* من در زورهان بزرگ شدم اما با کشتی آمدم
* هر وقت در مسابقه با مشکلی مواجه می شوم با کامیل قاسمی تماس می گیرم
* خانواده ام دوست داشتند من پزشک یا وکیل شوم
* من هرگز از آنچه هستم عقب نخواهم نشست
* تاج قهرمانی را بر سر همه مردم ایران گذاشتم
* می خواستم برای انتقام با بومگارتنر آمریکایی بجنگم
* همیشه دوست دارم آدم محبوبی باشم
* استقلالی هستم اما از 5 قهرمانی پرسپولیس ناراحت نشدم
* من طرفدار تیم ملی فوتبال هستم و جهانبخش بازیکن مورد علاقه من است
* بدترین خبر این بود که گفتند دوپینگ می کنی
مشروح گفتگوی امیرحسین زارع را در ادامه می خوانید:
امسال هم مدال طلای جهان و هم مدال المپیک را گرفتید. 1400 برای شما چطور بود؟
خدا را شکر تمریناتی که داشتیم به لطف خدا و تلاش کادر فنی سال خوبی بود. امیدوارم این اقدامات قهرمانانه با دعای مردم ادامه یابد.
زورخانه نوازی را شروع کردی و عمو و پدرت هم باستان شناس بودند. چگونه به کشتی رسیدید؟
پدر و عمویم پایه گذار ورزش زورخانه ای در شهرستان آمل بودند و من از کودکی در زورخانه بودم و در آنجا بزرگ شدم. از آنجایی که این ورزش مسابقات قهرمانی و رسمی نداشت و مسابقه ای برگزار نمی شد، به دلیل علاقه به مسابقه به مبارزه آمدم.
چگونه کشتی آزاد را انتخاب کردید اما کشتی فرنگی را انتخاب نکردید؟
فرنگی در شهر ما بیشتر دیده می شود و مازندران مهد رزمندگان و مبارزان بزرگ است. با یکی از دایی هایم که مربی ام است و از کودکی با او بودم به کشتی علاقه مند شدم. البته ناگفته نماند که کشتی های قاسم رضایی، صادق گودرزی، کمیل قاسمی، رضا یزدانی و … را دیدم. من در آن زمان نجنگیدم اما با دیدن کشتی های آنها به این رشته رسیدم.
در دوران کودکی یکی از کشتی گیرانی که نام بردید الگو بود؟
از کودکی به کامیل قاسمی و همچنین رضا یزدانی علاقه زیادی داشتم. از طرفی سبک کشتی رسول هادم را خیلی دوست داشتم. همه اینها هنگام انتخاب کشتی دست به دست هم دادند. کامیل قاسمی همچنان با من تماس می گیرد و زمانی که در مسابقات بین المللی مشکلی برایم پیش می آید با او در تماس هستم. او خیلی به من کمک کرد. در جام جهانی و المپیک هم همینطور بود. ما قبل از هر کشتی صحبت می کردیم و همانطور که ما جنگنده ها می گوییم، او یک نسخه از هر کشتی را برای من می پیچید.
شما دانشجو بودید و در یک مدرسه مدلینگ دولتی هم تحصیل کردید. برون رفت از این وضعیت برای خانواده شما سخت نبود؟
در دوران دبیرستان که به اردوی نونهالان دعوت شدم در مدرسه مدلینگ دولتی پذیرفته شدم. خانواده ام و مشاور مدرسه اجازه حضور در اردوی تیم ملی را به من ندادند، اما چون علاقه زیادی به کشتی داشتم، با وجود اینکه خانواده ام مخالف رفتن به ورزش قهرمانی بودند، دوست داشتند پزشک یا وکیل خوبی باشم و من سعی کردم آموزش را بالا ببرم و ثابت کنم که می توانم در این حرفه موفق باشم. در سال دوم دبیرستان، زمانی که مجوز شرکت در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان را گرفتم، مدرسه مدلینگ دولتی را رها کردم و به یک مدرسه عادی رفتم.
