چمرک و رمضان; نماد عشق به رمضان در پایتخت وحدت / اینجا سنت ها ماه خدا را نقاشی می کنند

فرهنگی که قدمت آن به هزاره های دوم و سوم قبل از میلاد برمی گردد، حتی به گواه اسناد تحقیقاتی و اکتشافات باستان شناسان و مهمتر از آن، میراث فرهنگ گرانبهای معنوی که در دل مردمان این کره خاکی می درخشد. یک داستان قدیمی تر وجود دارد

آری این فرهنگ مانند گنجینه ای از مردان و زنان بزرگ با اندیشه نیک و نیاکان و بزرگان پاک این ملت است که در جریان هجوم صنعت و خودرو، وب و اینستاگرام و… فراموش می شود.

البته ناگفته نماند که اگر از این فضا به درستی استفاده شود، ابزار مفیدی است و می تواند برای گسترش فرهنگ و حفظ میراث معنوی مفید باشد.

در سیستان و بلوچستان آداب و رسوم و آداب و رسوم مختلفی وجود دارد که هر کدام دنیایی از کلام است و در نقاط مختلف این مرز و بوم کهن و در روزها و مناسبت های مختلف اجرا می شود.

اکنون که در آغاز بهترین ماه های حضرت حق هستیم در ضیافت بزرگ خدا و ضیافت دل غبار را از جان بزداییم و به این بهانه گوشه هایی از فرهنگ و میراث معنوی را مرور کنیم. سیستان و بلوچستان دریچه ای برای تحقیقات بیشتر خواهد بود. در این مناطق و معرفی هر چه بهتر آن دسته از ارزش های ناب فرهنگی که هویت ارزشمندی هستند.

محمدعلی ابراهیمی پژوهشگر میراث فرهنگی به خبرنگار ما گفت: در همه جوامع خرده فرهنگ هایی وجود دارد که نسل به نسل منتقل می شود و ماهیت و عظمت فرهنگی یک ملت را نشان می دهد.

به گفته وی، مسئله اسلام، دین در سیستان و بلوچستان بسیار مهم است و یکی از عوامل مهم برای ایجاد، رشد و توسعه فرهنگ و وحدت در این استان توحید، اسلام و ایمان واقعی به خدا و رسول اکرم (ص) است. از اسلام (علیه السلام) و ائمه پاک هستند.

ابراهیمی ادامه داد: یافته ها و اظهارات محققان نشان می دهد که ساکنان این کره خاکی به خدای جهانیان ایمان داشته و موحد بوده و به معاد و ارزش های ناب انسانی معتقد بوده اند. با آمدن اسلام در ایران، مردم این سرزمین به اسلام و پیروانشان گرویده اند «واقعی بودند.

وی افزود: اولین قیام به خونخواهی امام حسین(ع) یکی از مهمترین نشانه های ایمان به اسلام، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و محبت اهل بیت(ع) است. در این سرزمین و فراوانی اماکن مذهبی و مساجد و مقبره ها نیز نشانه هایی است این یک باور است.

آداب ویژه ماه ضیافت الهی

این کارشناس گفت: پس از تعیین زمان و آغاز ماه میهمانی خدا، مانند سایر نقاط ایران در این منطقه، آیین هایی رایج است که بخشی از میراث معنوی ارزشمند مردم منطقه است. مردم این استان پهناور چند روز مانده به شروع ماه مبارک رمضان با آداب و رسوم خاصی به استقبال ماه مبارک رمضان می روند.

وی با بیان اینکه سیستان و بلوچستان به لحاظ پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی از جایگاه و ارزش بالایی در بین شهرها و مناطق مختلف کشور برخوردار است، افزود: تعمیرات، غبارروبی مساجد، اهدای فرش به اماکن مذهبی، حمایت از نیازمندان و نیازمندان. توزیع صدقه و تهیه انواع شیرینی و نان، لبنیات، شیرینی و آجیل محلی از جمله برنامه های پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در سیستان و بلوچستان است.

