نواندیش رضا امیری: این روزها که کشور درگیر تنش است، از زبان بسیاری از سیاستمداران و جامعه شناسان می شنویم که همه این اتفاقات ناشی از یک مشکل است و آن بی توجهی به خواسته افکار عمومی است، آرزویی که نه خیلی سخت است و اجرای آن منافاتی با خطوط قرمز ندارد، اما سیاستمداران ما همچنان به این الزامات بی توجهی نشان می دهند.
یکی از مصادیق بارز این بی توجهی را می توان در ماجرای رونمایی از پیراهن تیم ملی برای جام جهانی دید که طراحی ساده و بی ابتکاری این پیراهن صدای همگان را درآورد.نکته جالب ماجرا این است که خود مجید ساعدی فر مجید صاحب این برند نیز به این انتقادات پاسخ داد و گفت: بیش از 30 طرح ارائه کردیم اما برگردانده شد و گفت که این طرح شلوغ است یا این طرح با آثار باستانی ایران سازگاری ندارد. ما از آثار باستانی، قالی‌های ایرانی و بسیاری از طرح‌های دیگر استفاده کردیم، اما هر کدام به نوعی رد شد.
وی در ادامه افزود: ما می توانستیم آگاهانه و هوشمندانه برنامه ها را اجرا کنیم و از نمادهای کشور استفاده کنیم اما این موضوع مورد تایید هیات مدیره و سایر دوستان قرار نگرفت و این طرح انتخاب شخصی من نبود و مورد تایید فدراسیون فوتبال قرار گرفت.
اگرچه اصل سپردن کار به برند موفق مجید به جای برند درجه سه خارجی، اقدامی فوق العاده درست و اتفاقا مورد تایید تعداد زیادی از مردم است، اما بحث اصلی بر سر طراحی این پیراهن است. طرحی که حتی صاحب مجید هم از آن راضی نیست.
اظهارات ساعدی فر در مورد استفاده از نمادهای ملی و میهنی در طرح های پیشنهادی نشان می دهد که او به خوبی خواسته افکار عمومی را درک کرده است، ماه ها پیش کاربران با انتشار طرح هایی زیبا امیدوار بودند تا جایی که اجازه می دهد از پیراهن تیم ملی کشورشان استفاده شود. این به دارنده اجازه می دهد تا برنامه های ملی داشته باشد، امیدی که البته محقق شد و صدای مصرف کنندگان را بلند کرد.
حال باید از مسئولان فدراسیون و وزارت ورزش پرسید که آیا پرداختن به این درخواست ساده مردم تا این حد سخت بود، چرا و بر اساس چه استانداردها و معیارهایی با 30 طرح پیشنهادی مخالفت شد. تولیدکنندگان لباس تیم ملی حق انتخاب تیم ملی خود را ندارند و توجه به خواسته های آنها در این زمینه چقدر سخت است؟!
در اینجا باید گفت که مشت در این مملکت الگوی بدی است و وقتی در امری ابتدایی به خواست افکار عمومی نادیده گرفته شده است، دیگر نباید از سیاستمداران انتظار عجیبی داشته باشیم.