روز جدید : رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه و برخی نمایندگان مجلس اعلام کردند که صدای معترضان باید شنیده شود. به نظر می رسد برای شنیده شدن صدای مردم باید شرایطی فراهم شود که با شنیدن صدای شهروندان، گفت و گوی دو سویه بین شهروندان و دولتمردان ایجاد شود تا زمینه برای حل مشکلات کشور فراهم شود. و به این ترتیب آرامش در جامعه حاکم خواهد شد. در رابطه با لزوم ایجاد فضای گفت و گو در جامعه سوالات زیادی وجود دارد. از جمله اینکه این مذاکرات چگونه باید آغاز شود و دولت باید با کدام بخش از معترضان صحبت کند. شرایط و ضرورت این گفتگو چیست و گروه ها و احزاب سیاسی تا چه اندازه می توانند در این گفت وگوها و جهت دهی به اراده مردم موثر باشند. در هر صورت ایجاد آرامش برای رسیدن به فضایی که طرفین بر سر یک میز بنشینند ضروری به نظر می رسد. از سوی دیگر، آرام جلوه دادن کشور از منظر بین المللی بسیار مهم است. زیرا دست مذاکره کنندگان را باز می کند و با حل موضوع هسته ای بخشی از مشکلات اقتصادی جامعه حل می شود. وی در این رابطه با سیدحسن رسولی، فعال سیاسی اصلاح طلب گفت وگو کرد. رسولی معتقد است: «برای عبور از شرایط کنونی باید به سمت پیشنهادی برویم که سال ها پیش سیدمحمد خاتمی ارائه کرد. این پیشنهاد برای آشتی ملی است که متاسفانه با واکنش منفی برخی اصولگرایان مواجه شده است.
مسئولان و نمایندگان مجلس بر ضرورت گفت و گو برای حل مشکلات جامعه تاکید کردند. آیا در شرایط کنونی می توان امیدوار بود که حداقل در سطح سیاسی گفت و گو آغاز شود؟
یکی از مهمترین مولفه های قدرت ملی هر کشور رضایت مردم از عملکرد نظام سیاسی حاکم بر آن کشور است. تا جایی که رابطه دولت و ملت صمیمانه تر باشد و اعتماد متقابل وجود داشته باشد، منافع آن دولت و البته ملت تامین می شود. یکی از مهم ترین دلایل بروز این اعتراضات خیابانی، فعال شدن نارضایتی برخی از بخش ها در ارتباط با مسئولان است. اعتراض خیابانی مانند تب در بدن انسان است. این اعتراضات نشان از تب و نارضایتی جامعه دارد. بنابراین، اگر این فرض را بپذیریم، مهم ترین راه حل، بازگرداندن آرامش در جامعه ایران و برقراری گفت وگوی دو سویه با شرایط مساوی بین نمایندگان دولت و افکار عمومی است. در این گفتگوها رفع ابهامات، تغییر برخی سیاست ها، تغییر برخی رویکردها و انتظارات متقابل ملت و دولت مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و به شرطی که این گفتگوها معقولانه انجام شود، می توان به نتیجه رسید. سطح قابل قبول تفاهم و توافق مشترک. سال ها پیش آقای سید محمد خاتمی به نمایندگی از جریان اصلاحات در کشور پیشنهاد آشتی ملی را مطرح کرد که در آن زمان توسط برخی بخش ها جدی گرفته نشد. به نظر می رسد اگر در آن زمان که هنوز تب نارضایتی عمومی به آن حد نرسیده بود، به این پیشنهاد دلسوزانه توجه می شد، شاید از صحنه هایی که در هفته های اخیر شاهد آن بودیم، جلوگیری می شد. پس از مناظره ای که آقای سید محمد خاتمی مطرح کرد، جمعی از نمایندگان مجلس دهم و اعضای فراکسیون امید به ریاست آقای عارف با برخی از شخصیت های فراکسیون اصولگرایان در دوران فعالیت مجلس دهم گفتگو را آغاز کردند. مجلس. در مجموع تفاهم خوبی ایجاد شد، اما با عملکردی که در دو انتخابات اخیر یعنی انتخابات مجلس و