دومین شهر پرجمعیت جنوب کرمان بدون اتوبوس و تاکسی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از آرماند; در کشور ما نیز در سه دهه اخیر گام های بلندی در جهت نوسازی و نوسازی صنعت حمل و نقل کشورمان برداشته شده است که متاسفانه در جنوب کرمان به موازات استان های آبادتر پیشرفتی نداشته است.

نکته ای که می توان از آن به عنوان حلقه مفقوده یاد کرد، نبود سیستم حمل و نقل منظم و مدرن در بسیاری از روستاهای بزرگ و کوچک جنوب کرمان است که نشان دهنده رودبار-جنوب در مسیر جاده ارتباطی زهکلوت بود.

سال‌هاست که رفت‌وآمد مردم این روستاها توسط آژانس‌ها و خودروهای شخصی انجام می‌شود و به دلیل کوهستانی بودن برخی از روستاهای این منطقه و شرایط خاص آب و هوایی، گاهی سیل، مشکلات رفت و آمد مردم این منطقه را به همراه دارد. همچنین ترانزیتی بودن این مسیر که بخشی از جاده ارتباطی رودخانه جنوبی به استان سیستان و بلوچستان است و با شروع فصل کشاورزی تردد زیادی در این مسیر ایجاد شده و باعث افزایش بسیار شده است. تصادفات متوالی و فوتی

و نکته اصلی بلاتکلیفی و سردرگمی اهالی این روستاها برای رفت و آمد و انجام امور روزمره در دو شهرستان رودبار جنوب و زهکلوت است که در این میان دانش آموزانی که باید طبق ساعت ثابت و منظم در کلاس ها و امتحانات خود شرکت کنند. شرکت کنندگان بیشتر با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.

نکته حائز اهمیت دیگر این است که در واگن این دو شهر جا برای مسافران روستاها در جاده که قسمت زیادی از کل مسافران جابجا شده را شامل می شود و در مسیر رودخانه جنوبی به زاچکلوت و گ. در روستاهای اطراف، ساعات کاری مشخص و منظمی وجود دارد. شبکه حمل و نقل مسافر وجود ندارد، بنابراین نمی توان با آن حساب باز کرد و بر اساس آن برنامه ریزی کرد.

بدون شک این بخش از زیرساخت های منطقه در صورت نظم و ساماندهی می تواند آثار و پیامدهای مثبت زیادی را به دنبال داشته باشد که از جمله آنها می توان به جلوگیری از مهاجرت روستاییان از منطقه به شهرها و پیشرفت و رونق زندگی این محرومان اشاره کرد. و افراد عقب مانده در همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.


حال برای رفع مشکل نابسامانی حمل و نقل در رودبارجنوب و زهکلوت، ارائه راهکارهایی و توجه به آنها می تواند مفید باشد:

1. نوسازی و راه اندازی ناوگان مینی بوس و افزایش تعداد آنها

2. ایجاد مسیر منظم اتوبوس برای روستاهای بین راه و ساماندهی و تعیین کار مشخص برای آنها و در صورت لزوم ایجاد نوبت کاری برای رانندگان آنها.

3. ایجاد ایستگاه های اتوبوس و مینی بوس ویژه برای هر روستا و ساخت جایگاه و سرپناه برای مسافران منتظر وسایل نقلیه و با توجه به شرایط خاص آب و هوایی منطقه.

4. تعیین پایانه های اختصاصی در مکان های مناسب در دو شهر در مناسب ترین مکان تا مسافران به راحتی به این مکان ها دسترسی داشته باشند.

اهتمام جدی مسئولین محترم دو شهرستان و استان برای رفع این مشکل با برنامه ریزی و تخصیص بودجه لازم است.

انتهای پیام/