با این حال، کارشناسان تاکید می کنند که یافته ها تنها یک ارتباط را نشان می دهد و نمی تواند مستقیماً غذاهای دریایی را مقصر بداند.
یونیونگ چو، محقق ارشد دانشگاه براون در رود آیلند گفت: «دلیل این ارتباط نامشخص است. اما یک فرضیه این است که ماهی عامل سرطان پوست نیست، بلکه وجود آلاینده هایی مانند جیوه و PCB است که ممکن است در مقادیر نسبتاً بالایی در برخی از ماهی ها وجود داشته باشد.
چو گفت: «تحقیقات قبلی قرار گرفتن در معرض جیوه را با خطر بالاتر ملانوم و سایر سرطان های پوست مرتبط دانسته است.
با این حال وی گفت: این دقیقاً نظریه آلاینده ها است. این اولین مطالعه ای است که این ارتباط را نشان می دهد. ما به تحقیقات بیشتری برای تکرار این یافته ها نیاز داریم تا بتوانیم هر گونه توصیه غذایی را ارائه دهیم.
این یافته ها بر اساس مطالعه 491000 آمریکایی 50 تا 71 ساله است که به مدت 15 سال تحت نظر بودند. در ابتدا، آنها پرسشنامه هایی را در مورد رژیم غذایی، ورزش و عادات سیگار و نوشیدنی پر کردند.
در طول دوره مطالعه، تنها بیش از 5000 شرکت‌کننده مبتلا به ملانوم بدخیم تشخیص داده شدند، در حالی که تقریباً 3300 نفر با ملانوم خفیف تشخیص داده شدند، وضعیتی که در آن سلول‌های ملانوما “پیش سرطانی” در لایه بالایی پوست هستند اما به عمق بیشتری نفوذ نکرده‌اند.
تیم تحقیقاتی دریافت که افرادی که حداکثر 20 درصد ماهی خود را می خورند، 22 درصد بیشتر در معرض ابتلا به ملانوم بدخیم و 28 درصد بیشتر احتمال دارد به ملانوم خفیف مبتلا شوند. گروهی که بیشترین مصرف را دارند معمولا 43 گرم ماهی در روز مصرف می کنند.
به گفته محققان، مطالعات آینده می تواند بررسی کند که آیا گونه های خاص ماهی با خطر بالاتر ابتلا به ملانوم مرتبط هستند یا خیر.