یاسمین طالقانی: مدت ها بود که اصولگرایان از کاهش محبوبیت اصلاح طلبان ناامید شده بودند و به دنبال تخریب رقیب از منظر فرهنگی بودند، البته نه مانند دهه 70 که به بهانه هجوم به سینماها. نمایش فیلم آدم برفی در آن زمان کمیل کاوه مسئولیت انصار حزب… اصفهان را برعهده داشت که در جریان اکران فیلم «آدم برفی» در اصفهان و حمله به سینماهای نمایش دهنده این فیلم نه مثل 20 آذر 91، متهم و محکوم شد. زمانی که نشست انصار حزب… (مخالفان) اکران فیلم ها) و اهالی سینما (حامیان اکران) در اعتراض به اکران برخی فیلم ها در مقابل وزارت ارشاد و روی بنرهای معترضان برگزار شد. یک خانواده محترم» توهین آمیز ترین فیلم تاریخ سینمای ایران و «من یک مادر هستم» پست ترین اثر بود. سینمای ایران مطرح شد.
برخی اصولگرایان زمانی تصمیم دیگری گرفتند که عملکردشان ناکام ماند زیرا نقش اجرایی داشتند و یکی از اقداماتشان تأسیس موسسه اوج بود. جهت دهی فعالیت های فرهنگی این سازمان چالش هایی را در سطح رسانه ای ایجاد کرد. به خصوص پس از نصب بیلبوردهای صداقت آمریکایی در بحبوحه مذاکرات هسته ای ایران. برخی رسانه ها تولید این گونه فیلم ها را در راستای مخالفت با دولت ارزیابی کرده اند، نکته ای که مسئولان سازمان آن را رد کرده اند و رویکرد آنها جناحی نیست. بلکه مطابق با اهداف انقلاب اسلامی اعلام کرده اند. البته این سازمان محصولاتی را نیز در انتقاد از عملکرد دولت های گذشته تولید می کرد که اساس این اتهام را سست کرد. در 30 مهر 1401 بیلبوردی تبلیغاتی با عکس زنانی که تاریخ ایران را خلق کردند توسط این سازمان در خیابان ولیعصر تهران نصب شد و به دنبال آن فاطمه معتمدآریا، مرضیه برومند، ژاله علو و تعدادی دیگر که عکس هایشان بر روی آن بیلبورد بدون اجازه اعتراض کردند و این بیلبورد در کمتر از 24 ساعت حذف شد.
اوج موج سواری
اکنون این نهاد نهاد جدیدی برای نابودی اصلاح طلبان پیدا کرده است. مستند «برزخیها» در جشنواره سینماحقیت به نمایش درآمد. مستندی دیالوگ محور که به دنبال دلایل دستگیری فیلم «برزخیها» ساخته ایرج قدری است، اولین فیلمی که پس از انقلاب دستگیر شده است. این فیلم ساخته سازمان سینمایی اوج است و برای تبلیغ آن هزینه کرده اند که نمونه آن اخبار و نقدهای مثبت فراوانی است که تقریباً به همه رسانه ها درباره این فیلم ارسال شده است. خبرآنلاین نوشت: با خروج از بحث ها و بلایی که برای فیلم برزخی رخ داد، مستندساز و حامیانش در روایت خود تعهد سیاسی گرفتند و به دنبال شخصیت های سیاسی و فرهنگی دهه 60 مانند سیدمحمد خاتمی، میرحسین موسوی بودند. ، سید محمد بهشتی شیرازی، فهرودین انور و… را متهم کننده همه بدبختی های اهالی فرهنگ و هنر در این دهه نشان دهد. تأکید می کنم که نویسنده این سطور نه سخنران و نه خطیب جنبش چپ مسلمان است که امروز خود را زیر چتر اصلاح طلبان تعریف می کند. چون خودشان آنقدر آدم دارند که سخنگو و سخنورشان باشند، اما من این سطور را به عنوان مخاطب دو فیلم برزکی ایرج قدیری و برزکی عارف افشار و مهمتر از آن به عنوان یک موجود زنده که این داستان را زندگی کرده ام می نویسم. سوالات؛ چون تاریخ را نمی شود پیچاند و با یکی دو اعتبار و چند جمله ناقص، داستانی دردناک و «قصه ای پر از اشک» آورد. با اعتبار و محبوبیت چند نام – حذف شده – در میان افرادی مانند محمدعلی فردین، ناصر ملک معطی، ایرج قدری و… امکان پذیر نیست، اما در آن سوی ماجرا، عبدالمجید معادیها، وزیر فرهنگ. و ارشاد اسلامی آن زمان در مصاحبه ای در سال 92 روایت جالبی از این اتفاقات دارد: «در آن زمان دعوا مفصلی شد که آقای مخملباف در آن شرکت کرد و علیه من موضع گرفت، در حالی که آقای مسیح مهاجری. نبرد برای اکران فیلم «برزهیخا» بود.
این موضوع خود موردی است که جنجال های زیادی به پا کرده و آن را به همه جا از جمله مجلس کشانده است. بسیجی هم علیه من شروع کرد که برخی از آنها در مطبوعات زمانه است. همانطور که مطبوعات آقای خاتمی مثل کائنات به ما حمله کردند، امثال آقای مخملباف هم فریاد «وا اسلاما» سر دادند. در این هیاهو هیچکس نیامد تا ببیند داستان فیلم «برزهی ها» چیست. . به هر حال برزهی آزاد شد اما فقط در تهران. زمانی که این فیلم اکران شد، بسیار مورد توجه قرار گرفت. در آن زمان اولین نقد منتشر شده علیه «برزاهی ها» توسط روزنامه «کیهان» در 18 خرداد 1361 با عنوان «جهنم ابتذال در برزهی ها» نوشته شد. دومین نقد اعتراضی را روزنامه جموری اسلامی (به مسئولیت مسیح مهاجری) با عنوان «برزخیها متن ناخواسته گستاخی» منتشر کرد که در آن نویسنده گمنام درباره «ذکر فاجعه» و «بگذار. ما در سوگ هنر اسلامی گریه می کنیم!» افزایش فشار بر وزارت ارشاد باعث شد معادیخواه از این سمت کناره گیری کند.
منبع: آرمان ملی