سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه بیش از یک دهه است که بر سر کار آمده است و نه تنها متحد سیاسی رئیس جمهور ولادیمیر پوتین، بلکه یکی از معدود دوستان او در محافل قدرت در روسیه است، اما به نظر می رسد روابط متشنج است. گیاه.
شویگو و پوتین با هم در آب‌های سیبری شنا و شکار کرده‌اند و در یک تیم هاکی روی یخ بازی کرده‌اند، اما اکنون دوستی طولانی و فعالیت سیاسی آنها در پی شورش مسلحانه ایگناتیوس پریگوژین، رئیس گروه نظامی خصوصی پایان یافته است. واگنر که از مدیریت وزیر دفاع در مورد جنگ در اوکراین انتقاد کرده است، با بزرگترین آزمایش خود مواجه است.
به نظر می رسد پوتین پس از میانجیگری غافلگیرانه الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس، از شورش جان سالم به در برده است، اما موقعیت شویگو به دلیل انتقاد بی سابقه پریگوژین از او و وزارتش شکننده است.
پریگوژین موفق شد مقر فرماندهی جنوبی ارتش روسیه را در شهر روستوف-آن-دون که مرکز اصلی عملیات نظامی در اوکراین بود، تصرف کند. فرمانده واگنر شویگو را متهم به فرار به عنوان یک “بزدل” کرد و قول داد که او را برکنار کند، از آن زمان وزیر دفاع از دیدگان پنهان شده است.
فرمانده واگنر قبلاً شویگو و مخالف دیگرش، ژنرال والری گراسیموف، رئیس ستاد ارتش را متهم کرده بود که مسئول کشته شدن «ده‌ها هزار روس» در جنگ و «تحویل زمین به دشمن» بودند.
بزرگترین بازنده
ارنو دوبیان، مدیر مؤسسه تحقیقاتی فرانسه و روسیه، معتقد است که “بزرگترین برنده این شورش لوکاشنکو و بزرگترین بازنده شویگو است.”
اما حتی قبل از شروع قیام در شب جمعه، شویگو به دلیل انتقاد پریگوژین و شکست نیروهای مسلح روسیه در پیشروی در جبهه اوکراین تحت فشار زیادی قرار داشت.
در 12 ژوئن، ویدئویی از حضور پوتین و شویگو در مراسم اهدای مدال در یک بیمارستان نظامی به طور گسترده پخش شد و رئیس جمهور روسیه ظاهراً با تحقیر به وزیر دفاع پشت کرد.
شویگو دارای سابقه سیاسی طولانی منحصر به روسیه پس از فروپاشی شوروی است و حضور او در مرکز قدرت در مسکو پیش از خود پوتین است.
شویگو اهل منطقه تووا در جنوب سیبری است و یکی از معدود اقلیت‌های قومی است که از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در پست‌های دولتی عالی حضور دارد.
درخشش ستاره خوش شانس او از سال 1994 آغاز شد، زمانی که او در اولین سال های ریاست جمهوری “بوریس یلتسین” به عنوان وزیر امور اضطراری منصوب شد و حضور او در قدرت برای روس ها امری عادی شد، او همچنین یکی از محبوب ترین سیاستمداران در جهان است. این کشور به این دلیل که در زمینه مقابله با بلایای مختلف از سقوط هواپیما گرفته تا زلزله بوده است.
شویگو با حدود دوازده نخست وزیر کار کرده و به عنوان فرماندار مسکو خدمت کرده است تا اینکه پوتین در سال 2012 او را به عنوان وزیر دفاع منصوب کرد، پستی که او برای بیش از یک دهه در اختیار داشت.
در آستانه فروپاشی
شویگو بلافاصله پس از انتصاب به عنوان وزیر دفاع، با وجود نداشتن تجربه نظامی در سطح بالا، به درجه ژنرال رسید، اما او عملیات‌هایی از جمله مداخله در سال 2015 در سوریه را که متحد مسکو بشار اسد را در قدرت نگه داشت، با موفقیت رهبری کرد.
پوتین در جشن تولد 65 سالگی خود، مدال شایستگی برای وطن را به او اهدا کرد، که یکی از بالاترین افتخارات روسیه است، تا به جعبه پر از مدال های او اضافه شود، اما حمله به اوکراین – که کرملین در ابتدا امیدوار بود تانک های روسی را درگیر کند، او را به آنجا برد. کیف – دائماً در مورد آینده خود سؤالاتی را مطرح می کند.
پیر رازو، محقق مؤسسه مطالعات استراتژیک مدیترانه در فرانسه، می گوید: «پریگوژین می خواست این پیام را بفرستد که شویگو و گراسیموف باید اخراج شوند زیرا آنها بی کفایت بودند و نیاز به تغییر استراتژی بود.
کانال‌های تلگرامی روسی زبان مملو از گمانه‌زنی‌هایی در مورد اینکه چه کسی می‌تواند جایگزین شویگو شود، پر شده است و محتمل‌ترین نامزد آن آلکسی دیومین، فرماندار استان تولا است که پیش از این سمت‌های ارشدی در ارتش و امنیت ریاست جمهوری داشت.
در همین رابطه کانال برمنیک در تلگرام گفت: گروه شویگو در آستانه فروپاشی است و خود سرگئی کوزوگیتوویچ (شویگو) مایه ننگ است و احتمالا استعفا خواهد داد.