ساختمان بارج؛ مزیت صنعتی اشتغال و توسعه گردشگری در سیستان و بلوچستان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از عصرهامون ، کارگاه های شناورسازی سیستان و بلوچستان با سبک منحصر به فرد ساخت شناورهای سنتی شهرت جهانی دارند. لنج های تولید شده در کارگاه های شناور سنتی سیستان و بلوچستان به دو نوع چوبی و فایبرگلاس می باشد که از سال 1384 پس از ممنوعیت صدور مجوز برای شناورهای چوبی در کشور، این تاسیسات شناورسازی تنها قایق های فایبرگلاس تولید می کنند. و در واقع، شناورسازی یک صنعت استراتژیک است که از فعالیت های ماهیگیری حمایت می کند.

در اصطلاح بارج به کشتی ساخته شده از چوب یا فایبرگلاس که طول آن بیش از 12 متر باشد و کشتی های کوچکتر از این اندازه را قایق می گویند و به کسانی که بارج می سازند گلاف یا جلاف ( بارج ساز ) می گویند. این گویش بیشتر در نواحی شمالی خلیج فارس رایج است و در سواحل مکران به کسانی که به ساختن و تعمیر لنج‌ها اشتغال دارند وادو می‌گویند.

برای ساخت بارج ها از چوب های مقاوم و مقاوم در برابر رطوبت بالا استفاده می شود که چوب مورد استفاده در این بارج ها چوب ساج است که نوعی چوب هندی است و البته در شناورسازی سنتی سواحل مکران نیز از چوب درخت چاش محلی یا کرت استفاده می شود.

اکثر مردم محلی مناطق جنوبی کشور برای ساخت لنج از نقشه های ذهنی استفاده می کنند، ساخت بارج چوبی بیش از یک سال زمان می برد، اما لنج های چوبی عمر بسیار بالایی دارند.

اگرچه این هنر سه هزار ساله در زمان های قدیم رونق داشت، اما با گذشت زمان عدم همکاری با سازندگان قایق باعث شد تا بازار قایق سازی از رونق و کسادی کمتر شود.

لندینگ یکی از صنایع دستی ساحل نشینان شهرک کنارک محسوب می شود، مردم این منطقه در ساخت شناورهای دستی مهارت دارند و کارگاه های این منطقه در ایجاد اشتغال و توسعه سواحل مکران نقش بسزایی دارند.

یکی از کارگران صنعت لنج سازی در کنارک در حالی که شرایط نامناسب اقتصادی این روزها زندگی او را سخت کرده است، گفت: بسیاری از کسانی که به دلیل تعطیلی مغازه های شناورسازی بیکار شده بودند اکنون خانه نشین شده و به سختی امرار معاش می کنند. ملاقات. آنها آن را انجام می دهند.

وی افزود: این حادثه بسیاری از مردم را دچار آسیب هایی مانند اعتیاد کرده است زیرا صدها نفر با وجود اینکه در کنار دریا زندگی می کنند بیکار هستند.

صدیق افرین رئیس اداره بنادر و مهندسی سواحل سیستان و بلوچستان (بندر چابهار) در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: در حال حاضر 8 کارگاه شناورسازی سنتی و صنعتی دارای مجوز از سازمان بنادر و دریانوردی در استان فعال هستند.

عفرین افزود: از 8 کارخانه شناور دارای پروانه بهره برداری در استان، 2 کارخانه دارای سازه دریایی هستند که کارگاه کشتی سازی صنایع سنگین نفت و گاز چابهار (دریای امید سابق – واقع در ساحل تیس) و شرکت شناور منصور (وکال) از جمله آنهاست.

وی بیان کرد: تعداد 6 واحد کوچک قایق سازی سنتی که در شهرها و روستاهای ساحلی استان واقع شده و بالای 60 متری دریا واقع شده اند و نیازی به اخذ مجوز از کمیته صدور پروانه سازه های دریایی ندارند. در واقع آنها سازه های دریایی ندارند و سازه های زمینی محسوب می شوند) در ساخت و تعمیر قایق های ماهیگیری فایبرگلاس (طول کمتر از 12 متر) مشغول هستند.

