پایداری واژه نادر نمودار زنوزی / تراکتور خصوصی از تغییر اشباع نشده است!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش آنایی: تراکتور زنوزی و پایداری گویا هرگز نباید به صورت دو خط موازی به هم برسند! سرخپوشان آذربایجانی که متعلق به تبریزی میلیاردر است، هرگز فصلی را با سرمربی یا حتی مدیرعامل به پایان نرسانده اند و به نظر می رسد امیدها برای شکستن این طلسم با حضور قربان بردیف سرمربی سرشناس روس در حال فروپاشی است.

ناکامی، اخراج، فسخ قرارداد و محرومیت دلایل متعدد و متنوع جدایی سرمربیان تراکتورسازی در دوره خصوصی است و این بار باید واژه دوستی را نیز به آن زنجیره دلایل اضافه کرد. البته هیچکس شک ندارد که بردیف حمایت زنوزی را پشت سر خود می دید و با وجود امتیازات نه چندان مناسب و رضایت بخشی که در 11 هفته در تبریز کسب کرد، به دلیل همین حمایت گرم، هیچکس حتی به فکر ترک ترکمن قدیمی هم نبود. تراکتورسازی به تعطیلات جام جهانی فکر نمی کرد. با این حال رسانه رسمی باشگاه تراکتورسازی در پایان اردوی ترکیه از درخواست بردیف برای پایان همکاری خبر داد که با توجه به بستر اطلاع رسانی و نحوه مذاکرات به زودی و به صورت رسمی اجرایی خواهد شد.

تراکتور فصل جاری را با علی خطیر به عنوان مدیر نقل و انتقالات این تیم و میر معصوم سهرابی به عنوان مدیرعامل آغاز کرد اما خیلی زود این دو مدیر از تراکتور جدا شدند و ایوب بهتاج امور باشگاه را بر عهده گرفت. تصمیمی که تا امروز جاری است و مهر مدیر اجرایی تاکنون امضا نشده است، بنابراین مشخص است که پروژه تغییر مجدد در راس مدیریت این تیم می تواند روی میز باشد! به نظر می رسد تغییراتی که همیشه با استعفای بردیف رخ می دهد به یک بیماری مسری در این باشگاه تبدیل شده است.

تراکتور خصوصی 14 بار مربی خود را عوض کرده و اگر بردیف برود زنوزی برای پانزدهمین بار باید به دنبال سرمربی باشد! آماری که کاملا قابل مشاهده است و شکل عجیبی به خود گرفته است. جان توشاک، محمد تقوی و جورج لیکنز در لیگ هجدهم; مصطفی دنیزلی، احد شیخلاری و ساکت الهامی در لیگ نوزدهم؛ علیرضا منصوریان، مسعود شجاعی، رسول خطیبی و فیروز کریمی در لیگ بیستم; فراز کمالوند، فیروز کریمی، زوونیمیر سولدو و ارطغرول ساگام فهرست سرمربیان لیگ بیست و یکم هستند که تنها در چهار فصل روی نیمکت پارسورس نشسته اند.

ثباتی که نه تنها در این مدت به دست آمد، بلکه از سه سرمربی در یک فصل به چهار سرمربی رسید و حالا با رفتن گاریب باردیف، تی تی باید چندین بار شاهد این چرخه تکراری باشد که در نهایت نمی شود. منجر به موفقیت شود. در واقع تا زمانی که بازیکن با سرمربی آشنا نشود یا برعکس سرمربی با بازیکنان و شرایط حاکم بر تیم آشنا نشود، تراکتور خصوصی از نظر سرمربی به نوعی تغییر می کند و دوباره روز از نو و روز به روز به پایان لیگ و به امید فصل بعد و تکرار این چرخه خسته کننده و ناموفق!

اگرچه جدایی احتمالی بردیف با رفتن همه سرمربیان قبلی و برخلاف میل باشگاه و هواداران متفاوت است، اما در هر صورت به تراکتورسازی لطمه می زند و این تا زمانی است که بدانید سرمربی باتجربه ترکمان وقتی از سوی رسانه های باشگاهی معرفی شد، علاوه بر وعده مکرر برنامه های متعدد، قرار بود صالح هدایت تیم های اصلی قرمزها را بر عهده بگیرد و به نوعی به عنوان تراکتورسازی با اقتدار بیش از یک سرمربی معرفی شود؛ در حالی که در این میان، صالح به عنوان یک تراکتورسازی معرفی شد. ندانم که فیلاش با درخواستی از سرزمین مادری به یاد روسیه خواهد افتاد و این همه نقشه را فراموش می کند و به چند سال دوستی و یک عذرخواهی ساده به عنوان آب خوردن تکیه می کند!

به هر حال معلوم نیست این حلقه مفقوده و عادت ملال آور تغییر و بی ثباتی در مالکیت باشگاه زنوزی چه زمانی از بین می رود و باید بررسی شود که وعده ها و انتصابات همه سرمربیان با برنامه های چند ساله چگونه نیست. حتی منجر به یک فصل شود.تراکتور تا کی از این عادت بد رنج می برد؟

نویسنده: حامد حاجی محمدی

انتهای پیام/