حالا که به این سطح از قهرمانی، مدال جهانی و المپیک رسیده اید، واکنش خانواده هایتان چگونه است؟
واقعیت این است که این روزها خانواده هایم را خیلی نگران و استرس داشته ام. مدت زیادی به خاطر اردوهای ملی در کنار آنها نبودم، در جام جهانی و المپیک خیلی به آنها استرس داشتم، اما دیدم خانواده هایم برای پیوستن به من کوچک شده اند. امروز که این جوایز را دریافت کردم، در ازای کاری که خانواده ام انجام دادند، کمترین کاری را انجام دادم. با زحماتی که کشیده اند، امیدوارم همچنان باعث افتخار آنها باشم.
تحصیلات خود را همراه با ورزش قهرمانی ادامه دادید؟
بله من دانشجوی رشته تربیت بدنی دانشگاه آیت الله آملی آمل هستم و دوست دارم مدیریت ورزشی بخوانم.
اگر سوار کشتی نمی شدی چه حرفه ای را انتخاب می کردی؟
من به غیر از کشتی به والیبال خیلی علاقه دارم به همین دلیل وقتی در خانه هستیم 2-3 روز در هفته با والیبالیست های شهرمان و دوستانم بازی می کنم. چون خوب کار کردم، مادرم همیشه دوست داشت من یک قاضی خوب یا وکیل بین المللی باشم. در دوران دبیرستان یک کتاب حقوق برای دانش آموزان دبیرستانی داشتم، دوست داشتم در این رشته نابغه باشم اما نمی دانم خوش شانس بودم یا متاسفانه در حرفه کشتی. خدا را شکر خدا و خانواده از من راضی هستند، خوشحالم. من هرگز در این راه تسلیم نخواهم شد زیرا افراد زیادی به خصوص خانواده و مربیان من را زیر نظر دارند، بنابراین دوست دارم تا جایی که می توانم برای آنها بجنگم و بیشترین جوایز را بگیرم.
وقتی والیبال بازی می کنید با بازیکنان ملی ارتباط دارید؟
با چند بازیکن از جمله امیرحسین اسفندیار که دوست و هموطن من است در ارتباط هستم. جواد کریمی بازیکن تیم ملی یکی از دوستان خوب من و از بازیکنان تیم جوانان است. آمل مهد والیبال است و والیبالیست های زیادی هستند که با آنها در ارتباط هستم.
زمانی که در جام جهانی نروژ به مدال طلا رسیدید، حرکتی انجام دادید که مورد توجه اتحادیه جهانی و رقبایتان قرار گرفت، بنابراین گیبل استیوسون آمریکایی به آن واکنش نشان داد و شما را به مبارزه دعوت کرد. این حرکت از کجا شروع شد و آیا قبلاً به آن فکر کرده اید؟
ابتدا این را بگویم که قبل از جام جهانی قصد داشتم خدمت آقا علی بن موسی الرضا(ع) بروم و مدال را به ایشان بدهم چون به ایشان بسیار علاقه مندم. با امیرمحمد یزدانی که هم اتاقی ما بود صحبت کردیم و او همیشه در مورد اینکه وقتی کشتی را برد چطور خوشحال شود صحبت کردیم. می گفت اگر اول بودم فلان کار را انجام می دادم اما نمی دانستم چه کار کنم. امیرمحمد چند حرکت به من گفت و من سعی کردم چیزهایی به آنها اضافه کنم. پس از پیروزی مقابل گنو پتریاشویلی در فینال جهان، تاج را بر سر همه ایرانیان گذاشتم، زیرا پس از 32 سال طلای سنگین به ایران بازگشت و خوشحالی را می خواستم و احساسی که قابل توصیف نیست و در درونم احساس می کردم. با همه مردم عزیز ایران شریک باشد.