این مسئول تصریح کرد: کارگاه های شناورسازی در سواحل استان که می تواند زمینه اشتغال بسیاری را برای جوانان ایجاد کند، به دلیل محدودیت بخشنامه ها و قوانین غیرکارشناسی در حال حاضر با 10 درصد ظرفیت تولید خود مشغول به فعالیت هستند. اینکه برخی از صیادان برای تامین لنج مورد نیاز به خارج از استان مراجعه می کنند و این امر منجر به خروج منابع ریالی از استان می شود که برای حرکت مالی-اقتصادی استان مضر است، لذا نیازمند اتخاذ سیاست هایی از سوی دولت است. وزارت جهاد کشاورزی – سازمان شیلات) به منظور فعال سازی فعالیت شناورهای شناور در خود استان و تولید شناورهای صیادی به منظور تامین نیازهای داخلی و حتی صادرات شناورها در برنامه ها گنجانده شود. این کار باید توسط مدیریت استان انجام شود

رئیس اداره مهندسی سواحل و بنادر خاطرنشان کرد: اگر 8 کارگاه شناورسازی ساحلی استان که دارای مجوز از سازمان بنادر و دریانوردی هستند با ظرفیت کامل فعالیت کنند، شاهد تولید سالانه حدود 300 فروند کشتی و مستقیم خواهیم بود. اشتغال 1600 نفر اما متأسفانه این کارگاه ها به دلیل بخشنامه ها و محدودیت های ابلاغی (بخشنامه های بخش شیلات که مجوز اولیه ساخت شناورهای جدید را به مدت 10 سال صادر نمی کند) و با تولید سالانه در حال حاضر با حدود 10 درصد ظرفیت خود در حال فعالیت هستند. از 9 لانگ برای کمتر از 100 نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرد.

آفرین گفت: در صورت رفع مسایل و بخشنامه های قانونی سازمان شیلات و هماهنگی صدور مجوز برای ساخت شناورها بر اساس تقاضای صیادان و بخش خصوصی، علاوه بر فعال شدن تمامی کارگاه های شناورسازی در یک واحد شناور. استان می توانیم شاهد ایجاد بیش از 30 هزار شغل باشیم در این زمینه مستقیم و غیرمستقیم باشید.

صدیق آفرین تصریح کرد: رتبه بندی صید ماهی تن در کشورهای حاشیه اقیانوس هند دهه ها در اختیار ایران است و بیشترین صید کشور نیز توسط صیادان سیستان و بلوچستان انجام می شود اما متاسفانه اخیراً ناوگان صیادی این کشور به ثبت رسیده است. استان و عدم صدور مجوز جدید کشتی سازی، امکان حفظ جایگاه اول ایران در صید ماهی تن در سال های گذشته بسیار بعید به نظر می رسد، بنابراین پیشنهاد می شود دولت مردم مشکلات صدور مجوز برای کشتی های جدید را حل کند. شناورها به عنوان یک برنامه فوری برای حفظ اشتغالزایی مولد و پایدار، سهم کشور از شیلات در آب های بین المللی حفظ و در صورت لزوم افزایش می یابد.

وی کشتی سازی نفت و گاز چابهار، کارخانه شناورسازی منصور، کارخانه شناورسازی صنایع ساحلی مکران پرور، کارخانه شناورسازی نصیر، کارخانه شناورسازی جنوب، کارخانه شناورسازی سیراف غرب، کارخانه شناورسازی پزم مکانیک کنارک را از جمله کارخانه های شناورسازی که مشکلات خط تولید آنها را حل می کند، ذکر کرد. مجوز ساخت قایق، می تواند انقلابی در شیلات و اشتغال جوانان ساحلی ایجاد کند و در نهایت منجر به استقرار پدافند غیرعامل و امنیت پایدار مناطق ساحلی استان شود.

آفرین گفت: محدودیت های صدور مجوز تایید اولیه برای شناورهای صیادی توسط سازمان شیلات ایران عملاً توانایی ساخت شناور را از کارخانه های شناورسازی سلب کرده و نتیجه آن مجتمع های بزرگ شناورسازی با همه سرمایه گذاری انجام شده در آنها و با تولید استاندارد است. تجهیزات .متاسفانه در شرایط فعلی آنها مجبورند فقط تعمیر کشتی ها را در هند انجام دهند زیرا مجوز ساخت کشتی جدید صادر نمی شود.

انتهای پیام/