از «روزه» و «سحر خوانی» تا پایبندی به آداب و رسوم سنتی در ماه رحمت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش بالا، مردم هر منطقه برای خود آداب و رسوم خاصی دارند که از اجداد خود به ارث برده اند.

این آداب و رسوم بخشی از هویت این منطقه است و در کنار هم هویت یک کشور را تشکیل می دهند.

اگرچه با گذشت زمان برخی از آداب و رسوم به فراموشی سپرده شده است، اما باید در حفظ آنها و انتقال آنها به آیندگان تلاش کرد.

حفظ این سنت های قدیمی علاوه بر وظیفه مسئولان ذیربط وظیفه تک تک افراد جامعه نیز می باشد چرا که آیندگان باید میراثی ماندگار از نیاکان خود داشته باشند و به تاریخ و هویت خود افتخار کنند.

مازندرانی که چند سال از عمرش می گذرد در مناسبت های مختلف آداب و رسوم مختلفی دارد که باید نسل به نسل حفظ شود و به نسل های آینده منتقل شود.

ماه مبارک رمضان ماه عید الهی است که مازندرانی ها نیز در آن سنت های خاصی دارند.

در گذشته به دلیل نداشتن امکاناتی مانند برق و وسایل رسانه ای، عده ای حلب خالی را در یک دست می گرفتند و با چوب دست دیگر حلب را می زدند و سحر برکیز، سحر برکیز می خواندند که صبح به حقیقت می پیوست. سحر از خواب بیدار شد و روزه گرفت. .

مازندران اولین خاستگاه تشیع در ایران است. به همین دلیل بیشتر شعائر اسلامی در این منطقه مورد توجه قرار می گیرد و میل به انجام مراسم رمضان یکی از آنهاست.

یکی از آداب قدیمی مؤمنان این منطقه استقبال از این ماه مبارک است که برخی از مؤمنان استان در سه روز پایانی ماه شعبان و برخی دیگر در آخرین روز ماه شعبان روزه می گیرند.

آغوش باز برای ماه مبارک

نگاهی به سنت ها و مذاهب مردم در همه اقوام و مناطق مختلف وجود یک سنت زیبا را یادآوری می کند. سنتی که نشان از ارزش و اهمیت ماه مبارک رمضان برای مردم ایران دارد. این یک مراسم رایج برای جشن ماه مبارک است که در فرهنگ های مختلف به شکل ها و نام های مختلف برگزار می شود. در بین مردم گیلکی و مازنی نیز آیین و سنت استقبال وجود دارد. روزها است که حرکت می کنند و سه روز مانده به شروع ماه رمضان با روزه به استقبالش می روند.

پژواک خواندن جادویی

صحرا خوانی یکی دیگر از آیین های رایج در بین مردم در اکثر مناطق است که البته به دلیل توسعه تجهیزات ارتباطی به فراموشی سپرده شده است، اما از معدود مناطقی که هنوز می توان این سنت جالب را در آنها رعایت کرد، بخش هایی از شمال به ویژه مناطق کوهستانی استان است. مازندران گیلان است. و با این حال، بنا به سنت دیرینه، برخی از اهالی دو ساعت قبل از اذان صبح، چراغی در دست دارند و طبل می‌نوازند و اشعار مذهبی می‌خوانند و می‌خوانند: سپیده دم، سحر که صبح شد، به گزارش سحر می‌رسند.

یکی از آداب و رسوم منقرض شده در این منطقه، سنت طلسم خوانی به نیت جستجوی دوران کودکی است. مردی که آرزوی داشتن فرزند پسر را در سر می پروراند، با آویختن یک قوطی حلبی به گردن و بازی با آن، مردم محلی را در سحر از خواب بیدار کرد.

وعده های شب قدر

مازندرانی ها برای این ماه نذورات زیادی دارند. یکی از معروف ترین آنها نذر فسخ جایزه است. محتاجان به خدا جلسه ای تشکیل می دهند و یک نفر مجرب در تلاوت قرآن در این مراسم ثواب می دهد و محکومان در سینی بزرگی مقداری نمک و مقداری نان و چند کاسه آب می گذارند و بین آنها تقسیم می کنند. مهمانان . .

یکی دیگر از نذرهای رایج در این منطقه نذر حلوا در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد امام حسن مجتبی (ع) است که در مسجد با خرما و چای و شکر می بندند. پیشنهاد زولبیا و بامیه سنتی، بلغور جو، آبگوشت و لوبیا با برنج نیز از جمله نذرهای این روز است.

در ایام سوگواری خرمای امام علی (ع)، شربت زعفران و بلغور جو دوسر به عنوان نذری بین روزه داران توزیع می شود. این نذورات توسط مردم محلی با جمع آوری پول در صندوق های مخصوص تهیه می شود.

نقاشی زیبا برای پست اول

یکی از زیباترین سنت های مردم مازندران و گیلان سنت روزه داری است. طبق این سنت به دختر یا پسری که برای اولین بار روزه می گیرد در هنگام افطار هدیه ای داده می شود که معمولاً برای دختران در چادر نماز و طلا و برای پسران – نقره یا پول است.

افرادی که برای اولین بار روزه می گیرند و روزه می گیرند، تا زمانی که هدیه ای پنهانی از بزرگان به عنوان روزه دریافت نکنند، افطار نمی کنند.




معصومه محمدی یکی از همسران مازندرانی است که امسال برای دخترش هدیه ای به عنوان پست مخفی خریده تا در ازای روز اول به دخترش بدهد.

وی افزود: معمولا این هدایا شامل چادر نماز و طلای دخترانه، پول و انواع ظروف نقره قدیمی برای پسران است.

محمدی به دیگر آداب و رسوم مازندران در ماه مبارک رمضان اشاره کرد و افزود: مردم مازندران در این ماه صلح می کنند و به فقرا، محرومان و آشنایان افطاری می دهند.

تهیه انواع ظروف

شهرهای حاشیه دریای خزر در فصل گرم سال آب و هوای بسیار شادابی دارند و بار سنگین مزارع برنج و دریا این شرایط را دشوارتر می کند. برای مقابله با این امر، صبح های تابستان غذاهای سرد مانند نیشکر می پزند تا نیاز به آب را کاهش دهند و در طول روز تشنگی خود را رفع کنند. در زمان های قدیم غرغره یکی از غذاهای محلی مازندران بود که برای جلوگیری از گرسنگی و ضعف آن را در روز می خوردند. رایج ترین غذاهای ماه رمضان راغون داشو، شیر آش، اوهولوا، آش دوغ، شامی سبزی، کاکائو، تخم مرغ و برنج است.

شیر آش همان شیر برنج معروف است که از ترکیب شیر، برنج و شکر تهیه می شود. اهلوا مخلوطی از آب، شکر سرخ و آب سیب وحشی است. از دوغ، آب، برگ و ساقه چغندر سفید، لوبیا خشک یا تازه، گشنیز، نعناع و برنج نیم دانه نیز برای پخت قوسی محلی استفاده می شود. یکی دیگر از غذاهای محبوب در ماه رمضان، قماق است که از برنج، آرد، تخم مرغ، شکر، کنجد و ادویه تهیه می شود.

انس و الفت با قرآن، شب قیامت در شب های قدر و …. از دیگر آداب و رسوم مردم مازندران در ماه رمضان است.

رمضان ماه خدایی است که در آن می توان برای خو گرفتن با حقیقت آماده شد و همچنین برای حفظ فرهنگ معنوی برای یک جامعه پایدار و با ثبات تلاش کرد.

انتهای پیام/