آسیب روانی خارج از مدرسه؛ اختلال جدی در روابط والدین با فرزندان در دوران تاج گذاری

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ عباس فرج درباره آسیب‌های روانی غیبت گفت: در دوران همه‌گیری کووید 19، پساکرون یکی از مهم‌ترین مشکلات سیستم‌های آموزشی در سراسر جهان بود. به عنوان یک روانشناس و مشاور آموزشی در این بیماری همه گیر، شکست جدی در روابط بین والدین و فرزندانشان برای من بسیار مهم بود.

وی افزود: تقریباً هر روز والدین به مشاوره مراجعه می‌کنند و بر این موضوع تاکید می‌کنند که فرزندشان بعد از اپیدمی تاج، فرزندشان یاد نمی‌گیرد. این جمله برای من و همکارانم بسیار آشناست. من اغلب در پاسخ به پدر و مادرم می گویم: «و درس نخواندن چه اشکالی دارد؟» و با چهره شوکه و متعجب پدر و مادرم مواجه می شوم.

این روانشناس و کارشناس حوزه تعلیم و تربیت ادامه داد: نحوه برخورد والدین با این جمله به این معناست که به اصطلاح مشاور در باغ نیست. البته من حق دارم چنین نظری داشته باشم. چون معتقدم سلامت روان دانش آموز مهمتر از تحصیلات اوست، اما متاسفانه نگاه کلی به آموزش چنان بر دانش آموزان تاثیر می گذارد که آموزش بر همه چیز ارجحیت دارد. کافی است به گفته های قاطعانه کارکنان در حوزه آموزش دقت کنید تا متوجه شوید که چقدر بر بحث آموزش تاکید دارند.

فرجی با اشاره به اینکه سلامت روان دانش‌آموزان تهدید جدی این بیماری همه‌گیر است، گفت: اکثر والدین معتقدند که ما از فرزندمان توقع مطالعه نداریم. در تصور چنین والدینی، فرزند خوب کسی است که یاد بگیرد و نمرات عالی بگیرد، اما در واقعیت اینطور نیست و من معتقدم دانش آموز خوب دانش آموزی است که بتواند کارکردهای مختلفی را به عهده بگیرد.

وی افزود: این والدین وقتی به دفاتر مشاوره مراجعه می کنند و شروع به گفتن اشتباهات فرزندشان – در حضور او – می کنند، مستاصل می شوند. مشکلات اصلی این والدین این است که او درس نمی‌خواند، دیر می‌خوابد، دائماً پای تلفن است، وقت زیادی را با دوستانش می‌گذراند، بازی می‌کرد و مواردی از این قبیل. تقریباً در تمام موارد مشاوره، مبحث «یادگیری» سرآغاز هر گفتگویی است و نشان می دهد که موضوع درس دانش آموز چقدر برای والدین مهم است.

این روانشناس و کارشناس حوزه تربیتی با بیان اینکه به نظر من چنین نگاهی از آموزش به خانواده ها تزریق می شود و رفتار دردناکی را شکل داده است، گفت: وقتی والدین در بیان نکات منفی فرزندشان در جلسات مشاوره اغراق می کنند اقدام می کنند. همچنین می خواهید ویژگی های مثبت آن را بشمارید. با این حال به حرف خودشان برمی گردند و تاکید می کنند که «اگر درس بخواند، من چیزی از او نمی خواهم، فقط انتظار دارم درس بخواند، همین. سوال این است که اگر به عنوان یک مادر، اعضای خانواده تان بگویند «ما چیزی جز خوب آشپزی نمی خواهیم» چه احساسی دارید؟ و اینجا مادر دانش آموز می آید و می گوید: گیج کننده است، من یک سری خصوصیات دیگر هم دارم و آشپزی تنها شغل من نیست. به همین دلیل است که من تأکید می کنم که فرزند شما نقش کاملاً متفاوتی دارد و یادگیری یکی از آنهاست نه فقط کار او.

فرج ادامه داد: در واقع وقتی چیزی اینقدر مهم است حساس می شود و در نتیجه شاهد اختلال خواهیم بود و باید یاد بگیریم برنامه های زیاد فرزندمان را ببینیم و بپذیریم. این مقدمه برای این بود که بگوییم بیماری همه گیر کووید 19 کارت های دانشجویی را فقط به خواندن محدود کرده است. در حالی که در حال حاضر شاهد بحران های روانی بسیاری در بین دانش آموزان هستیم، یادگیری حتی در اولویت نیست.

وی گفت: دانش آموز خوب تنها کسی نیست که در ریاضی و علوم نمره 20 می گیرد. وی گفت: دانش آموز خوب دانش آموزی است که بتواند در جامعه نقش درستی داشته باشد و از سلامت روان برخوردار باشد، حتی اگر نتواند در دروس خاصی نمرات لازم را کسب کند. “پس وقتی دانش آموزی به مدرسه می آید، می تواند در جامعه یاد بگیرد نقش درستی را ایفا می کند، در هر صورت انسان موجودی اجتماعی است و ما بیشتر تعاملات خود را در مدرسه یاد می گیریم. دو سال غیبت دانش آموزان از مدرسه مهم ترین آسیب دانش آموزان است. این است که کودکان در تعاملات روانی و اجتماعی به شدت آسیب می بینند.

