روز جدید با آغاز به کار دولت ریاست جمهوری، تیم مذاکره کننده دولت سیزدهم مجددا وارد کارزار مذاکره برای احیای برجام شد. اما مشخص نیست چرا این سکوت بر اقدامات این تیم سایه افکنده است و هیچ کارمندی درباره آنچه در جریان است سوال نمی پرسد.
رئیسی در حالی دولت سیزدهم را برعهده گرفت که بسیاری تاکید داشتند برجام به عنوان یک توافق غیرقابل قانع کننده در دستان برجام باقی مانده است، بنابراین تیم مذاکره کننده جدید به مذاکرات ادامه داد. مذاکره کنندگان از ابتدا تاکید کردند که این مذاکرات بر اساس حفظ اقتدار و عزت ملی ادامه خواهد داشت و هیچ گونه عقب نشینی از رعایت خطوط قرمز نظام وجود نخواهد داشت.
بر اساس آنچه گفته شد، قرار نبود مذاکرات فرسایشی باشد. اما با گذشت چندین ماه این مذاکرات ادامه یافت و افکار عمومی این سوال را مطرح می کند که چرا نمایندگان مردم در خانه ملت و نهادهای سیاسی مطالبه گر برخلاف دوران روحانی هیچ سوالی از این تیم ندارند؟
این موضوع با توجه به عملکرد مجلس یازدهم بیشتر به چشم می خورد. چرا که در دوره قبل، عراقچی، ظریف و اعضای تیم مذاکره کننده به طور مرتب در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی یا سالن علنی و علنی مجلس حضور یافته و نمایندگان را از مذاکرات خارج کرده و خواستار اعلام گزارش و آنها شدند. مسئوليت.
اما در شرایط کنونی، تأثیرگذارتر آن است که تیم مذاکره کننده کنونی نه تنها گزارشی از پیشرفت اقدامات خود را به نمایندگان مردم و دیگر مدعیان سیاسی و بالاتر از همه برای مردم ارائه نمی دهد. بلکه درخواستی از این تیم برای پاسخگویی وجود ندارد.
این موضوع باعث شده است که بسیاری از افراد به وجود برخی ابهامات در این مذاکرات مشکوک شوند و نگران نتیجه ای باشند که در نتیجه این مذاکرات بر سرنوشت آنها حاکم خواهد شد.
چشم انداز تیره ای برای احیای برجام
این سکوت خبری زمانی رخ می دهد که انریکه مورا ابراز تاسف کرد که در 8 ژوئیه، با پایان مذاکرات دوحه، “پیشرفتی که تیم اتحادیه اروپا به عنوان هماهنگ کننده این مذاکرات امیدوار بود، هنوز حاصل نشده است”.
جیمز کلاپر، یکی از روسای سابق سازمان امنیت ملی آمریکا، در گفتگو با بنیاد کارنگی، چشم انداز احیای برجام را بسیار ضعیف دانست و گفت: بهترین گزینه برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای توافقنامه کاملا جدید و جامع
وی تاکید کرد که از نظر وی موانع زیادی وجود دارد که احیای احتمالی برجام را غیرممکن می کند.
این اظهارات و اظهارات مشابه تا اسفندماه گذشته ادامه دارد که سخنگوی وزارت امور خارجه ایران اعلام کرد که حدود 98 درصد از پیش نویس توافق هسته ای مشترک آماده شده است.
این سوال مطرح می شود که چرا وقتی تنها دو درصد از انتشار گازهای گلخانه ای باقی مانده است، نتیجه مذاکرات مشخص نیست؟
چرا شدت این مشکلات روشن نشده است؟ چرا روسیه و چین یکی از گفتگوهایی است که ایران باید تصمیم بگیرد؟ چرا کشورهای منطقه باز هم در این زمینه دست به اظهار نظر می زنند و اگر قرار بر بازگشت به برجام و احیای آن از سوی آمریکاست، چرا ایران باید وکیل و متولی برای بیان نظرات و دیدگاه های خود داشته باشد و نه مستقیم وارد میدان شوید؟
به عنوان مثال، یکی از جدیدترین موضوعات مطرح شده از سوی تیم مذاکره کننده، سفر برنامه ریزی نشده علی باقری به مسکو بلافاصله پس از نشست دوحه بود.
وی در این سفر با تیم مذاکره کننده روسیه به سرپرستی میخائیل اولیانوف گفت و گو کرد که خودش خبر سفر باقری را در صفحه شخصی خود منتشر کرد.
