حوادث و اتفاقات اخیر از فروریختن برج متروپولیتن آبادان تا سرقت های مسلحانه گسترده در تهران و کرمان و خروج قطار مشهد- یزد از ریل و کشته و زخمی شدن نزدیک به 100 مسافر، نگرانی های امنیتی را برانگیخته است. آگاهی عمومی.
مردم بر این باورند که با کاهش ارزش پول ملی، علاوه بر اینکه درگیر تورم و تحریم های مالی و پولی هستند، باید به قیمت ارزهای گران قیمت نیز خرید کنند. علاوه بر این، آنها با گران ترین قیمت ها در بیمارستان ها و داروخانه ها با بیماری ها مقابله می کنند. در این حالات روانی، هرگونه مسافرت و هرگونه حضور در مکان های عمومی می تواند باعث آسیب، مرگ یا فاجعه شود.
مردم حق دارند هم نگران باشند و هم از مسئولان بپرسند که چرا حوزه امنیتی اینقدر کوچک و تحقیر شده است؟ چندی پیش با افتخار اعلام شد که علیرغم ناآرامی در کشورهای همسایه و ناامنی در بسیاری از مناطق آشنا و حتی مرزی، ایران به عنوان مکانی امن و امن شناخته شده است که در آن متعصبان سلفی و نیروهای خشن تحت ضمانت شبه نظامیان و نیروهای خشن مجاز نیستند. نیروهای مقاومت، نیروهایی مانند داعش و القاعده و یا منافقین و غاصبان صهیونیستی برای حضور و حرکت.
این مشکل و این نگرش نسبت به امنیت دلگرم کننده است، اما مدیران و تصمیم گیرندگان بزرگ باید به حوزه ها و رویدادهای روزانه نزدیکتر نگاه کنند.
اکنون وقت آن است که هم دورافتاده ترین نقاط امنیتی را بررسی کنیم و هم نزدیک ترین سطوح را از نزدیک ببینیم زیرا امنیت جانی و امنیت مالی و امنیت جان مردم در صورت تهدید غیرقابل جبران خواهد بود. مرگ و میر افراد و از بین رفتن نتیجه جان و تلاش آنها، ترس و ناامنی از حمل و نقل مانند حادثه دیروز هواپیمای مشهد یا قطار مشهد – یزد به امنیت حیاتی و روانی و اعتماد عمومی آسیب وارد می کند.
حادثه کلانشهر چند سال بعد از پلاسکو رخ داد. اگر پلاسکو ساختمانی قدیمی و فرسوده بود، فراتر از فقر حکومتی و فساد پشت پرده، نوساز و شیک بود. فروپاشی آن هم آرزوی قربانیان و هم اعتماد مردم را از بین برد. این بر عهده مسئولان و مدیران است که این خرابه های سیاه و وحشتناک را به درستی از بین ببرند و امنیت مردم را در همه جوانب و جهات تضمین کنند. روزی که ساختمان فرو می ریزد، ماشین کشته می شود، تصادف در هوا یا راه آهن، کودکی در سطل زباله به دنبال غذا می گردد، مرد جوانی امید خود را برای تشکیل خانواده و خرید اتاق از دست داده است یا پدر. مستاصل از شرم فقر در خانواده اش درمانده است، امنیت فقط یک مفهوم انتزاعی، یک شعار و حتی یک موضوع مبهم و ناشناخته است که باید هر روز نه تنها برای مردم، بلکه قبل از هر چیز برای مردم، بازتعریف و تفسیر و درک شود. مسئولین!