گسترش فرزند همسر به دلیل فقر در جامعه

تا چه اندازه مسائل زنان در اولویت اول دولت بوده است؟ آیا رویکرد دولت به زنان با دغدغه های زنان در جامعه همخوانی دارد؟

دولت سیزدهم برنامه های مختلفی را در حوزه زنان ارائه کرد و به همین دلیل انتظار می رفت که شاهد تحولات چشمگیری در حوزه زنان باشیم. شاید بارزترین مصداق این وضعیت در لایحه بودجه این باشد که بودجه معاونت زنان رئیس جمهور به خودی خود در نظر گرفته نمی شود و زیر نظر نهاد ریاست جمهوری تعیین می شود. این اتفاقات نشان می دهد که دولت نسبت به مسائل زنان بی تفاوت است. با حضور خانم هزالی در معاونت امور زنان رئیس جمهور این امید وجود داشت که در حوزه زنان تغییراتی ایجاد شود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد. سکوت و دولت در این زمینه اقدامات لازم را انجام نمی دهد. این اتفاق در حالی رخ داد که هفته گذشته شاهد اسیدپاشی به زنان در شهر اندیشه بودیم. بوروکراسی کشور فعال بود. تمام تحقیقات و بررسی ها انجام شده و امروز به لحظه اقدام و عمل رسیده ایم. بلکه راهکارهای عملی این است که بر اساس تحقیقات و مطالعات انجام شده در این سال ها در دستور کار قرار گیرد، برای یک دولت ممکن است بحث اشتغال زنان در اولویت باشد و از سوی دیگر دولت دیگری مدیر آن باشد. . زنان باید در اولویت باشند. البته این بدان معنا نیست که دیگر اولویت ها فراموش شده است. اگر چنین است قابل قبول است. در شرایط فعلی اما دولت در قبال مسائل زنان سکوت کرده و اقدام قابل توجهی انجام نمی دهد.

چرا دولت در قبال مسائل زنان سکوت کرده است؟

نیمی از جمعیت را زنان تشکیل می دهند و نیمی از آرایی که آقای رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری به دست آورد متعلق به زنان است، گفتمان انقلاب اسلامی گفتمان عدالت، استقلال و آزادی بود. به نظر می رسد این تصورات از زنان به حاشیه رفته است. به دلیل عدم تعامل مناسب بین دولت و مجلس، قانونی تصویب می‌شود که در آن زنان مقصر اصلی شناخته می‌شوند و کسانی که از این قوانین متضرر می‌شوند، زنان هستند، مؤثر است. اکثر زنان در فضای مجازی در زمینه کارآفرینی و عرضه محصولات خود فعالیت می کنند و فضای مجازی نقش تعیین کننده ای در کسب و کار و درآمد آنها دارد. معاونت زنان باید در چنین شرایطی دخالت کند اما در عمل این اتفاق نیفتاده است. هیچکس به دنبال رها شدن از فضای مجازی نیست و قوانینی در این زمینه تدوین شده و در سراسر دنیا به این موضوع حساس هستند. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی به‌طور منطقی این قانون را نقض کرد و گفت: این قانون باید بازنگری و بازنویسی شود تا هزینه‌های آن به حداقل برسد، ما در عصر اطلاعات و ارتباطات و ظرفیتی که فضای مجازی برای زنان و جوانان ایجاد کرده است زندگی می‌کنیم. اشتغال را نمی توان نادیده گرفت

جوان سازی جوانان یکی از طرح هایی است که در دستور کار دولت و مجلس قرار دارد. این طرح چقدر برای نقش زنان مهم است؟

در این زمینه به مادران به مشوق ها توجه نمی شود، مشوق هایی مانند شرایط کار و مهدکودک وجود دارد، اما این کافی نیست و نمی تواند پاسخگوی نیازهای مادران جامعه باشد، به نظر می رسد شما زنان را نمی بینید. سبک زندگی زن و مرد در این طرح مورد توجه قرار نگرفته است. همه اینها محقق نشده و بسیاری از مسائل نیاز به پرورش و تشویق دارد. وی نیز به عنوان پیمانکار این پروژه انتخاب می شود. مشخص نیست نماینده مجلس این طرح را چگونه اجرا خواهد کرد و هدف آن چیست.
یکی از دغدغه های اصلی زنان در جامعه بحث حاکمیت و حضور آنها در سطح کلان تصمیم گیری در جامعه است.

