روز جدید محمود صادقی، دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه در گفتگو با خبرنگار جماران اظهار داشت: امیدوارم سطوح مدیریتی و تصمیم گیری که در دست آنهاست به جای فرافکنی، مدیریت حوزه را به گونه ای مدیریت کنند که واقعیت ها را نبینند و اعتباری داشته باشند. معترضان فراتر از مرزها، برخی گوش برای شنیدن مطالبات و اعتراضات مردم پیدا می کنند و رویه خود را به گونه ای تغییر می دهند که در این دوره ناامیدی امید ایجاد کند.
پایگاه خبری جماران: دبیرکل انجمن اسلامی اساتید دانشگاه و نماینده سابق مردم تهران در شورای اسلامی با تاکید بر اینکه جامعه از نهادهای میانی گذر کرده است، گفت: امیدوارم سطوح مدیریت و تصمیم- سازندگی که نوعی مدیریت میدانی است در دست آنهاست و به جای فرافکنی و چشم پوشی از حقایق و نسبت دادن معترضان به خارج از مرزها باید گوش هایی برای شنیدن مطالبات و اعتراضات مردم پیدا کنند و رویه خود را در یک مسیر تغییر دهند. راهی که در این دوران ناامیدی ایجاد امید می کند. و به جای اینکه هر روز روی آتش بنزین بریزید، روی آتش آب بریزید و طرفی که در معرض ناملایمات است از این وضعیت خارج می شود.
مشروح گفتگوی خبرنگار جماران با محمود صادقی را در ادامه می خوانید:
رئیس شورای اسلامی 17 آبان اعتراضات را عامل پیشرفت دانست و گفت: اعتراض را نه تنها به حق و عاملی برای پیشرفت کشور می دانیم، بلکه معتقدیم این حرکت های اجتماعی سیاست ها و تصمیمات را تغییر خواهند داد. به شرط تمایز با خشونت طلبان، جنایتکاران و جدایی طلبان، دستگیر خواهند شد. او امروز نیز همین مضمون را تکرار کرد و گفت: «همه مردم اعم از منتقدان و معترضان هر نقطه از سرزمین ایران را دوست دارند». او به تحریم‌گران، جنگ‌افروزان و تروریست‌ها باج نمی‌دهد و آنها ضمن اعلام انزجار از مداخله کودتای آمریکایی، مطالبات مورد نظر خود را پیگیری می‌کنند و ما وظیفه داریم بستر لازم را برای شنیدن و اقدام مناسب فراهم کنیم. تا امید دشمن به فرصت، طالبی را خنثی کنیم».
تحلیل شما از این کلمات چیست؟ با توجه به این سخنان، آیا رویکردهای جدیدی در سطح مدیریت نسبت به اعتراضات مردم وجود خواهد داشت؟
شنیدم که در اظهاراتش چند جمله در این باره گفته است. پیش از این نیز آقای محسنی ادجه ای، رئیس قوه قضائیه نیز در خصوص مشکلات این قوه اظهاراتی تقریبا مشابه داشته است. آقای رئیسی نیز کم و بیش مشابه این اظهارات را بیان کرده است، اما دیدن نشانه های این سخنان در عمل مهم است. در کنار این سخنان گاهی شاهد رفتارهای خشن در سطح خیابان هستیم و هیچکس پاسخگو نیست.
صداها را می توان در عمل شنید
ورود دانشجویان ممنوع و از تحصیل محروم می شوند
افراد نخبه دستگیر می شوند
اینکه این مطالب در سطح رهبران بیان می شود، آیا به معنای شنیده شدن صدای اعتراض مردم نیست؟
در کلام گفته می شود، اما مهم این است که صداها در عمل شنیده شود.
به نظر شما چه اقدامی در این مرحله می تواند نشان دهد که صدای اعتراض مردم شنیده شده است؟
ابتدا برای رفع نوع عمل. می بینیم که در حالی که این حرف ها زده می شود، دانشجویان در دانشگاه های مختلف ممنوع و از ادامه تحصیل محروم می شوند و در عین حال افراد نخبه دستگیر می شوند.
