بودم تا زمانی که همه مردم ایران نتوانند افطاری مناسب داشته باشند، به افطاری دولتی نمی روم.

دولت انقلابی و مردمی هزینه افطاری ها را کجا می دهد؟

تعجب آور است که دولتی که خود را انقلابی خوانده و دیگران را از این مسائل منع کرده است، از اول ماه مبارک رمضان، از وزرا و مدیران گرفته تا خود دولت، چگونه جلسات افطاری می گذارد و از بیت المال افطاری می دهد؟ دولت باید پاسخگوی افکار عمومی باشد که آقای رئیسی با این همه شعار مردمی که داده و تکرار می کند، پول این افطاری ها را از کجا و از چه منبعی می دهد؟