دولت در این زمینه چه رویکردی دارد؟

نگران کننده است که در سکوت معاون رئیس جمهور در قبال زنان، تمامی سمت هایی که زنان در گذشته در اختیار داشتند در شرایط کنونی به مردان واگذار می شود و معاونان زن نیز پاسخی به این موضوع نمی دهند. در کابینه سه زن حضور داشتند.امروزه تنها یک زن وجود دارد.در چشم انداز ششم توسعه سهم 30 درصدی مدیریت زنان را پیش بینی می کند. اما در عمل این اتفاق نیفتاده و پست هایی که زنان در گذشته داشته اند به مردان واگذار می شود و همه اینها در سکوت نماینده زن در مجلس رخ می دهد. البته مخاطب من فقط معاون زنان رئیس جمهور نیست، بلکه با دولت آقای رئیسی صحبت می کنم که آنقدر که انتظار می رود نسبت به مسائل زنان حساس نیست. این وضعیت زیبایی برای زنان در جامعه نیست. این گونه قرائت ها در گذشته مورد استفاده قرار گرفته و نتیجه ای نداشته است و به همین دلیل امروز به گفتمان انقلابی بازگشته است. انقلابی بودن به این معنا نیست که فقط به عده ای بگوییم ما به دنبال حکومت انقلابی و مردمی هستیم، بلکه باید در عمل به مردم ثابت شود. استقلال، آزادی و عدالت در همه ابعاد زندگی از مهمترین شعارهای مطرح شده در انقلاب اسلامی ۵۷ است، سوال اینجاست که چه عدالتی برای زنان قائل می شود؟ چرا امروزه رویکردهایی در مورد اداره جامعه در دستور کار قرار گرفته است که با عدالت جنسیتی و مطالبات زنان در جامعه مغایرت دارد؟در گذشته گفته می شد که زنان فاقد تحصیلات هستند. در حال حاضر حدود 90 درصد زنان جامعه باسواد هستند و 60 درصد فارغ التحصیلان دانشگاهی در کشور را زنان تشکیل می دهند. دولت سیزدهم برنامه رسمی برای زنان اعلام نکرده است. این امر حتی در مورد زنان سرپرست خانوار نیز صادق است. برنامه های اجرا شده در دولت یازدهم و دوازدهم برای توانمندسازی زنان سرپرست خانوار امروز مسکوت ماند.

یکی از موضوعات مهمی که با حساسیت افکار عمومی همراه بود، تشویق برخی نسبت به فرزند همسر بود. به نظر شما تبلیغ فرزند شوهر در جامعه چه پیامدهایی خواهد داشت؟