ریاست جمهوری که نزدیک به 60 درصد از مردم تهران از شرکت در این دو انتخابات خودداری کردند، متاسفانه دیده شد. ، با وحدت مجلس و دولت که نهضت آشتی نیز متوقف شد. در شرایطی که ایران برای چهارمین سال متوالی از تورم ۴۰ درصدی رنج می برد. افزایش قیمت ها، گسترش تحریم ها و کاهش شاخص های اقتصادی مانند نرخ تشکیل سرمایه و نرخ رشد منفی اقتصاد و فقر جامعه از نظر انتقال نسل و همچنین مطالبات اقشار مختلف. جامعه ایران را در شرایط فعلی قرار داده است. بهترین راه برای پایان دادن به این وضعیت، آغاز گفتگوهای ملی صادقانه و هوشمندانه داخلی است. همه کسانی که دلشان به ایران، انقلاب و حکومت اسلامی است، در این شرایط، فارغ از التهاباتی که در جامعه داریم، وظیفه ملی و انقلابی دارند که به شکل‌گیری این گفت‌وگوها منجر به آشتی ملی و افزایش نسبت ملی شوند. cohesion.slowly در این صورت ما دوست داریم بتوانیم از این گذرگاه عبور کرده و از جان و منافع ملی خود در برابر دشمنان منطقه ای محافظت کنیم.
در صورتی که اصل گفتگو مورد قبول طرفین قرار گیرد. سپس در رابطه با این کار خاص چه مولفه هایی باید انجام شود؟
من فکر می کنم که پیش نیاز شروع این مذاکرات نشان دادن حسن نیت طرفین است. به نشانه حسن نیت، زندانیان دارای جرائم جزئی باید آزاد شوند و تغییرات اساسی در رسانه ملی ایجاد شود. به طوری که همه جریان های درون انقلاب فرصت دارند در این رسانه نظر خود را بیان کنند. تریبون ها و مواضع رادیکال برخی روزنامه ها باید اصلاح شود. و از سوی دیگر، نمایندگان اقشار مختلف اعم از جوانان، زنان، دانشگاهیان، مسئولان و نمایندگان اقوام باید برای رسیدن به تفاهم ملی به این گفت و گوی ملی دعوت شوند. اگر این شخصیت ها داده شود، می توان به فضای قابل اعتماد طرفین رسید. در غیر این صورت همین بس که اعتراضات به حق است و اغتشاشات را تحمل نخواهیم کرد اما در عمل نباید به هیچ یک از جریانات سیاسی نظام اجازه داده شود. در عمل هیچ اتفاقی نمی افتد و لازمه و مقدمه آغاز این روند، ظهور نشانه های امیدوارکننده ای برای روشن شدن راهبردها، سیاست ها و رویکردهای دولت در حوزه های اعلام شده است. چه اشکالی دارد ابتدا اعلام کنیم مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در حوزه گشت ارشاد اصلاح شود. این اصلاحات زمینه را برای مشارکت عملی همگان به ویژه جوانان در انتخابات پیش رو چه در مجلس و چه در ریاست جمهوری فراهم می کند و در عین حال شتاب بیشتری به توافق رفع تحریم های سرکوبگر می بخشد. به نظر من مجموعه ای از این نشانه ها و تغییر لحن و ادبیات شرط شروع این گفت وگوهای ملی است.
برای این گفت‌وگوها، آغازگر گفت‌وگو باید احزاب یا شخصیت‌های ملی باشند که به دلیل شرایط خود از صحنه سیاسی کناره‌گیری کرده‌اند. آیا در شرایط فعلی می توان بدون واسطه صحبت کرد؟
همانطور که اعلام شد، لازم است فضای برابر در رسانه ملی برای همه جریانات سیاسی نظام تامین شود، اولا در صورت احراز این شرط، هم نهادهای مدنی و هم احزاب و شخصیت های سیاسی نظام که در این مثبت رویکرد، هر کدام در زمینه ای که دارند. تاثیرگذار هستند، می توانند نقش واسطه را ایفا کنند و با شروع این روند، شرایط امیدوارکننده تری در ذهن نسل جوان شکل می گیرد. در این صورت می توان به بازگشت صلح و وحدت ملی فکر کرد.