چیزی که مشخص نبود این بود که چرا علی باقری مستقیم از دوحه به مسکو رفت یا این سفرهای زیاد و مکرر چه نتیجه ای داشت؟
درخواست وزیر امور خارجه از رئیس جمهور برای آزادی مذاکره کننده ارشد کشورمان از دیگر مصادیق شایعه پراکنی در این زمینه بود. شایعه ای که امیر عبدالخیان مجبور به واکنش به آن شد.
مصرف داخلی و امنیت ملی
از ابتدای مذاکرات برای احیای برجام، نحوه اطلاع رسانی این مذاکرات نسبت به تیم مذاکره کننده قبلی با گروه 1+5 بسیار محدود و بدون جزئیات بوده است. این اطلاعیه با گذشت زمان کمتر شد. به گونه ای که برای مدت طولانی «میخائیل اولیانوف» سفیر روسیه در وین به تشریح کلیات مذاکرات پرداخت.
این امر به این دلیل است که بر اساس اظهارات برخی نمایندگان، محتوای مذاکرات در دولت «ابراهیم رئیسی» در اختیار نمایندگان قرار نگرفته و مشخص نیست که در این مدت چه نکاتی بین دو طرف رد و بدل شده است. این مذاکرات
حضور اتفاقی حسین امیرعبدلاخیان وزیر امور خارجه و علی باقری کنی معاون و مذاکره کننده ارشد وی در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به گفته بسیاری از نمایندگان، روشنگری در این خصوص نداشت و به نظر می رسید که نمایندگان مذاکره کنندگان جدی گرفته نمی شوند.
فریدون عباسی دوانی، عضو شورای اسلامی شهر و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران در این خصوص گفت: «وقتی تنها دو درصد از مشکلات باقی مانده است، یعنی مشکلات اصلی در همان دو درصد است. برای مصرف داخلی می گویند این همه مذاکره قطعی شده و همه فکر می کنند دو درصد مانده و همه چیز مشخص می شود.
وی با انتقاد از رویکرد گزارش دهی محدود تیم مذاکره کننده به مجلس در این زمینه، گفت: از توضیحاتی که در جلسات رسمی و غیررسمی مجلس داده شد، متوجه نمی شوم در مذاکرات هسته ای چه خبر است. ما نمی خواهیم به تاریخ و جغرافیا گوش کنیم. آنها باید دقیقا بگویند چه خبر است. اگر آقای باقری چیزی نمی گوید اصلا به مجلس نیاید.
محمود صادقی نماینده سابق شورای اسلامی نیز در این باره گفت: آقای رئیسی در انتخابات گفت که ما تعامل با دنیا را در دستور کار داریم و به دنبال حل موضوع برجام هستیم. در حالی که وقتی آمدند سه تا چهار ماه مذاکرات را تعلیق کردند و بعد با همان روند و تیمی که در دولت احمدی نژاد بود مذاکره را ادامه دادند که تا امروز هیچ دستاوردی نداشته است.
وی تاکید کرد: امروز هفت هشت ماه از مذاکرات گذشته و مذاکرات به همین منوال در حال انجام است. به قول آقای ولایتی که به آقای جلیلی می گفت; مذاکره جایی برای فلسفه ورزی نیست.
صادقی تصریح کرد: برخی از آقایانی که در گذشته با برجام مخالفت صریح داشتند امروز در تیم مذاکره کننده حضور دارند. در این قسمت مشخص است که هیچ برنامه ای ندارند. آقای رئیسی می گفت ما برجام را احیا می کنیم، اما امروز در حوزه سیاست خارجی سردرگمی وجود دارد.
قانون چه میگوید؟
بر اساس «اقدامات متناسب و متقابل ایران در اجرای قانون برجام»، دولت موظف است هر سه ماه یکبار گزارش تفصیلی اقدامات انجام شده را به مجلس ارائه کند. مجلس نیز موظف است سالی دو بار گزارش اجرای برجام را ارائه کند. هر شش ماه یکبار در صحن علنی شورای اسلامی.
بر اساس قانون اقدام راهبردی رفع تحریم‌ها، در صورتی که کشورهای 1+4 برای اجرای تعهدات خود و رفع کامل تحریم‌ها از جمله هسته‌ای، نظامی، حقوق بشر و تحریم‌ها علیه ایران اقدام کنند، دولت باید گزارش مفصلی از اقدامات انجام‌شده به ایران ارائه کند. مجلس.
در این میان این سوال پیش می آید که آیا عدم پاسخگویی و اطلاع رسانی نشانه بی برنامگی و منطق نیست؟ یا اینکه مردم هنوز محرم نشده اند؟
در نهایت، اطلاع رسانی دقیق می تواند از اظهارنظرهای نامناسب جلوگیری کند و در موضوعاتی که به منافع همه مردم کشور مربوط می شود و به جای حزبی، ملی تلقی می شود، اختلاف ایجاد کند.