سید مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: سوالی که این روزها مطرح می شود این است که چرا تیم ملی فوتبال کشورمان این شکست سنگین را از تیم ملی انگلیس متحمل شد و آیا این تیم نمی تواند نتیجه بهتری کسب کند و حتی مانند عربستان که شکست خورد. آرژانتین برنده میدان خواهد بود؟
سوال را می توان به شکل دیگری مطرح کرد. چرا باید تیم ملی ما در این مسابقه پیروز شود؟
1- ابتدا مجمع فدراسيون فوتبال در آخرين جلسه در تعيين ناظر، تاريخ انتخابات را شهريور 1401 تعيين كرد. یعنی دو ماه قبل از جام جهانی و بدترین تاریخ ممکن بود. چون دو ماه قبل از مسابقات یک نفر جدید وارد فدراسیون شد و بعد نفرات جدید و تیم ملی قبل از آن تاریخ سرگردان شد و بعد هشت ماه تمرکز خود را از دست داد.
2- در زمانی که تیم ملی تحت هدایت اسکوچیچ به شکلی بی سابقه از سقوط نجات یافت و به عنوان تیم اول گروه به جام جهانی صعود کرد، رسانه ها از جمله صدا و سیما به بهانه شکست در بازی دوستانه، اسکوچیچ را زیر سوال بردند. بازی کرد و گفت که تیم ملی به یک مربی بزرگ نیاز دارد و آنها شروع به تخریب و تضعیف اسکوچیچ کردند. تقصیر اسکوچیچ این بود که هیچ زبان درشت و توهین آمیزی وجود نداشت. اما او با عملکردش عظمت خود را ثابت کرد. او تیم سقوط کرده را به تیم اول گروه خود تبدیل کرد. به دلیل این عملکرد رسانه ها و برخی از پیشکسوتان و بازیکنان نسبت به سرمربی خود بی اعتماد و نگران شدند.
3- در حالی که هنوز رئیس فدراسیون انتخاب نشده بود، آقای تاج مخفیانه با کی روش مذاکره می کرد و ظاهرا در همان زمان قرارداد برادری امضا کردند. ظاهراً آقای تاج از هدایت فدراسیون اطمینان داشت و شنیده شده بود که برخی مقامات دولتی به بهانه اینکه باید بر آمریکا پیروز شوند، درخواست حضور کی روش را داشته اند. هرکسی که در ورزش فعالیت می کند می داند که اگر اصول فراموش شود موفقیت حاصل نمی شود. همچنین سیاسی کردن یک مسابقه ورزشی اشتباه بزرگی است. ما می خواهیم بعد از شکست دادن آمریکا بگوییم که آمریکا را به زانو درآوردیم. اگر مقایسه کنیم، انگلیس ما را به زانو درآورد. البته روزنامه کیهان به این موضوع اعتراف کرد و نوشت: انگلیس، آمریکا، اسرائیل و منافقان داخلی 6-ایران 2. این مقاله اذعان دارد که می توانند ما را شکست دهند.
4- در حالی که از حضور کی روش در ایران تحقیر شده بودیم و با شکست 3-0 از ژاپن خجالت زده بودیم، باز هم به سراغ کی روش رفتیم، همان مربی شکست خورده در مصر و کلمبیا و اسکوچیچ، مربی عاقل و فهمیده ای که ما رانده بودیم. آیا این دور شدن از اخلاق و اصول عواقبی ندارد؟
5- در حالی که بعد از مسابقات جام جهانی 1998 رهبر انقلاب پیشانی حمید استیلی را بوسیدند و همگی در حمایت از فوتبالیست ها صحبت کردند، ناگهان سخنران غیرمسئولانه ای که متاسفانه مورد حمایت برخی از مسئولان قرار می گیرد و خود را عضوی از جامعه معرفی می کند. انقلاب، اسلام و مسئولان کشور، سخنان توهین آمیزی علیه همه فوتبالیست ها ایراد کرد و آنها را فسق و بدی های دیگر خواند و با مصونیت به سخنان خود ادامه داد. آیا دادستان نباید فردی را که در جامعه تفرقه ایجاد می کند و همه اهل صنف را تکذیب و متهم می کند محاکمه کند؟ آیا شعله برافروخته از یک بی مسئولیتی جامعه را فرا نمی گیرد؟
6- تیم ملی در شرایطی وارد مسابقات شد که دو ماه از اغتشاشات گذشته بود و طبیعی است که مردم متضرر شوند. اما آیا می توان درون افراد را تغییر داد؟ حضور فعال در مسابقات قابل تقدیر نیست؟
7- آقای کی روش با تجربه، با تجربه و مربی بزرگ (به قول فدراسیون ها) یکی از بدترین ترکیب های خود را در یک بازی حساس و روحیه ساز با انگلیس فرستاد. همه می دانند که روزبه چاسمی هم در لیگ قبلی و هم در لیگ فعلی در پست هافبک دفاعی قرار داشت. چرا که به گفته همه کارشناسان فوتبال او ویژگی های یک مدافع میانی را ندارد. سرعت و تغییر جهت از عوامل اصلی موفقیت دفاع مرکزی است. اما آقای کیروش او را مدرن‌ترین مدافع می‌داند و زوج دفاع میانی هماهنگ شجاع خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان را که در بازی‌های گذشته بهترین عملکرد را داشتند، به نیمکت نشاند. واقعیت این است که تقریبا تمام گل های انگلیس به خاطر ضعف شدید دفاعی ما بود و نه فقط مهارت بازیکنان حریف. کیروش مقصر نیست؟
8- با این تیم بی جهت، مربی تحمیلی دو ماهه و فضای اجتماعی منعکس شده در ورزشگاه، باید منتظر پیروزی باشیم؟ فدراسیون ما حتی نتوانست تماشاگران را سازماندهی کند. کشورهای دیگر چه می کنند؟
9- اگر به نخواندن سرود ملی توسط بازیکنان اعتراض داریم، یادمان باشد که در سال های اخیر دوستی ایران را منکر و حتی کتمان می نامیدند و هرگز به ورزشکاران این کار را یاد نمی دادند و زمانی که حس دوستی ایران است. تکذیب شد، شکایت چه فایده ای دارد
اگر می خواهیم تیم ملی کشورمان در دو دیدار بعدی مرحله مقدماتی نتیجه خوبی کسب کند، نباید کاری به آنها داشته باشیم. سیاستمداران و دیگر مسئولان باید از تیم ملی دوری کنند. این داستان کودکی در حال گریه است که توسط مردی در آغوش گرفته شد و سعی کرد او را ساکت کند. گفتند تو عامل گریه بچه هستی رها کن آرام می شود. تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران چنین سابقه ای دارد.