ساعاتی پس از حمایت ناجوانمردانه روسیه از بیانیه شورای همکاری خلیج فارس درباره جزایر سه گانه، صفحه رسمی وزارت خارجه روسیه ضربه دوم را در یکی از پیام های خود وارد کرد و از نام جعلی خلیج عربی استفاده کرد.
اقدامی که نشان می داد حمایت آنها از ادعای امارات در مورد جزایر سه گانه کاملا عمدی بوده و می خواهند به ایران ضربه بزنند. ضرباتی که در قرون گذشته چندین بار بر پیکر ایران وارد شده بود و در روزهای گذشته دو بار دیگر تکرار شد.
صرف نظر از اینکه ایران قبل از تأسیس امارات متحده عربی و در دوران پهلوی دوم و امارات تسلط خود را بر این جزایر برقرار کرده بود، عملاً نمی توان در مجامع بین المللی علیه ایران اقدام کرد، اما این مواضع روسیه نشان داد. این دولت که در جنگ اوکراین از حمایت ضمنی جمهوری اسلامی برخوردار بود تا چه حد قابل اعتماد نیست و حتی نمی توان به سخنان صادقانه آنها اعتماد کرد.
باید توجه داشت که تاریخ تکرار نمی شود، بلکه اشتباهات ما تکرار می شود. همانطور که در زمان فتعلی شاه ایران اشتباه کرد و به اشتباه پیمان فینکنشتاین را با فرانسه امضا کرد. ایران بلافاصله پس از امضای این معاهده متحمل هزینه های هنگفتی شد و بخش های زیادی از خاک خود را از دست داد. و امروز این اشتباه در حال تکرار است و ایران بیش از حد به روسیه نزدیک می شود، در حالی که اخبار پشت صحنه نشان می دهد احتمالا در میان مدت روسیه بار دیگر تنش زدایی با غرب را در دستور کار قرار خواهد داد و ایران را تنها خواهد گذاشت.
و امروز با مواضع چین و روسیه در خصوص جزایر سه گانه به نظر می رسد که ما کاملاً خودمان هستیم و شاید در ماه های آینده باز هم چاقو بخوریم. کامی خوری که ریشه در عدم تعادل سیاست خارجی جمهوری اسلامی دارد.
لازم به ذکر است که اگر روسیه قبل از شروع جنگ اوکراین در مورد جزایر سه گانه خلیج فارس چنین موضعی اتخاذ می کرد، موضع این کشور با اعتراض وزارت خارجه ایران مواجه می شد. اما اکنون او نه تنها علیه ایران موضع گرفته است، بلکه موضعی بر خلاف انتظار دارد.
دولت چین چند ماه پیش چنین موضعی را اتخاذ کرد و به نظر می رسد چین و روسیه نمی خواهند رضایت جمهوری اسلامی ایران را به قیمت از دست دادن رضایت کشورهای عربی منطقه خلیج فارس جلب کنند.
روسیه که این روزها مدام از اصطلاح خنجر پشت سر استفاده می کند، با موضعی که در قبال تمامیت ارضی ایران در پیش گرفته، نشان داد که در بحبوحه خنجر زدن در اوکراین تبحر دارد!
در یکی دو هفته اخیر ابتدا پوتین شورش گروه “واگنر” را ضربه ای از پشت خطاب کرد و سپس یکی از سیاستمداران خارجی روسیه با چنین تعبیری توافق ترکیه با بازگشت 5 فرمانده ارتش را توصیف کرد. گردان آزوف به اوکراین.
در واقع، در اوج جنگ در اوکراین، روس‌ها انتظار نداشتند که گروه واگنر و همچنین ترکیه اردوغان که سیاست متعادلی را در قبال ایالات متحده و روسیه دنبال می‌کردند، مواضعی را اتخاذ کنند که آشکارا برای روسیه در جنگ مضر باشد. .