به نظر می رسد جامعه از جریان های سیاسی عبور کرده است. با این فرآیند چه باید کرد؟
به نظر می رسد اگر بپذیریم جامعه از جریان های سیاسی عبور کرده است، به جای اینکه این تقاطع ناشی از عملکرد ضعیف جریان های سیاسی باشد، ناشی از شرایطی است که دولت ها برای جریان های سیاسی گذاشته اند. مهمترین ایراد اصلاحات این است که این حرکت با راهبردهای مسدودکننده مواجه بود و عملاً هیچ نتیجه ای برای مردم نداشت. اگر فضا عوض شود و آغوش خود را باز کنند، به نظر می رسد سرمایه های اجتماعی ذخیره شده هم در سطح احزاب قابل استفاده است و هم در سطح افراد و جریان های سیاسی یعنی هم اصلاح طلبان و هم اصولگرایان معتدل. البته امروز افرادی مانند لاریجانی و بنر به اندازه افرادی مانند محمد خاتمی و عبدا نوری می توانند در این فضا واسطه باشند.
اگر شرایط اقتصادی به دلیل بازگشت ایران به برجام تغییر کند، دوباره شاهد اعتراضات در خیابان ها خواهیم بود. اعتراضات تا چه اندازه ریشه اقتصادی دارد؟
در اینکه یکی از دلایل این نارضایتی ها اقتصاد و معیشت است، نباید شک کرد، اما تعمیم همه عوامل در اقتصاد صحیح نیست. مردم از شرایط اقتصادی و معیشتی ناراضی هستند. چرا که افق آینده ای در مقابل آنها نیست، اما نمی توان همه دلایل نارضایتی عمومی را به اقتصاد تقلیل داد. در حوزه فرهنگی و اجتماعی مردم مانند دولتمردان به سبک زندگی فکر نمی کنند. در عرصه های فرهنگی، سبک زندگی ایده آل از دیدگاه دولتمردان با سبک زندگی اکثریت جامعه متفاوت است. در عرصه سیاسی در شرایط اتحاد هر سه مرجع، صدای انتقادی از تریبون های رسمی به گوش نمی رسد. بنابراین عوامل اقتصادی، فرهنگی و سیاسی و البته رسانه های خارجی و دولت های خارجی را نیز می توان در نظر گرفت، اما به نظر می رسد از این چهار عامل، سه عامل اول درون زا هستند. اگر چاره ای ملی و درون زا بیندیشیم، به نظر می رسد فرصت بهره مندی از شرایط ایران از بیگانگان سلب شود.
رسانه ها؛ از رادیو و تلویزیون گرفته تا شبکه های اجتماعی چه نقشی در افزایش و کاهش التهاب دارند؟
از همان روزهای اول این اعتراضات، دسترسی به رسانه های مجازی به ویژه بسترهایی که مخاطبان بیشتری دارند، بر اساس مصوبه شورای امنیت کشور بسته شد. در واقع روزنامه ها به دلیل گرانی کاغذ و فشارهای خاص آخرین نفس خود را می کشند. هیچ یک از چهره های منتقد فرهنگی و سیاسی در هیچ یک از تریبون های رسمی حضور ندارند. سد و سیما با از دست دادن مخاطب مواجه هستند. زمانی می توانیم از آشتی و تفاهم ملی صحبت کنیم که دولت وعده عدالت همه جانبه را بدهد. یکی از زمینه های تحقق عدالت، عدالت سیاسی، رسانه ای و حقوقی است. برخی از نظام بدترین حرف ها را می زنند، اما نه تنها پاسخگو نیستند، بلکه همچنان اهل مصلحت نظام هستند، بلکه با کسانی هستند که دلسوزانه حرف می زنند و می نویسند و مرتب مورد تهمت رسانه ملی و مسئولان قرار می گیرند. افراد پلت فرم. آنها را می گیرند. بسیاری از جا مانده ها بارها اعلام کردند که باید از اعتراض خودداری شود، اما به آنها توجهی نشد.
منبع: آرمان ملی