در مورد کری، همانطور که شما گفتید، آمریکایی ها بیشتر به دیدن کارهایی که انجام می دهند به نوعی علاقه مند هستند و همانطور که می گویند آنها چیزهای زیادی دارند. بعد از حرکتی که انجام دادم اتحادیه جهانی من را «پادشاه سنگین وزن» خطاب کرد و از این عنوان راضی نبودم. این موضوع واکنش استیونسون را برانگیخت که گفت من پادشاه هستم. سکوت کردم و چیزی نگفتم، چون این چیزها برای یک قهرمان با اخلاق خوب نیست و ما ایرانی ها همیشه ثابت کرده ایم که همه چیز روی فرش ثابت می شود نه در فضای مجازی. من مشتاق بودم که در المپیک با او مبارزه کنم زیرا از قبل او را می شناختم، اما متأسفانه تساوی به گونه ای بود که ما برنده نشدیم. من هم دوست داشتم در جام جهانی باشم و طلایی که با شکست استیونسون به دست آوردم که متاسفانه حضور نداشت. بعد به آمریکا می رفتیم و دوستانه می جنگیدیم، اما نمی توانستیم. در نهایت نمی دانستم می خواهد دعوا کند یا نه. چون بهانه های زیادی می آورد. متأسفانه آمریکا به برخی از ورزشکاران ما ویزا نداد و به دلیل پر نشدن تیم ما این سفر انجام نشد. شنیدم که استیونسون چند روز پیش از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد و برای او آرزوی موفقیت کرد، اما هر بار که او روی تشک می رود، خوشحالم که با او رقابت می کنم زیرا یک حریف خوب همیشه باعث می شود بیشتر تمرین کنم و انگیزه لازم را داشته باشم. بلند شو نتایج بهتر
در مسابقات جهانی نروژ در دو دسته سنگین وزن و آزاد طلا گرفتیم. در این وزن چقدر می توانیم ادعا کنیم، چون برخی این موضوع را مطرح کردند، چون چند ورزشکار سنگین وزن در دنیا نبودند، شما طلا گرفتید.
مسابقات جهانی در هر سطحی هنوز جهانی است. به جز گیبل استیوسون، همه مدعیان سنگین وزن از جمله طاها آکگول، پتریاشویلی و دیگران. قبل از من وزنه برداران خوبی مثل ابراهیم مهربان، علیرضا سلیمانی، علیرضا رضایی، کمیل قاسمی، عباس جدیدی، فردین معصومی بودند که همگی بهتر از من بودند و به مقام استادی رسیدند. من مثل دانش آموزی هستم که جلوی آنها درس می دهم. خدا مرا دوست داشت و این اتفاقی برای من افتاد. برخی از اقوام لطف می کنند و این حرف ها را می زنند، اما فکر می کنم همه شاکی ها حضور داشتند.
شما از مبارزان زیادی به عنوان قهرمان یاد کردید. اگر به شما فرصت مبارزه با یکی از مبارزان مطرح ایرانی یا خارجی داده شود، چه کسی را انتخاب می کنید؟
من خیلی دوست داشتم با بومگارتنر آمریکایی (این کشتی گیر مدال های رنگارنگ زیادی در جهان و المپیک کسب کرد) که اکنون رئیس فدراسیون کشتی آمریکاست، مبارزه کنم و می خواستم با او مبارزه کنم. البته الان نه، اما اگر فرصتی برای انتقام از ابراهیم عزیز داشتم، دوست دارم با او بجنگم.
حالا اگر فرصت سفر به تاریخ را داشته باشید، دوست دارید در کدام مقطع از تاریخ بروید؟
هرگز به آن فکر نکرده ام، اما تا به حال زندگی کرده ام، سعی کرده ام روز به روز پیشرفت کنم، اشتباهات زندگی ام را کاهش دهم تا زندگی خوبی داشته باشم.
اگر به شما بگویند که می توانید یک شخصیت تاریخی را انتخاب کنید و با او شام بخورید، چه کسی را انتخاب می کنید؟
این سوال بسیار سختی است که من اصلا به آن فکر نکرده ام. بزرگان زیاد هستند اما چون ارادت خاصی به امام رضا(ع) دارم دوست دارم ایشان را ببینم.
آیا تا به حال در زندگی خود دروغ گفته اید؟
آره. البته من سعی کرده ام هرگز دروغ نگویم، اما احساس می کنم گاهی لازم است افراد بد را از خود دور نگه دارید که حتی باعث بهتر شدن شما می شود. سعی کردم تا حد امکان دروغ نگویم.