بنابراین پوتین احساس می کند که پریگوژین و اردوغان از پشت به او خنجر زده اند. زیرا ظاهرا کرملین با موضع گروه واگنر و دولت ترکیه در مورد جنگ اوکراین راحت بوده است. گروه واگنر مزدور کرملین بود و ترکیه نشان داده که می خواهد وسط واشنگتن و مسکو باشد.
اما پریگوژین با شورش و هدف قرار دادن مسکو اقتدار پوتین را مخدوش کرد، اردوغان ابتدا فرماندهان گردان آزوف را به اوکراین بازگرداند و سپس موافقت خود را با سوئد برای پیوستن به ناتو اعلام کرد.
اگرچه مقامات سیاسی جمهوری اسلامی ادعای حمایت نظامی ایران از روسیه در جنگ اوکراین را رد کردند، اما حمایت لفظی جمهوری اسلامی از روسیه در این جنگ قابل انکار نیست.
اگر روسیه به اوکراین حمله کند و وزارت خارجه ایران بگوید که آمریکا و ناتو در شروع این جنگ مقصر هستند، هر چند ما آن را محاسبه کنیم، موضعی در برابر تهاجم روسیه به اوکراین محسوب نمی شود.
نیروی هوایی روسیه در حال تخریب شهرهای اوکراین و کشتار اوکراینی های بی گناه است، اما برخی در داخل این کشور نسبت به گسترش ناتو در روسیه ابراز نگرانی کرده اند، نه از کشتار اوکراینی ها و تخریب شهرهای آن کشور توسط بمباران نیروی هوایی روسیه و موشک باران.
عضویت اوکراین در ناتو مشکل روسیه است نه ایران. زیرا در حال حاضر ما ناتو داریم. ترکیه یکی از اعضای ناتو و همسایه ما است. اوکراین از ما دور است.
اصولاً باید پرسید روسیه در تاریخ خود چه زمانی تمامیت ارضی ایران را به رسمیت شناخته است؟ زمان فتعلی شاه قاجار و تحمیل عهدنامه های گلستان و ترکمنچای بر حکومت ایران؟ یا زمانی که ارتش سرخ استالین پس از پایان جنگ جهانی دوم نخواست تبریز را ترک کند و با حمایت یک گروه تجزیه طلب تلاش کرد آذربایجان ایران را به آذربایجان شوروی الحاق کند؟ یا زمانی که با رفتار بد ترکمنستان را از ایران جدا کرد و پیمان آهال را امضا کرد و شکاف عمیقی بین ایران و سایر کشورهای آسیای میانه زبان ایجاد کرد.
در واقع، روسیه با امضای بیانیه شورای همکاری خلیج فارس نشان داد که همانطور که به تمامیت ارضی اوکراین احترام نمی گذارد و دقیقاً به همین دلیل به دنبال الحاق مناطق شرقی اوکراین به خاک خود است، به آن احترام نمی گذارد. تمامیت ارضی ایران هر چند انگیزه ای برای کاهش تمامیت ارضی ایران ندارد.
این موضوع سخنان دکتر حسن بهشتی پور، استاد روابط بین الملل را در روزهای آغازین تهاجم نظامی روسیه به اوکراین به ذهن متبادر کرد که در رسانه ملی و در تحلیل این حمله نظامی گفته بود که این حمله را باید محکوم کرد. ایران چون ممکن است در آینده اتفاق بیفتد. بلا سرمان آمد.
سخنانی که در کمتر از دو سال تعبیر شد و همین دولت متجاوز روسیه علیه تمامیت ارضی و منافع ملی ایران موضع گرفت.
در این زمینه اگر در آینده متوجه شویم روسیه در پشت صحنه بدون اطلاع ما ضربات دیگری به ایران وارد کرده است، نباید تعجب کنیم.
بازدیدهایی که حتی ممکن است جنبه نظامی و امنیتی داشته باشند.
منبع: آرماند تودی