حضور چالش برانگیز دانش آموزان پس از دو سال غیبت در مدارس!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ یکی از مهمترین مشکلات نظام آموزشی که بر اثر تحمیل تبعات دو ساله خانه نشینی دانش آموزان شکل می گیرد، تعطیلی مدارس نبود، بلکه تعطیلی حوزه آموزش ساختاری بود. ; زیرا با توجه به نام و شکل عبارت «وزارت آموزش و پرورش» نیمی از تعهدات این وزارتخانه در حوزه کار مدرسه به «آموزش و پرورش» اختصاص دارد و نیمی دیگر از این وظیفه خطیر مربوط به «آموزش و پرورش» است. .

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که وظایف وزیر در قبال معلمان و سایر اولیای مدارس در نظام آموزشی کشور محدود به تربیت یا آموزش است که بر حوزه «آموزش و پرورش» ارجحیت دارد. به همین دلیل است که بسیاری از کارشناسان حوزه آموزشی نگران تعطیلی و قرنطینه اجباری دو ساله مدارس هستند. رکود در زمینه اصلاح نژاد و دانش آموزان تحصیل کرده. این نه تنها از والدین امکان پذیر است.

شاهد این نگرانی و نظریات مورد استناد کارشناسان، اتفاقاتی است که طی 10 روز گذشته در مدارس سراسر کشور رخ داده است. اولین اتفاق جنجالی ویدئویی تراشیدن موی سر دانش آموز با قیچی بود که عصر همان روز با اخراج مدیر، معلم و مجری مدرسه رسانه اعلام شد. البته در این میان نباید از ویدئوهایی که دو سال است ارتباط تنگاتنگ و بی ضابطه ای دانشجویان با فضای مجازی دارند غافل شد.

شاید اساس آن چیزی که ما فراموش کرده ایم رفتار دانش آموزان باشد که ما را با پدیده جدیدی مواجه کرده است. دانش آموزی که یا اصول حضور در مدرسه را نمی داند یا اخلاق و رفتارش به دلیل سیطره فضای مجازی به کلی تغییر کرده است. اکنون دسترسی رسانه های اجتماعی را به این تغییر رفتار اضافه کنید. فاجعه به تمام معنا…

رفتار کارکنان مدرسه در تراشیدن موهای دانش آموزان به قدری ناخوشایند است که ذکر جزئیات و یادآوری این اتفاقات حکایتی از نمک پاشیدن بر زخم است. به همین دلیل است که ما این مقاله را از دست می دهیم. زیرا هدف کشف این مزخرفات نیست، بلکه کافی است بگوییم در 10 روز گذشته داستان هایی در کلاس درس درباره رفتار دانش آموزان منتشر شده است که مایه تاسف است و نشان دهنده انرژی نهفته دانش آموزی است که نمی داند چگونه تخلیه می شود؛ رفتار الگوبرداری شده از فضای مجازی. اکنون با گذشت دو هفته از بازگشایی مدارس، به گفته احمد محمودزاده، رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی وزارت آموزش و پرورش، همچنان 3 درصد دانش آموزان به دلیل ترس از والدین خود از حضور در مدرسه خودداری می کنند.

از سوی دیگر، برخی از روانشناسان و جامعه شناسان به موضوع «رفتار دانش آموزان با معلمان و بالعکس، رفتار معلمان با دانش آموزان» پرداخته اند و از آنچه باید و نباید و همچنین مجتمع های تسخیر شده و فتح شده صحبت کرده اند. اما در این میان اظهار نظر درباره چهره های مختلفی که چندان تخصصی در حوزه آموزش و پرورش ندارند، عجیب است.

در این رابطه مجری-بازیگر یکی از پرطرفدارترین برنامه های تلویزیونی وی در پاسخ به اقدام معلم مورد نظر در پست اینستاگرامی به وی توهین زیادی کرد. روزنامه همشهری در گزارشی درباره این اقدام می نویسد: «خجالت بکش آقای باهوش، بی سواد، وحشی، احمق و حقیر. اینها شاید پروفسور سمیعی، پروفسور شفیعی کدکنی، پروفسور شجریان، پروفسور علی دایی و پروفسور فیروز نادری باشند که زیر نظر شما و با نگاهی احمقانه و فروتنانه ساکت و سرکوب شده اند. “وای مملکت ما چطوره؟ وای حالمون چطوره؟”

ماجرا به حدی مطرح شد که امروز بعدازظهر دیروز خبر حضور وزیر آموزش و پرورش به آستارا سفر کرد و به مدرسه ای که اولین فیلم در آن منتشر شد دلداری داد. اما خبرگزاری دانا تنها به ذکر چند نکته یا موضوع بسنده می کند:

اولین: آیا مجموعه فیلم های منتشر شده در دو هفته اخیر در زمینه تنش معلم و دانش آموز مسئولان آموزش و پرورش را نگران نکرده است؟ کارشناسان در دو سال گذشته عواقب بدی داشته اند رکود در زمینه اصلاح نژاد به آنها اخطار داده شد!

دومین: در دو سال گذشته برنامه های آموزشی پیشنهادی مورد بی توجهی برخی کارمندان و خانواده ها قرار گرفته است، وزارت آموزش و پرورش در شرایط فعلی چه برنامه ای برای رفع این خلأ دارد؟

سوم: شاید بخشی از داستان برای دستگاه های دیگر باشد. رفتار دانش آموزانی که فیلم های آنها در فضای مجازی پخش می شود بر عهده دستگاه هایی است که باید چه منفی و چه مثبت وارد این عرصه شوند. شکافی که ایجاد شده منبع تولیدی دارد که باید کنترل شود و رفتاری که شاهد آن هستیم باید ارزیابی شود و با ارائه راهکارهای جامع برای نظام آموزشی پل شود.

چهارم: اما نکته اصلی وضعیت اجتماعی معلمان در کشور است. در روزگاری که فاصله چندانی با آن نداریم، معلمان به عنوان گروه های مرجع اجتماعی از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند و رفتار آنان الگویی برای سایر افراد جامعه بود. چرا مجریان تلویزیون یا افراد مشهوری که در شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام حضور بیشتری دارند اجازه می دهند معلمان با آنها این گونه برخورد کنند؟ و از طرفی چه بر سر ساختار آموزشی ما آمده است که این گونه رفتارهای معلمان آموزشی اصلا شایسته آن نیست؟

انتهای پیام/