ابراهیمی ادامه داد: افطاری برای نیازمندان، سحر خوانی و روضه خوانی از دیگر آداب و رسوم ماه مبارک رمضان در سیستان و بلوچستان و از ویژگی های فرهنگی استان است که ویژگی های مشترک زیادی بین دو طایفه زابلی دارد. و بلوچ، همان آداب ماه است.» رمضان است.

وی بیان کرد: در این منطقه همکاری، همدلی و اتحاد در کار گروهی و کمک به مستمندان در کنار احترام به ریش سفید و درشت مردم بسیار حائز اهمیت است، مراسمی مانند اهدا، کمک، بیگانگی، دیدار با بیماران و کمک به یک مثال بد. “برخی از این سنت ها.

به گفته این محقق، «مسلم پو شو که سه ستاره از بالی به سوی تو آمده و تو باید سحر بیدار شوی» (مسلمان بیدار شو، سه ستاره آسمان بالای سرمان است و سحر باید نماز بخوانیم). «ورخیز ورخیزار» این «وقت سحر» یا «ضد آیه، ضد آیه» یکی از عباراتی است که نیاکان ما در قدیم برای اعلام سحر و آماده شدن برای بیدار کردن همسایگان به کار می بردند.

وی افزود: نیمروز نصف النهار ایران بود و با توجه به وجود رصدخانه در سیستان در سال های گذشته از نجوم و نجوم برای تعیین وقت سحر استفاده می کردند.

ابراهیمی افزود: در بلوچستان برای دیدن ماه در هر روستا افراد خاصی وجود داشتند که به چمروک معروف بودند که به معنی چشمان درخشان و تیزبین بودند که بیشتر آنها دو روز در آن روستا شکارچی بودند، قبل از صبح قبل ماه حلال. آنها از مشرق رصد شدند.

وی گفت: اگر دو روز متوالی بامداد در مشرق حلال نمی دیدند، تقریباً یقین داشتند که در غروب آن روز، ماه حلال نازک را در آسمان خواهند دید، بنابراین در شب سی شعبان از پله ها.» مارپیچ مناره مسجد بالا آمد و به بالای مناره آجری مسجد که در اصطلاح محلی «موج» نامیده می شد، رفت و با دو سه نفر دیگر به شهود ماه نازک ماه را رصد می کردند.

این کارشناس تصریح کرد: در گذشته بدون تجهیزات و دوربین، اما فقط با چشم بیدار این شکارچیان، ماه رصد می شد که اغلب موفق می شد. و اگر ماه را می دیدند همین جمله را تکرار می کردند.

وی ادامه داد: اگر خود مردم نمی توانستند ماه را ببینند، بر اساس اعتمادی که به چمرک داشتند، بلافاصله فریاد ماه و اماه سر می دادند و این آهنگ به مدت 2 تا 3 دقیقه توسط همه اهالی محل به صورت دسته جمعی خوانده می شد. همه روستا طنین انداز شد و مردم از دیدن ماه مبارک رمضان خوشحال شدند.

به گفته ابراهیمی اولین عمل بعد از دیدن ماه دعا «راز سلامتی جان وشی دل واشی په قاهره په برکاتی کنات» است که به زبان بلوچی خوانده می شود یعنی خداوند این ماه را ماه قرار داده است. برای سلامتی ماه خوشی برای ما آن را به ماه ایام و برکت و ماه رحمت تبدیل کنید.

وی خاطرنشان کرد: پس از نماز مردم در صورتی که از قبل برای تهیه غذای صحرا از قبل آماده نشده بودند، آذوقه و مایحتاج ماه رمضان را خریداری می کردند.

رمضونیکه; نماد عشق به ماه رمضان

این پژوهشگر میراث فرهنگی با اشاره به برگزاری آیین رمضان به عنوان نماد عشق رمضان در استان گفت: آغاز ماه مبارک رمضان شب در محلات اجرا می شد اما در این زمینه چه می توان گفت و بیشتر رایج است. آیا این ماه رمضان که در شب 14 و 15 ماه مبارک رمضان برگزار می شود، مصادف با ولادت خاندان امام حسن مجتبی (ع) است؟

انتهای پیام/