در دانشگاه تربیت مدرس که حضور دارید برای دانشجویان مشکلی وجود داشت یا معلمان؟
دانشگاه تربیت مدرس چند بازداشتی داشت که خوشبختانه آزاد شدند و در مجموع جدا از تنش ها و درگیری ها، برخورد نسبتاً بهتری با اعتراضات دانشجویی وجود داشت. این به این معنی است که از درگیری جلوگیری شد و به نظر من دفاع خوب کار کرد. مطمئناً، یک یا دو درگیری وجود داشته است، اما در مقایسه با بسیاری از جاهای دیگر، فکر می کنم آنها تا به حال بهتر عمل کرده اند.
تغییر رفتار مستلزم تغییر اساسی است
اگر سخنان و مطالبات معترضان به گوش رهبری عالی کشور برسد، چه تاثیری در کاهش تنش و آرام کردن فضای کشور می‌تواند داشته باشد؟
اگر واقعاً شنیده شود و اقدامی انجام دهند و آثار آن بیان و شنیدن در رفتار به منصه ظهور برسد، حداقل می تواند از تشدید این بحران جلوگیری کند. البته شنیده شدن به این معنا نیست که با گوش خود می شنوند، به این معناست که عملاً رفتار خود را تغییر می دهند و این تغییر رفتار مستلزم یک تحول اساسی است و نمی توان به صورت سطحی انجام داد.
پس از این اعتراضات، سخنگوی دولت سه جلسه با دانشجویان دانشگاه های مختلف برگزار کرد و وزیر میراث فرهنگی نیز در جمع دانشجویان پزشکی کرمان حضور یافت. حضور چنین مسئولانی در بین جوانان و دانشجویان چقدر می تواند به آرامش فضای کشور کمک کند؟
افرادی که نام بردید افراد عملی محسوب نمی شوند. مسئولان که در واقع تصمیم گیرندگان اصلی هستند و ماموران امنیتی باید وارد عمل شوند.
آیا دانشجویان از حضور ماموران حراست در محیط دانشگاه استقبال می کنند؟
من نمی گویم او باید به دانشگاه برود. منظورم این است که آنها باید اقدام کنند یا بیانیه ای بدهند که نشان دهد صداها را شنیده اند. زمانی که همچنان بر همان طبل می کوبند و همه اعتراضات را به بیگانگان نسبت می دهند و می گویند معترضان یا فریب خورده اند یا عوامل دشمن. اما اگر مسئولین آگاه شوند و به وجود خطاها و اشتباهات اذعان کنند، ممکن است امیدواری وجود داشته باشد.
به نظر شما چهره های سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا تا چه اندازه می توانند در این فضا نقش واسطه ای داشته باشند و فضا را به سمت آرامش سوق دهند؟
من فکر می کنم ما قبلاً آن مرحله را پشت سر گذاشته ایم. یعنی سال ها همه شخصیت ها و احزاب و نهادها حرف زدند و بی اعتنایی کردند و کار به جایی رسید که الان جوانان معترض در خیابان متاسفانه به حرف آنها گوش نمی دهند. یعنی فکر می کنم تاثیر این شخصیت ها به سطح بسیار پایینی رسیده است. مثلاً آقای مهندس نبوی مصاحبه می کند اما در سطح جامعه بازخورد مثبتی دریافت نمی کند.
به طور کلی، سیاست رسمی این نیست که افراد و نهادها میان مردم و دولت میانجیگری کنند. او همیشه آنها را طرد می کرد و از ترسیم و بسته شدن و زندانی شدن آنها منع می کرد. بنابراین متأسفانه بقیه افراد جامعه نیز از کنار آنها گذشتند.
به هر حال امیدوارم سطوح تصمیم گیری که مسئولیت مدیریت میدانی را بر عهده دارند، به جای فرافکنی، ندیدن واقعیات و نسبت دادن به معترضان خارج از محدوده و تغییر خود، به مطالبات و اعتراضات مردم گوش فرا دهند. روشی که در این دوره ناامیدی ایجاد امید کند. و به جای اینکه هر روز روی آتش بنزین بریزید، روی آتش آب بریزید و طرفی که در معرض ناملایمات است از این وضعیت خارج می شود.