روز جدید یوسف گفت: امروز بدترین درگیری بین دو رئیس جمهور در تاریخ 250 ساله ایالات متحده بین ترامپ و بایدن است. اما شما یک کلمه نمی شنوید که آقای بایدن پول را در جایی به تعویق انداخته یا اینکه ترامپ پول را هدر داده است. آنها به شخصیت دیگری حمله می کنند، اما کاری به دستگاه حکومتی ندارند زیرا شرایط حکومت را پذیرفته اند.
این نماینده سابق مجلس گفت: آقایان یا می توانند وضعیت را ادامه دهند یا نمی توانند. اگر نه چرا قبول کردند؟ اگر چیزی را نمی دانستید یا چیزی جنسی ندیدید، چگونه آن را خریدید؟ چگونه مسئولیت آن را بر عهده گرفتید؟ این عذر بدتر از گناه است و در هیچ جای دنیا رایج نیست.
عزت الله یوسفیان، نماینده سابق مجلس درباره عملکرد دو سال گذشته مجلس و اینکه چرا مجلس و دولت مقصر مشکلات دولت قبلی هستند، گفت: اشتباه در کشور ما این است که آقایان، دولت و گردش مالی آن سوپرمارکت و رستوران است. اشتباه. یعنی دولت حساب می کند مثل فروشگاهی که کالا می فروشد، بدهی و حساب بانکی دارد و …. هر چند در هیچ زمانی هیچ دولتی در هر سیستمی ناپدید نخواهد شد تا زمانی که یک دولت جدید ظهور کند. یک بار در کشور حکومت عوض شد و آن هم در سال 57 بود. یعنی حکومت شاهنشاهی رفت و حکومت جمهوری اسلامی آمد. در موارد دیگر رئیس جمهور می آید و در دولت می نشیند. دولت همیشه بوده و خواهد بود. آقایان وقتی مسئولیت می گیرند فکر می کنند عده ای را از مغازه هایشان بیرون انداخته اند و افراد جدیدی وارد شده اند.
وی افزود: وقتی فردی به عنوان رئیس جمهور می آید و سمت دولت قبل را می پذیرد، دیگر حق ندارد بگوید تباه شدم. او این فرم را پذیرفت و قول هایی داد. اگر نمی دانست و نمی دانست چه بر سرش می آید، اشتباه کرد و به عضویت دولت درآمد. وقتی شخصی وزیر یا رئیس جمهور می شود و ادعا می کند که برای اداره کشور برنامه دارد، یعنی مشکلات کشور را می شناسد و برای حل مشکلات برنامه تهیه کرده است.
آقایان اداره کشور را با سوپرمارکت اشتباه می گیرند/ مسئولیت پذیری بدون اطلاع از مشکلات عذر بدتر از گناه است
این نماینده سابق مجلس گفت: اگر واقعا آقایان نمی دانستند دولت قبل از نظر نقدینگی، شرایط مالی، گردش اقتصادی چگونه بوده است، معلوم است که نمی دانستند. اما هنگامی که آنها همان شکل را تشخیص دادند و اتخاذ کردند، دیگر نمی توانستند بگویند او مقصر است. شما آگاهانه مسئولیت گناه او را بر عهده می گیرید. این اشتباه است که بخواهیم کسی را به خاطر این یا آن سرزنش کنیم. پس آقایان یا می توانند وضعیت را ادامه دهند یا نمی توانند. اگر نه چرا قبول کردند؟ اگر چیزی را نمی دانستید یا چیزی جنسی ندیدید، چگونه آن را خریدید؟ چگونه مسئولیت آن را بر عهده گرفتید؟ این عذر بدتر از گناه است و در هیچ جای دنیا رایج نیست.
یوسفیان گفت: امروز بدترین درگیری بین دو رئیس جمهور در تاریخ 250 ساله ایالات متحده بین ترامپ و بایدن است. اما شما یک کلمه نمی شنوید که آقای بایدن پول را در جایی به تعویق انداخته یا اینکه ترامپ پول را هدر داده است. آنها به شخصیت دیگری حمله می کنند، اما کاری به دستگاه حکومتی ندارند زیرا شرایط حکومت را پذیرفته اند.
او گفت: «مشکل این است که وقتی در یک سؤال باقی می‌مانیم، طراحی می‌کنیم. ضرب المثلی هست که خیلی هم بی شمار نیست. در گذشته بسیاری از انگلیسی ها در امور ملت ها دخالت می کردند. سپس آب استخر بلافاصله تخلیه شد چرا؟ اگر بعداً چاله را خوب نمی بستند، آب خالی می شد. بعد اگر چنین می شد می گفتند این کار انگلیس است و آب خانه من خالی است.
نماینده سابق گفت: ما کشور را به این شکل و شمایل پذیرفته ایم. اگر بتوانیم جلو برویم، صلح با ما باد. اگر نمی توانستیم بگوییم نمی توانیم. مدام این و آن را سرزنش نکنید. این یک اثر هنری نیست. آقایان در مجلس و دولت باید ببینند کجا می خواهند باشند، اما نقطه و برنامه ای تعیین نکرده اند. همچنین گفتند که موضوع معیشت و خوراک مردم در اولویت برنامه ماست. خب حالا بیایید بگوییم آیا کاری در این مورد انجام داده اند؟
یوسفیانمولا در پاسخ به این سوال که عملکرد مجلس در این مدت را چگونه ارزیابی می کنید و آیا مجلس به همین روند ادامه می دهد یا این شرایط تغییر می کند، گفت: مجلس ابزارهایی دارد که می تواند شرایط کشور را تغییر دهد و به راحتی به آنچه می خواهد می رسد. اما اگر وضعیتی که امروز وجود دارد ادامه پیدا کند، یعنی آینده نگری نیست و فردایی وجود ندارد. هر اتفاقی بیفتد را تایید می کنند. اگر هم نشد غذا درست نمی کنند.
وی افزود: مجلس غذای مجلس این است که امروز بدانند توده مردم روز به روز کوچکتر می شود و وضعیت مالی مردم بدتر می شود. این دیگر خط فقر نیست، این خط مرگ، بدبختی و تباهی است. برای بالا بردن این خط فقر و بهبود وضعیت مردم چه باید کرد؟ اگر مجلس برای بالا بردن خط فقر برنامه داشت و به دولت می‌پیوندد، می‌توانست وضعیت را بهتر کند، اما متاسفانه این‌طور نیست و برنامه‌ای ندارند. وقتی مجلس مدرن و هفتگی باشد و آینده نگر نباشد و برنامه ای نداشته باشد، سر جایش می ماند و به جایی نمی رسد. مگر اینکه مجلس بگوید من چهار طرح حساس دارم که می خواهم با آن به نقطه مطلوب برسم. اما این طرح ها کجاست؟ بدون برنامه. در صورت امکان به آینده مجلس امیدوارم. اگر مانند دو سال گذشته در مجلس این اتفاق نیفتد در ماه های آینده نیز ادامه خواهد داشت.