روز جدید : اصولاً دستیابی به درک روشنی از دستور کار اقتصادی زمان می برد و مستلزم پیش زمینه ای است که به ظاهر وجود ندارد. آنها متخصصان جدید در اقتصاد اسلامی می خواهند!! برای بسیج یک برنامه.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: شنیده ها حاکی از آن است که چند وزیر از کشورهای منطقه به تهران می روند. یکی از آنها حل مسئله ذخایر بلوکه شده ایران در کره جنوبی است که این خبر را مثبت و راضی کننده توصیف می کنند. این تبصره قصد دارد توضیح دهد که راه حل ارزهای بلوکه شده ایران به شرطی که در چارچوب برنامه اجرایی مهمتری باشد، مفید است. حرکت به سمت کاهش تنش در روابط خارجی کشور.
البته در ابتدا توضیح می‌دهم که تنش‌ها در روابط خارجی کشورهای منطقه رو به افزایش است و این وضعیت تأثیر مخربی بر توسعه کشورهای منطقه می‌گذارد. علاوه بر این، گروه‌های فرامنطقه‌ای نیز در تشدید این تنش‌ها فعال هستند، در حالی که تنش‌های موجود بین غرب و روسیه و تا حدودی با چین، آثار منفی کافی بر روابط خارجی کشورها داشته است. بنابراین من قصد ندارم این واقعیت ها را نادیده بگیرم، اما وظیفه هر دولتی بدون توجه به این مسائل است که سعی کند آثار و پیامدهای منفی این شرایط را در کشور خود به حداقل برساند. زیرا بی ثباتی در روابط خارجی نقش مهمی در توقف رشد اقتصادی دارد و از نظر روانی نیز بر افراد تأثیر منفی می گذارد.
ایران همچنان درگیر درگیری های مختلف است. تحریم ها و تحریم ها، مشکلات خاورمیانه و سوریه و لبنان، جنگ یمن، مشکلات عراق و کردستان عراق، افغانستان و بحران پناهجویان، احتمالاً مشکلات پاکستان و برخی دخالت غیرمستقیم در درگیری در اوکراین. علاوه بر این، هر لحظه ممکن است مشکلاتی بین باکو و ارمنستان که ایران را تحت تأثیر قرار دهد، ایجاد شود. روابط با کشورهای جنوبی خلیج فارس به استثنای عمان و قطر پایدار نیست و ما مشکلات خود را با ترکیه داریم. صادرات نفت و مبادلات اقتصادی نیز می تواند در دریا و نفتکش ها مشکل ساز باشد.
خلاصه اینکه مجموعه این شرایط باعث افزایش شاخص ریسک کشور می شود و با پرداخت 470 میلیون دلار بدهی به انگلیس یا 7 میلیارد دلار در کره جنوبی و … در ازای آزادی چند زندانی مشکل حل نمی شود. . . ریسکی که زیان آن در صورت های مالی دولت ثبت نمی شود اما بلافاصله 470 میلیون دلار ثبت می شود.
پس از انتخابات خرداد 1400، با اتحاد کامل قوا، یکی از مهم ترین موانع اتخاذ سیاست خارجی و داخلی فراتر از اختلافات جناحی برداشته شد. آثار این روند تا حدودی در سیاست خارجی مشهود است، از جمله سکوت نسبی ارتش در قبال امور خارجی. اگر برخی از سخنان وزیر خارجه فعلی تلطیف می شد، توپخانه های رسمی و غیررسمی به سمت او شلیک می کردند، اما اکنون همه یا سکوت کرده اند یا حمایت می کنند. اما به نظر می رسد این تساوی کامل نیروها هنوز به مراحل پرباری که نمونه آن برجام و اوضاع منطقه است نرسیده است.
البته آنچه امید ما را به نتایج این یک جانبه گرایی کم می کند، مشاهده توزیع نیروهای دولتی در عرصه داخلی است که از ورود زنان به ورزشگاه مشاهده می شود. در این مورد انتظار می رفت که دولت یک دست تصمیم روشنی بگیرد و قاطعانه آن را اجرا کند نه اینکه اجازه دهد برخی افراد غیرمسئول این وضعیت ناگوار را ایجاد کنند. شاید این درسی باشد که بعد از آن شاهد چنین مواردی نباشیم.
بعید است سیاست های اقتصادی در کوتاه مدت چنین رویکرد هماهنگی را اتخاذ کنند. زیرا اصولاً دستیابی به درک روشنی از برنامه اقتصادی زمان می برد و مستلزم پیش زمینه ای است که به ظاهر وجود ندارد. آنها متخصصان جدید در اقتصاد اسلامی می خواهند!! برای بسیج یک برنامه.
اگرچه یک دست دولت بیشترین تأثیر مثبت را در سیاست خارجی دارد، اما حتی در این حوزه هنوز به نتایج ملموسی نرسیده است. انتظار می رفت که تعداد انگشت شماری از نیروها در ایران از تنش در قدرت بکاهند و اجازه ندهند واقعیت مشکلات در پشت صحنه رقابت جناحی پنهان بماند.
مجموعه ساختارهای قدرت به خوبی می دانند که پیش بینی ظرفیت محدودی برای توجیه نقاط ضعف دارد. ظرفیتی که تمام شده است. باید هر چه زودتر سیاست روشنی در روابط خارجی، اقتصادی، داخلی و فرهنگی نشان دهد و آماده پذیرش هزینه ها و منافع این سیاست ها باشد.