ورزش در زندگی ایرانی ها اولویت ندارد/ برخی برنامه ها و چشم اندازهای ورزشی بسیار رویایی است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از فردا پدرخوانده محمدمهدی سلطانی در میزگرد اهمیت ورزش همگانی و لزوم توسعه آن در کشور، در دفتر پایگاه خبری تحلیلی قم فردا برگزار شد، اظهار داشت: چارچوب های قانونی زیادی برای ورزش همگانی و به طور کلی توسعه ورزش در ایران وجود دارد، اما اینکه چقدر در انجام این کارها موفق هستیم جای بحث دارد.
وی ادامه داد: بر اساس اصل سوم قانون اساسی ایران که برای تربیت بدنی و آموزش رایگان برای تمامی مقاطع توصیه شده و از وظایف دولت است. این قانون تعهدات تعهدات سازمان های مختلف به ویژه متولیان امر ورزش را در این زمینه مشخص می کند.

آمار تعداد ورزشکاران بر اساس بیمه شدگان است
این مدرس دانشگاه با اشاره به تعریف ورزش همگانی گفت: اگر فردی سه جلسه در هفته داشته باشد و هر جلسه یک ساعت تمرین مستمر داشته باشد، می توان آن فرد را جزو ورزشکاران حساب کرد. آمار و ارقامی که در دسترس است و به آنها اشاره می شود متاسفانه این تعریف را ندارد و معمولا بر اساس آمار بیمه شدگان فدراسیون ورزشی که جزو ورزشکاران سازمان یافته محسوب می شوند نقل می شود. مانند آمار دانش آموزی و دانش آموز ورزشکار که هیچکدام در تعریف ورزش همگانی قرار نمی گیرند.
وی افزود: اگر نگاهی اجمالی به وضعیت ورزش بیندازیم می بینیم که وضعیت ورزش در کشور ما آنقدر ضعیف است که اگر فردی در یک خانواده ورزشکار باشد بسیار برجسته به نظر می رسد.

ورزش در اولویت زندگی ایرانیان نیست
سلطانی افزود: ورزش در زندگی ایرانیان اولویت بالایی ندارد و در برخی فرهنگ ها و خانواده ها ورزش اصلا جایگاهی ندارد. این اصلی ترین عاملی است که مردم نیاز به آگاهی و آموزش دارند تا ورزش وارد زندگی مردم شود.
وی افزود: اگر بخواهیم از منظر مدیریتی درباره این موضوع صحبت کنیم; عوامل مختلفی باعث شده این اتفاق بیفتد و خانواده ها به سمت ورزش گرایش نداشته باشند. اولین مورد سوء مدیریت است. اکثر مدیرانی که مباشر و متولی امور ورزش هستند، تجربه و تخصص در ورزش ندارند. به همین دلیل است که این افراد چیز زیادی از ورزش نمی دانند و باید یک نفر آنها را الگو قرار دهد.
این کارشناس ورزشی ادامه داد: دوم اینکه با یک سری آمار و گزارش هایی که به صورت ویترینی است و فقط جذابیت دارد واقعیت را به نوعی پنهان کردند. بر اساس آماری که از تعداد ورزشکاران اعلام شده است، به سختی بیش از 10 درصد از جمعیت کشور به فعالیت بدنی و آن هم در قالب ورزش های همگانی مشغول هستند.

برخی از برنامه ها و چشم اندازهای ورزشی بسیار رویایی هستند
وی خاطرنشان کرد: از این رو برنامه هایی که توسط دستگاه های متولی ترسیم می شود و بر اساس مبنایی که دارند و چشم اندازی که برای خود در نظر گرفته اند همچنان رویا و حالتی دست نیافتنی است. این یکی دیگر از دلایل عدم حضور این ورزش در کشور است.
سلطانی با اشاره به تصمیم برای حل این مشکل گفت: ورزش را نمی توان به مردم تحمیل کرد. در مدارس و مراکز آموزش عالی هفته ای یک ساعت مطالعه به ورزش اختصاص دارد. حال باید دید چند درصد از دانش آموزان در این برنامه حضور فعال دارند. آیا فعالیت بدنی انجام می دهند یا خیر؟ حال آیا کسانی که فعالیت بدنی انجام می دهند، با تعریف ورزش اجتماعی مطابقت دارند یا خیر؟
و افزود: همچنین مقطع کارشناسی به عنوان دو واحد تربیت بدنی تعریف شده است و اکثر آنها با اکراه و اجبار در این کلاس حضور می یابند زیرا اصلا اولویت آنها نیست و در 4 سالی که تحصیل می کنند در مجموع 64 ساعت در این کلاس می گذرانند. کلاس ورزشی . این با تعریف ورزش همگانی فاصله زیادی دارد.

کلاس های ورزشی در مدارس و موسسات آموزش عالی بسیار کم است
این کارشناس ورزشی گفت: در خانه علیما هم همینطور است و این اشتراک وجود ندارد و اگر هم بود محسوس بود. امروز هرکسی که ادعا می کند ورزش برای همه است یا از اینجا به اینجا رسیده است، در علم ورزش و تعاریف و استانداردهایی که وجود دارد، پشتوانه چندانی ندارد. دلیلش هم این است که به نوعی پشت آمار پنهان شده ایم و از این هدف اصلی دور شده ایم.
وی تاکید کرد: اگر بخواهیم ورزش در جامعه فراگیر شود باید در سبد خانواده مردم و در اولویت های اول مانند تغذیه قرار گیرد که در هر صورت فرد به این اولویت اهمیت بیشتری می دهد و باید غذا بخورد. ورزش در کشور باید اینگونه باشد.

انتهای پیام/