تخریب مقبره صائب تبریزی در پایتخت فرهنگ و هنر اسلامی در سایه اختلاف ادارات و نهادها

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش صاحب نیوز؛ حجت‌الله سلطانی، معاون فرهنگی و هنری سازمان بسیج هنرمندان استان اصفهان: تیرماه بهانه‌ای بود برای یادی از یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های ادبی کشورمان که در قرن یازدهم هجری قمری می‌زیست و اکنون بخشی از فرهنگ و هنر است. تاریخ هنر ایران و استان اصفهان.

میرزا محمدعلی صائب تبریزی ملقب به صائب را می توان یکی از پایتخت های اصفهان دانست. او پایه گذار سبک اصفهانی در شعر است. تأثیر او بر شعر فارسی به حدی است که سبک او هنوز در خط مقدم بسیاری از محافل شعری در انجمن های شاعرانه ای است که در اطراف این شهر تاریخی شکل می گیرد. در راه او مضامین جدیدی می آفرینند و آرایه هایی را به عنوان سبک معادلات به عنوان زینت عروس شاعرانه خود می سازند.

شهرت جهانی میرزا محمدعلی صائب تبریزی باعث شده کمتر کسی صائب را بشناسد. مردی که خود را مبحث آفرین می خواند و به واسطه اشعار فراوان و ژرفای دانشش شهرت جهانی پیدا کرده است.

وی حدود 80 سال زندگی کرد و در حدود سال 1081 هجری قمری در اصفهان درگذشت. او بیش از 340 سال پیش در منطقه لبنانی اصفهان، در باغی بزرگ در خیابانی به نام صائب به خاک سپرده شد. اما در حال حاضر این مقبره وضعیت خوبی ندارد و در حال تخریب است. شاید سرنوشت صائب تبریزی همان بیتی باشد که بر سنگ قبرش نوشته است: «آثار من کی از صفحه دلها محو می شود/ من همان ذوقی دارم که در گفتارم می یابند».

متأسفانه همچنان شاهد بدبختی های گذشته بر سر مزار این شاعر بزرگ هستیم. در استانی که از آن به عنوان پایتخت فرهنگ و هنر جهان اسلام یاد می شود. دیروز به بهانه سالگرد درگذشت این هنرمند نام معروف کشورمان در خیابانی که سالهاست به نام او مزین شده است، بر مزار وی زیارت کرد و متاسفانه با صحنه های نامناسبی مواجه شدم. علیرغم سالها مطالبه گری نویسندگان و هنرمندان و دلسوزی های فرهنگ و هنر سوخته این مرز و بوم، وضعیت را بسیار بدتر از سال های گذشته دیده ام. و سرمایه فرهنگی این کشور در حال رشد است و این بار این میراث بزرگ را از بین می برد

آرزو می کنم کارمندان عزیزمان در هیاهوی هر روزه خود در مورد تصرف اموال و اموالی که قانون برای حفظ و بهینه سازی این استقلال برای استفاده عموم مسئول قرار داده است، این روزها از این مکان دیدن کنند، اما به میراثی که روزی خواهد رسید، نگاه کنید. اهالی فرهنگ و هنر کشور بودند. امروز زندگی خلوتی برای حضور بی خانمان ها و آواره ها در این شهر وجود دارد.

با هنردوستان تماس گرفتم و از آنها خواستم که پیگیری کنند و به طور جدی درخواست کنند، اما گویا منجر به باز شدن یک زخم قدیمی شده است. گفتند قبلا به شهرداری اصفهان رفته بودیم و دوستان قول دادند در بازسازی این اثر در رفع اختلاف با اداره بنیاد اصفهان کمک کنند. روی آوردن به پرسش های شاعرانه و اجرای محافل شعری در مجموعه صائب، آیا مرتکب جنایت نابخشودنی شدیم؟ و گفتند که این بقعه و مجموعه فرهنگی اطراف آن و تمام زمین های اطراف آن در چند کیلومتری وقف مسجد لبنانی اصفهان است و بهره برداری آن در دست هیئت امنای این مسجد است، فوق بدهکاران! ! اما ما فرار را برگزیدیم و این کار را انجام دادیم… بیشتر اوقات صحبت‌ها صورت می‌گرفت و متوجه ابعاد دیگری از این ماجرای تکراری در خیابان کمال شدیم که آرامگاه شاعری به نام کمال تبریزی و به گفته اهالی آنجاست. وضعیت بهتری از صائب نیست.

وقتی سخنان این دلسوزان را شنیدم متوجه شدم که تفاوت همان اختلاف ثابت است و بدیهی است که نباید باور کنیم که دولتی تشکیل شده و ایجاد نهادهای مختلف برای تسهیل خدمات است نه ایجاد موانع. . البته ما قوانین و مقررات را انکار نمی کنیم و نخواهیم کرد، اما مطمئن هستم که این قوانین قطعا برای سهولت کار طراحی شده اند نه اینکه کارها را به هم گره بزنند. لذا انتظار می رود مدیران محترم نسبت به موضوع اهتمام بیشتری داشته باشند.

برای هنرمندان فرقی نمی‌کند که این مکان‌ها تحت چه نهاد و مدیریتی هستند. تنها لازمه آنها مراقبت از این دارایی هاست تا روزی را از دست ندهیم آنچه داریم.

انتهای پیام/