پرستاری که خود را فدای مکتب امام حسین (ع) کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از ” تیتریک “; شنیدن مصیبت های وارده بر خانواده های شهدای حافظ سلامتی، هر شنونده ای را برمی دارد و اشک می ریزد.

کارکنان بیمارستان امام علی (ع) کبری باقری اولین پرستار شهید حافظ سلامت استان البرز را در منطقه اسلام آباد تقدیم کردند.

بانویی که طعم شیرین شهادت را در 33 سالگی چشید و بهشتی شد و مادری که با فراق دخترش تنها ماند.

وی ادامه داد: شهیده کبری باقری متولد 1366 و فرزند شهید بود، در بیمارستان محمد شهر خدمت می کرد و در دوران اوج شیوع ویروس کرونا نیز در نوبت های فوق العاده مشغول به کار بود.

باقری افزود: دخترم همیشه داوطلبانه به بیمارستان می رفت و در بحبوحه ویروس کرونا در صف خدمت به مردم ایستاد.

مادر شهید بیان کرد: حدود 9 سال در نظرآباد پرستار بود و زمانی که به شهادت رسید در بیمارستان امام حسین(ع) مشغول به کار بود.

وی ادامه داد: من همیشه به دخترم می گفتم دخترم، کرونا به هیچکس نرو، بیمارستان نرو، اما دخترم مخالفت کرد و گفت: اگر من هم این صحنه را خالی کنم، بیماران چه کار کنند. ؟!”

باقری افزود: دخترم می گفت چرا وقتی بابا به جبهه می رفت نگفتی نرو، حالا وظیفه من است که از قلعه سلامت محافظت کنم.

مادر شهیده در حالی که گلویش را گرفته بود گفت: کبری بسیار مهربان بود و چون همسرم شهید بود در روزهای تنهایی من همدم و دوست من بود و با برادرزاده هایش بسیار صمیمی بود.

گفت: شهید یک روز به من گفت مامان اگر بچه ای از پرورشگاه بیاورم کمکم می کنی بزرگش کنم؟ و شهيد پاسخ داد: اشكالي ندارد، من حقوق اجتماعي را خواهم پرداخت.

باقری ادامه داد: دخترم علاقه زیادی به شهادت داشت و همیشه می گفتم که دیگر جنگ نیست، اگر می خواهی شهید شوی، شهید زندگی کن، اما یک روز به آرزویش رسید و شهید سالم شد.

مادر شهید با بیان اینکه دخترش بسیار با بیماران همدل بود، گفت: درد و ناراحتی بیماران برایش عادی نشد و از مرگ بیماران بسیار ناراحت بود و هر مریضی که دار فانی را وداع می کرد گریه می کرد و زنگ می زد و داشت از غمش به من می گفت.

وی گفت: من از بی حجابی دخترانم و بدحجابی در کوچه و خیابان رنج می برم، این اسلام را به راحتی نگرفتیم، خون برای برافراشتن پرچم حق ریخته شد.

باقری گفت: شهیده همیشه در کارهای خیر پیشرو بود و همیشه بخشی از زندگی خود را در این راه سپری می کرد.

مادر شهید گفت: لباس پرستاری دخترم در کمد است و هر روز با دیدن آن لباس ها بیشتر دلتنگ کبری می شوم و آرزوهایم را با گریه پاسخ می دهم.

وی گفت: برای کبری نیز مانند دیگر دخترانم جهیزیه خریدم، اما وقتی به شهادت رسید تمام جهیزیه را بین عروس و دامادهای نیازمند تقسیم کردم.

باقری ادامه داد: همیشه به دخترم می گفتم معلم شو، اما او با عشق و علاقه پرستاری را انتخاب کرد و در بحبوحه ویروس کرونا بالاترین افتخارش خدمت در بند کرونا بود.

مادر این شهید در پایان خاطرنشان کرد: شهادت راه بزرگترهاست و من نیز همسر و کبری خود را تقدیم ملت کرده ام و برای ایرانی آبادتر و پایدارتر دعا می کنم.

انتهای پیام/