اعتیاد کارگر طبق قانون کار، کارفرما حق اخراج کارگری را که از اعتیاد رنج می برد ندارد.

به گزارش خبرنگار شبکه اجتماعی راه دانا؛ هر ساله افراد زیادی به عنوان کارگر استخدام می شوند یا بیکار می شوند. بیکاری یا به عبارتی اخراج شدن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکی از آنها می تواند اعتیاد کارگر باشد. در واقع وقتی نیروی کار درگیر مشکلی به نام اعتیاد می شود، اولین چیزی که به ذهن کارفرما می رسد اخراج کارگر معتاد است.. بنابراین برای جایگزینی آن با نیروی مؤثر و جلوگیری از آسیبی که فرد معتاد می تواند ایجاد کند، اما باید دید که آیا واقعاً کارفرما حق دارد کارگر را به دلیل اعتیاد اخراج کند؟

طبق قانون کار، اخراج کارگر توسط کارفرما شرایط و ضوابط خاصی وجود دارد. قانون کار برای حمایت از حقوق کارگران و کارفرمایان تصویب شد. معیار رفتار در قانون کار حمایت از کارگر است، اما مقرراتی برای حمایت از حقوق کارفرما نیز وجود دارد. شامل حمایت های کارگری کارفرما کسی است که با دلایل موجه به او حق اخراج کارمند را داده است.

قانون اخراج کارگران توسط کارفرما

در قوانین ایران برای اعمال کارگر و کارفرما قانونی تحت عنوان قانون کار وضع شده است و بر اساس آن اگر کارگر یا کارفرما به تعهدات خود عمل نکند مرتکب تخلف شده و طرف دیگر می تواند از آنها شکایت کند. در واقع این قانون راهی است برای افرادی که حق خود را ضایع کرده اند و می خواهند به نوعی جبران کنند. مواد 21 به بعد قانون کار مطالب مربوط به فسخ قرارداد کار را ارائه می کند که یکی از آنها اخراج کارگر توسط کارفرما است..

در ماده 27 قانون کار آمده است: در صورت کوتاهی کارگر در انجام وظایف محوله یا تخلف از مقررات انضباطی کارگاه پس از اخطار کتبی، کارفرما حق دارد در صورت نظر مثبت شورای اسلامی کار، اضافه بر مطالبات و دستمزد معوقه به نسبت هر سال سابقه کار معادل پرداخت آخرین حقوق یک ماه کارگر به عنوان «سالیانه» و فسخ قرارداد کار..

اعتیاد به مواد مخدر یکی از موارد قصور در ماده 27 قانون کار است و در صورتی که کارگر دچار این معضل اجتماعی باشد کارفرما می تواند پرونده را برای رسیدگی به کمیته انضباطی ارجاع دهد.

نکته ای که از این مقاله می توان فهمید این است که هیچ کارفرمایی نمی تواند کارگر را در صورت عدم انجام وظایف خود مستقیماً اخراج کند. ابتدا باید نظر مساعد شورای اسلامی کار را برای اخراج کارگر جلب کند.

اگر شورای اسلامی کار اگر کارفرما با اخراج کارگر موافقت نکند باید با اتحادیه موافقت کند. اگر با اخراج کارمند موافق نباشند و کارمند و کارفرما بین خود به توافق نرسند. پنل تشخیصبه رابطه کارگر و کارفرما رسیدگی می کند و در صورت عدم رفع مشکل، هیأت اختلاف رسیدگی و تصمیم گیری می کند..

در طول این زمان کارفرما درخواست نظر شورای اسلامی کار در حالیکه نظر عادای احترام به کارگران در صورت عدم صدور، باید در همان بخشی که در آن کار می کرد باقی بماند و به وظایف خود ادامه دهد. بالاخره اگر اخراج قطعی شود، حقوق آن دوره را می گیرد

شرایط و ضوابط اخراج کارگران از دیدگاه قانون کار

طبق ماده 10 قانون کار، قرارداد کار دارای شرایط خاصی است. در قرارداد کار باید داده های هر دو طرف، نوع کار و فعالیت، میزان حقوق، ساعات کار، تعطیلات و تعطیلات، تاریخ امضای قرارداد کار، مدت قرارداد و محل کار مشخص شود. مشخص.

قرارداد کار می تواند موقت یا دائم باشد. لازم به ذکر است که اکثر کارفرمایان ترجیح می دهند قراردادی که با کارگران خود می بندند کوتاه مدت و چند ماهه باشد. اما آنچه کارفرمایان باید در نظر بگیرند و به آن توجه کنند این است که می توانند کارگران را زمانی اخراج کنند که دلایل موجهی بر اساس قانون کار برای این کار داشته باشند.

آیا کارگر به دلیل اخراج غیرقانونی می تواند به کار خود بازگردد؟

در صورت اخراج غیرقانونی و بدون دلیل موجه، کارگر باید ظرف 30 روز از تاریخ اخراج به اداره کار محل کار خود مراجعه و اخراج غیرقانونی خود را گزارش و درخواست صدور حکم بازگشت به کار خود را بنماید. پس از ثبت دادخواست اعاده کار کارگر، دادگاه بدوی به دادخواست رسیدگی و رسیدگی کرد. کارفرما احضاریه کارفرما باید دلیل اخراج کارگر را توضیح دهد.

در صورتی که کمیته تصدیق، توضیحات کارفرما را قانع کننده بداند و کارگر به دلایل قانونی و موجه اخراج شده و مراحل قانونی ماده 27 قانون کار مذکور در بالا رعایت شود، کارفرما باید حقوق قانونی کارگر را بپردازد.

به عبارت دیگر، کارفرما باید حقوق کارگر و معوقات او را در صورت وجود پرداخت کند. جبران خسارت پرداخت با توجه به تعداد سنوات خدمت کارمند که معادل یک ماه حقوق می باشد.

در ماده 165 قانون کار نیز آمده است: «هیئت اختلاف در صورتی که اخراج کارگر را غیر موجه تشخیص دهد، دستور استرداد اخراج و پرداخت غرامت وی ​​را از تاریخ اخراج صادر می کند، در غیر این صورت (اخراج از اخراج. موجه است) کارگر مشمول دریافت مستمری به میزان مقرر در ماده 27 این قانون خواهد بود..

تبصره: در صورت عدم تمایل کارگر به واحد تعیین شده، کارفرما موظف است 45 روز مزد و حقوق بر اساس سابقه کار کارگر به وی پرداخت نماید..