الیاس حضرتی در سرمقاله روزنامه اعتماد نوشت: دیروز سالگرد حادثه تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی 752 و جان باختن 176 نفر (در واقع 177 نفر) از مسافران آن بود که بسیاری از آنها هموطنان ما بودند.
قاعدتاً خوانندگان متوجه شده اند که دیروز گزارشی در این زمینه در «تراست» نداشتیم. حتی برخی از خوانندگان و اهالی روزنامه تماس گرفتند و شکایت کردند که برای ما قابل پیش بینی بود. حداقل انتظار می رود یک رسانه سالگرد این فاجعه دردناک را به عنوان یکی از ارزش های خبری خود بپذیرد و به آن بپردازد. ما این انتظار را حق خوانندگان خود می دانیم. ارزش های روزنامه اعتماد نیز همراهی با ملت ایران در شادی ها و غم های ملی شهروندان است. اما امسال متفاوت بود.
سردبیران Doverie سعی کردند مطالبی در خور این رویداد دردناک تهیه کنند. هدف این بود که مطالب تهیه شده بیش از یک یادآوری باشد و به اصطلاح دارای ارزش افزوده و تکمیل کننده دانش خوانندگان از جنبه های پیچیده موضوع باشد. اما به نظر می رسد این معیار ما با دایره تنگ برخی از سیاستمداران و نهادهایی که دلسوزی چندانی با رسانه های بومی ندارند و فکر می کنند با توصیه به رسانه ها می توانند مشکل را مدیریت کنند، سازگار نبود. بنابراین دامنه ما بسیار محدود شده است.
توصیه های مختلف آنقدر دامنه عمل را محدود کردند که در نهایت صلاح را ساکت دیدیم. برنامه و تجربه روزنامه اعتماد در انجام تعهد رسانه ای خود روشن است. ما اعتقاد راسخ داریم که گزارش های مستند ما و سایر رسانه های محلی مبنای شفافیت و ایجاد اعتماد اجتماعی هستند. اعتمادی که در سال های اخیر به خصوص به دلیل سرپوش گذاشتن بر علت سقوط هواپیمای 752 به شدت آسیب دیده است اما در این زمینه برخی افراد و نهادها موافق نیستند و متاسفانه سیاست های رسانه ای خاصی را دنبال می کنند که منجر به سکوت می شود. از ما و رسانه های بومی و رسانه های خارجی را به حال خود رها کنید.
شاید احساس می کردند اکنون که محاکمه این حادثه دردناک در جریان است، انتشار گزارش های رسانه ای از این حادثه یا پوشش چشم انداز خانواده های داغدار، روند رسیدگی را تحت الشعاع قرار می دهد. ما با این نظر موافق نیستیم و معتقدیم که رسانه های آزاد رکن چهارم دموکراسی و یک دولت مسئول هستند. در یک کشور دموکراتیک و مسئول، پوشش رسانه ای عامل انحراف در افکار عمومی تلقی نمی شود و حتی مورد استقبال قرار می گیرد. این حق شهروندان داغدیده و وکلای آنها و همچنین کارشناسان این موضوع است که خارج از دادگاه در مورد این موارد صحبت کنند و البته مسئولیت سخنان خود را نیز بر عهده بگیرند.
پس از مشورت به این تصمیم جمعی رسیده ایم که بهتر است در این مورد سکوت کنیم تا ببینیم روند برخورد با فاجعه دردناک به کجا می رسد. قصد ما این بود که کمک کنیم، اما نشد، اما به شما خوانندگان می گوییم که در غم و شادی شما با شما همدردی می کنیم و به مسئولان می گوییم که همچنان امیدواریم اعتماد از دست رفته را با یک روند عادلانه و شفاف و عذرخواهی به دست بدخواهان نیفتید.