به عنوان مثال، بسیاری از کشورها بودجه های زیادی را برای مقابله با اثرات روانی کووید اختصاص داده اند.» مشاور آموزشی و روانشناس افزود، قانون طرح نجات مارس 2021 ایالات متحده شامل 170 میلیارد دلار بودجه مدرسه است. بسیاری از مدارس از این بودجه برای استخدام کارکنان بهداشت روان از جمله روانشناس و مشاور استفاده کرده اند. سایر بودجه های فدرال و ایالتی نیز برای آموزش روانشناسان در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال، در نوادا، که از لحاظ تاریخی رتبه آخر را در سلامت روان در ایالات متحده داشت، دانشگاه نوادا، لاس وگاس، بورسیه هایی را برای آموزش مشاوران مدرسه برای کمک به ارتقای سطح علمی مشاوران مدرسه ارائه کرد.

فاراژ در ادامه به نقل چند مورد دیگر گفت: دکتر آرتور اس. ایوانز جونیور، مدیر اجرایی انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، معتقد است که حتی اگر کووید 19 کنار بکشد، باز هم با پیامدهای روانی آن دست و پنجه نرم خواهیم کرد. او معتقد است که پیامدهای روانی چنین اتفاقی حداقل تا هفت تا 10 سال آینده ادامه خواهد داشت و در برخی موارد تا پایان عمر با مردم باقی خواهد ماند. به گفته ایوانز، سال گذشته تعداد کودکان مراجعه کننده به اورژانس های روانپزشکی از مرز 100 هزار نفر گذشت و گفت: شاهد افزایش 4 برابری اضطراب و افسردگی در بین دانش آموزان هستیم.

وی افزود: این وضعیت در بزرگسالان نیز مشهود است و بررسی‌ها نشان می‌دهد که «میزان اضطراب و افسردگی در میان سالمندان آمریکایی در فاصله آوریل 2020 تا آگوست 2021 حدود چهار برابر بیشتر از سال 2019 است. بر اساس همین گزارش بالاترین میزان اضطراب و افسردگی در میان والدینی است که فرزندانشان از مدرسه خارج شده اند.

این مشاور و روانشناس تعلیم و تربیت با اشاره به اینکه وقتی می گوییم تعلیم و تربیت از نظر بازگشت دانش آموزان به مدرسه اولویت چندم دارد بیهوده نگفته ام: با همه این اوصاف ذکر این بازگشت به مدرسه بعد از دو سال بسیار مهم است. حتی پس از عبور از چنین بیماری همه گیر بزرگی، می تواند هشدار دهنده باشد. تقریباً در تمام مطالعات بازگشایی، نیمی از والدین و دانش آموزان از اضطراب بازگشایی شکایت دارند.

فرج افزود: من شخصا شاهد گفتگوی یکی از والدین با مدیر مدرسه بودم که او گفت نمی خواهد فرزندش را به مدرسه بفرستد زیرا معتقد است پس از ابتلا به بیماری عروق کرونر آمادگی بازگشت فرزندش به مدرسه را ندارد. بیماری قلبی، قلب در زمستان.”

وی گفت: «اگر این بیماری ادامه پیدا کند، تا چه زمانی می‌توانیم دانش‌آموزان را از رفتن به مدرسه باز داریم؟» وی گفت: اکنون دانش آموزانی داریم که 9 سال دارند و هنوز به مدرسه نرفته اند و این می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. همه مطالعات نشان می دهد که دختران بیشتر از غیبت متاثر می شوند.

این روانشناس در پاسخ به این سوال که مردم چگونه می توانند دوباره در محافل اجتماعی احساس امنیت کنند؟ دکتر الن هندریکسون، روانشناس بالینی در مرکز اضطراب و اختلالات در دانشگاه بوستون، گفت: من می توانم امنیت جسمانی را فراهم کنم، اما از نظر روانی احساس می کنم نمی توانم در جمع باشم و می ترسم. من به آنها می گویم که اعتماد اجتماعی مانند یک ماهیچه است، اگر قبلاً در مکان عمومی بودید و به راحتی ارتباط برقرار می کردید، اکنون می توانید این کار را انجام دهید، همانطور که ماهیچه ای که مدت هاست از آن استفاده نکرده اید ضعیف می شود، اما با اندکی کم. تمرین. و این ورزش دوباره فعال خواهد شد.»

فرج ادامه داد: در ابتدا ممکن است احساس ناراحتی کنید اما به تدریج می توانید با تقویت خود بر ترس خود غلبه کنید. سعی کنید زمانی را در فضای باز بگذرانید، از فضاهای باز شروع کنید، مکان هایی که شلوغ هستند اما داخل خانه نیستند و به تدریج به محیط داخلی عادت کنید. هرچه اجتماعی تر باشید، پذیرش جمعیت برای شما آسان تر است.

با تاکید بر اینکه به هر حال به عنوان یک روانشناس معتقدم چاره ای جز بازگشایی نداریم چرا که هر چه دیرتر اقدام کنیم مشکلات روحی و روانی بیشتر می شود. گاهی چندین ماه طول می کشد. از آنجایی که دانش آموزان برای مدت طولانی تری از مدرسه جدا می شوند، قطعاً کنترل اوضاع از بین خواهد رفت.

این مشاور و روانشناس در آموزش و پرورش افزود: در واقع اگر به مثال عضله بدن نگاه کنیم در صورت عدم استفاده طولانی مدت به مرحله ای می رسیم که این عضله و سلامت روانی را از دست خواهیم داد و اگر برای مدت طولانی استفاده می شود.” قطع ارتباط از خارج بسیار دشوار است و گاهی اوقات بازگشت به حالت عادی غیرممکن است.

انتهای پیام/
منبع: ایسنا