روز جدید اگر ایران تصمیم بگیرد به شلیک موشک به سمت ما ادامه دهد و زرادخانه موشکی حزب الله را در اختیار بگیرد یا کشتیرانی در خلیج فارس را فلج کند، حتی پس از بازگشت جنگنده های اسرائیلی به خانه، چه اتفاقی می افتد؟ آیا اقتصاد اسرائیل می تواند این ضربه را تحمل کند؟
در گزارش هاآرتص آمده است: «بانی گانز» وزیر دفاع به نیروهای دفاعی اسرائیل دستور داده است تا برای گزینه های نظامی علیه ایران آماده شوند. ارتش اسرائیل 5 میلیارد دلار اضافی برای تجهیزات و آموزش روزانه دریافت کرد. اسرائیل در مورد همکاری نظامی با دولت بایدن گفتگو کرده است. تنها چیزی که برای عملکرد چینی ها باقی می ماند مشکل آماده سازی مردم اسرائیل برای انتقام اجتناب ناپذیر ایران است.
ما نه تنها آماده نیستیم، بلکه طرز تهیه را هم نمی دانیم. تنها آماری که باید به آن بپردازیم، ارقامی است که یک دهه پیش توسط ایهود باراک، نخست وزیر سابق اسرائیل منتشر شد، که می گوید تعداد کشته ها زیر 500 نفر است و کارشناسانی که برای ارتش اسرائیل کار می کنند، این رقم را تقریبا ناچیز می دانند. آنها به ما گفتند که تعداد کشته‌ها بر اساس تعداد موشک‌های ایران در آن زمان، محاسبه توان پرتاب و زمان هشداری که ارتش اسرائیل می‌تواند برای غیرنظامیان ارسال کند و همچنین عدم دقت موشک‌ها بود. بود.
در این میان، تعداد موشک هایی که ایران می تواند مستقر کند قطعا افزایش یافته است، اما چند؟ آیا ظرفیت هدف گیری و انهدام آن افزایش یافته است؟ آیا این قربانیان ناگوار عمدتاً در مناطق دورافتاده اسرائیل خواهند بود؟ یا در شهرهای بزرگ؟ آیا باید اعداد را تنظیم کنم؟
در واقع این سوالات بی ربط و توخالی هستند. زیرا حتی با وجود حزب الله که امیدواریم اطلاعات ما دقیق باشد، تعداد موشک هایی که دارد بین 120 تا 150 هزار تخمین زده می شود، این رقمی است که اسرائیل آمادگی مقابله با آن را ندارد.
کشوری که در آستانه جنگ قرار دارد از شهروندانش انتظار دارد که وحشت کنند، پناهگاه های خود را بررسی کنند، ماسک های ضد گاز بگذارند، قفسه های سوپرمارکت ها را خالی کنند و به هر نقطه از جهان پرواز کنند، حتی در مناطقی با شیوع بالای تاج و تخت.
انتظار می رود که دولت چنین کشوری مانورهای دفاع غیرنظامی سراسری را انجام دهد و تخلیه غیرنظامیان را تمرین کند. بیمارستان ها باید برای مقابله با تلفات گسترده آماده باشند، از مدارس باید خواسته شود دانش آموزان خود را به پناهگاه ها ببرند و آنها را سریع و منظم تمرین کنند و برنامه های تلویزیون عمومی باید توضیح دهند که کجا جمع شویم، چه کار کنیم و چه وضعیتی را پوشش دهیم؟
به اندازه کافی عجیب، هیچ یک از اینها در حال حاضر در اسرائیل اتفاق نمی افتد. این امر یا به این دلیل است که دولت اسرائیل واقعاً قصد ندارد تهدید خود علیه ایران را عملی کند، یا به این دلیل که معتقد نیست که محافظت از کشور در برابر تهدید ایران برای شهروندانش شامل محافظت از شهروندانش نیز می شود و جان اسرائیلی ها مهم نیست. آی تی. اسرائیلی های معمولی خسارات ناچیز تلقی می شوند، زیرا حتی اگر شامل 300 یا 500 یا حتی 5000 کشته شوند، وطن از شهروندانش مهمتر است!
اگر تصمیم بگیریم که تخمین مرگ و میر را نادیده بگیریم، زیرا هیچ عددی وجود ندارد که بتوانیم واقعاً به آن اعتقاد داشته باشیم، سؤال بعدی این است که جنگ تا چه زمانی می تواند ادامه یابد. در خوشبینانه ترین حالت، اسرائیل چندین اسکادران جنگنده را برای بمباران تعداد انگشت شماری از تاسیسات هسته ای ایران به ایران فرستاد و در انتقام از آن، ایران تلفاتی وارد کرد و به درگیری چند روزه پایان داد.
اما اگر ایران تصمیم بگیرد به شلیک موشک به سمت ما ادامه دهد و زرادخانه موشکی حزب الله را در اختیار بگیرد یا کشتیرانی در خلیج فارس را فلج کند، حتی پس از بازگشت جنگنده های اسرائیلی به خانه، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا اقتصاد اسرائیل می تواند این ضربه را تحمل کند؟ آیا ایالات متحده پس از چالش در کنار اسرائیل خواهد بود؟
ما می دانیم که اسرائیل حتی اگر از حمایت بین المللی برخوردار باشد، قادر به آغاز جنگ های طولانی نخواهد بود. جنگ فرسایشی علیه ایران، حتی اگر خسارات جانی غیر قابل تحملی را به همراه نداشته باشد، مستلزم مبالغ هنگفتی است که کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و نیاز به افزایش فوری مالیات و بودجه بیشتر دارد. به شهروندان اسرائیل هیچ چشم اندازی از آسیب احتمالی و اینکه در چنین سناریویی چه انتظاری دارند داده نشده است. فقط از آنها خواسته می شود که باور کنند تهدید ایران واقعی است و برای هر سناریویی بر آمادگی دولت تکیه کنند، همانطور که در مورد همه گیری ویروس کرونا بود.