در ابتدا که این موضوع مطرح شد، خانم هزالی به عنوان معاون زنان رئیس جمهور گفت که مخالف است. اما در عمل شاهد اوج گیری این معضل در جامعه هستیم و عده ای علنا ​​خانواده ها را به بچه دار شدن تشویق می کنند و بر اساس آمار منتشر شده تعداد فرزندان در سال 1399 و بهار 1400 در نقاط مختلف کشور به شدت افزایش یافته است. . سوال این است که خانواده ها بر چه اساسی فرزند را به شوهرداری تشویق می کنند در حالی که این دختران سرمایه اجتماعی و مادران آینده جامعه هستند. چرا باید دختری که کودک است و هنوز به طور جدی با چالش های زندگی مواجه نشده است را در شرایط زناشویی قرار داد، در خانواده هم مادر و هم پدر باید بدانند که چه وظایفی دارند. چگونه یک کودک ده ساله ممکن است چنین درک از وضعیت خانواده و نقش خود به عنوان همسر و مادر داشته باشد. قانون به صراحت می گوید که سن ازدواج برای دختران باید 14 سال باشد. اما با رویکردهای مشابه قانون را زیر پا گذاشته ایم و در کتاب درسی دختران سن ازدواج دختران بالای 10 سال ذکر شده است. این چه ربطی به قانون دارد و چرا خلاف قانون است، چرا در کتاب های درسی چنین مفاهیمی را به دخترانمان آموزش می دهیم؟ مثلاً بعضی ها در چه سنی فراموش می کنند که زندگی می کنند؟ ما در چهل و سه سال گذشته همواره گفتمان انقلاب اسلامی را فریاد زده ایم که عدالت و آزادی مهمترین رکن آن است. نباید در مقابل اقداماتی مانند فرزند شوهر سکوت کرد و اجازه داد این اتفاق در جامعه بیفتد.

آیا اشتغال زنان بهتر از گذشته است؟ دولت در این زمینه چه رویکردی در پیش گرفته است؟

در حال حاضر بیکاری در میان زنان دو برابر مردان است و در زمان شیوع ویروس کرونا بیشترین تعداد مشاغل از دست رفته در حوزه زنان رخ داده است. سوال این است که پس از واکسیناسیون چه تلاش هایی برای بازگرداندن مشاغل از دست رفته زنان صورت گرفته است؟ وضعیت به گونه ای پیش رفته است که فقر شکل زنان به خود می گیرد و زنان جامعه هر روز فقیرتر می شوند. امروزه زنان باید نیازهای اقتصادی خود را تامین کنند. این در حالی است که به ادبیات دیگری در زمینه مسائل زنان برمی خوریم. متاسفانه در این زمینه مجلس یک قدم جلوتر از دولت است. مهمترین قانونی که زنان در جامعه می خواستند و مجلس می توانست آن را به قانون تبدیل کند، لایحه امنیت زنان است که بیش از یک سال است در مجلس مسکوت مانده است.

آیا دولت به دلیل صرف وقت و انرژی خود برای حل مشکلات اقتصادی و بین المللی از مسائل زنان غافل شده است؟

به نظر من حل مشکلات زنان از ابتدا در دستور کار دولت نبوده و ربطی به مشکلات اقتصادی و بین المللی ندارد. حتی اگر از ابتدا در دستور کار نبوده، ممکن است الان در دستور کار باشد. اما در شرایط فعلی این اتفاق نمی افتد. نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می دهند و رسیدگی به این جمعیت باید از اولویت های اصلی دولت باشد. واقعیت های زندگی زنان را نمی توان نادیده گرفت.

رویکرد معاون رئیس جمهور به زنان در دولت سیزدهم با دولت دوازدهم چه تفاوت هایی دارد؟ کدام نوع حکومت با الزامات زنان در جامعه سازگارتر است؟

این نماینده مجلس در دولت دوازدهم برنامه داشت، در حالی که دولت سیزدهم برنامه رسمی در این زمینه اعلام نکرده است، هر دولتی رویکرد متفاوتی نسبت به زنان داشته که همواره بیش از سایرین به چشم می خورد. در دولت یازدهم و دوازدهم ارتقای حاکمیت زنان و حضور زنان در مدیریت عالی کشور در دستور کار قرار گرفت. این در حالی است که دولت سیزدهم هنوز رویکرد قابل توجهی نداشته است. امروزه مطالبات اصلی زنان در سه حوزه اشتغال، امنیت و تامین اجتماعی و رفع تبعیض است. این سه حوزه برای زنان در جامعه بسیار مهم است. اما رویکرد قابل توجهی از سوی دولت سیزدهم در هیچ یک از این حوزه ها وجود ندارد.