آیا شما یک فرد محبوب یا مشهور هستید؟
مردم عزیز باید این را بگویم اما همیشه تلاش کرده ام مورد علاقه مردم شهر و دیارم باشم و دل آنها را شاد کنم.
شما مدال های زیادی کسب کرده اید و در حال حاضر یک فرد مشهور در کشور هستید. آیا تا به حال از این شهرت در جایی به نفع خود برای بازی کردن ورق استفاده کرده اید؟
مثل اینکه تظاهر به کشاورز بودن و انجام این کار برای من نبود، اما من بارها جایی بوده ام و مردم خوب بودند و چون مرا می شناختند، بدون نوبت کارم را انجام می دادند. من همیشه خودم را با دیگران برابر می دانم.
مدرسه و دانشگاه چطور؟ آیا معلمان و اساتید نسبت به شناختی که از شما دارند لطف نکرده و قدردانی نکرده اند؟
(می خندد) گاهی این اتفاق می افتد. برخی گل زدند و برخی دیگر گل نکردند.
با توجه به عناوینی که در مسابقات مختلف کسب کرده اید، فکر می کنید کشتی جهان چقدر به شما تکیه کرده است؟
یکی از مربیان به من چیزی گفت. قبل از اینکه به المپیک برود، به من گفت الان وقت آن است که خودت را ثابت کنی و در مسابقات جهانی شرکت کنی. بعد از اینکه مدال المپیک گرفتم و به مسابقات جهانی رفتم، همان استاد به من گفت که الان شرایط فرق می کند و همه می آیند تا در نبرد مقابل تو پیروز شوند، اما تو باید جایگاهت را حفظ کنی و آن را ارتقا بدهی. این نظر من در مورد سوال شماست.
اهل فضای مجازی هستید؟
از 100٪، اگر شمارش شود، شاید 50-60٪. نه به اندازه بقیه دوستان، اما من از او هستم.
بدترین و بهترین خبری که در رسانه ها شنیده اید چیست؟
بهترین خبری که شنیدم این بود که بهترین فریلنسر سال 2021 شدم، اما بدترین خبر. یک بار در حال تمرین بودم و تازه به اتاق آمده بودم که از آمل با من تماس گرفتند و گفتند امیرحسین دوپینگ مثبت است. خیلی ترسیدم گفتم خدا میدونه کاری نکردی. سپس اخبار را بررسی کردم و دیدم چیزی در این زمینه منتشر نشده است. بعد متوجه شدم عده ای دور هم نشسته اند و در مورد من حرف می زنند.
اهل فوتبال هستی؟ قرمز یا آبی؟
من فوتبال ملی را زیاد می بینم و تماشا می کنم. در بین بازیکنان با شجاع خلیل زاده دوست هستم. او بچه محل ماست. در اینستاگرام هم با وحید امیری در ارتباط هستم. من از بچگی کمی بیشتر به آبی و استقلال علاقه داشتم، اما اهل تعصب نیستم. حتی 5 سال بعد از قهرمانی پرسپولیس هم اصلا ناراحت نشدم اما دوست دارم استقلال قهرمان شود که همچنان رهبر است. تعصبات من بیشتر در مورد تیم ملی است و بازیکن مورد علاقه ام آقای جهانبخش است. من او را خیلی دوست دارم زیرا با اشتیاق بازی می کند.
اخرین حرف؟
ممنون که این زمان را به من دادید. امیدوارم با عنایت الهی و دعای مردم عزیز زیر سایه اهل بیت همه رزمندگان و کشتی های این کشور به حق واقعی خود برسد و روز به روز پیشروی کند. از مربیان عزیزی که در این مدت زحمت کشیدند، کادر فنی قبلی و فعلی تشکر می کنیم. تشکر از رئیس فدراسیون کشتی که حضور پررنگی دارد و در کنار بچه هاست نه پشت میز و صندلی. از خانواده و همچنین رسانه ها برای حمایتشان در این زمینه تشکر می کنم.