عباس عبدی نوشت: عملکرد فعلی در خصوص پوشش زنان، احکام صادره، روند رسیدگی، طرح مسکوت ماندن نمایندگان، محدودیت فضای رسانه ای، ادامه وضعیت بلوچستان و… نشان می دهد که هیچ افقی برای حل مشکلات داخلی وجود ندارد.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد به 3 مشکل جدی در شرایط فعلی پرداخت.
او نوشت:
1- اقتصاد; تورم و فقر
تورم بالا نشانه بسیار بدی برای جامعه است. شاید بگویید جامعه حدود 5 دهه است که به تورم دو رقمی عادت کرده است و این وضعیت چیز جدیدی نیست. البته این استدلال از چند جهت قابل قبول نیست; اول اینکه جامعه هرگز به تورم عادت نمی کند. شاید او آن را تحمل می کند – همانطور که درد را تحمل می کند – اما درد به عادت تبدیل نمی شود. چون اگه عادت کنی دیگه ضرری نداره. دلیل دوم تفاوت تورم 5 سال اخیر نسبت به گذشته است که احتمال دارد شاخص قیمت در این 5 سال یعنی از ابتدای سال 1396 تا الان (پایان سال جاری) افزایش یابد. نزدیک به 6 بار، و این در قرن گذشته بی سابقه بوده است. گفتن این اعداد آسان است، اما تحمل آن وحشتناک است. دلیل سوم که بدتر است، نبود چشم‌انداز برای بهبود اوضاع است که دلایل آن بر خوانندگان پوشیده نیست، زیرا اغلب امیدی به بهبود وضعیت تورمی ندارند. علاوه بر این، شاید بتوان تورم را تا حدودی تحمل کرد، اما وقتی تورم با فقر گسترده همراه شود، مشکل بسیار بیشتر می شود.
2- سیاست خارجی; انواع مشکلات و تنش ها
یکی از بدترین مشکلات ایران مداخله بیش از حد در امور خارجی است. البته همه کشورها مشکلات بیرونی دارند و گریزی از آنها نیست، اما بین مشکلات ما و سایر کشورها تفاوت های زیادی وجود دارد. نخست اینکه ایران در عرصه سیاست خارجی و حتی بین‌المللی با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کند، به گونه‌ای که می‌توان این مشکلات را به صورت زنجیره‌ای به یکدیگر متصل کرد و جامعه را به چالش کشید. فقط در یکی دو روز حمله به تاسیسات نظامی در اصفهان، موضوع روابط با آذربایجان، ابتدا تصویب پارلمان اروپا و سپس تحریم اتحادیه اروپا، موضوع اوکراین و بقای برجام مدت زمان کوتاه می تواند عواقب جدی داشته باشد. ثانیاً، کشورهای دیگر هنوز راه دیپلماسی را برای حل مشکلات بین خود باز نگه می دارند، اما در اینجا این راه ها کمتر باز است.
3- سیاست داخلی; اختلاف نظر
اعتراضات اخیر صرفاً بازتابی از مسائل عمیق تر مشکلات ایران بوده و هست و قطعاً هیچ یک از مسائل اساسی حل نشده است. هیچ چشم اندازی برای راه حل وجود ندارد.
آنها نه تنها چشم انداز نمی دهند، بلکه دائماً سعی می کنند تنظیمات کارخانه را بازیابی کنند. عملکرد فعلی در مورد پوشش زنان، احکام صادره، روند رسیدگی، طرح مسکوت ماندن نمایندگان، فضای محدود رسانه ای، ادامه وضعیت بلوچستان و … همه نشان می دهد که افقی برای حل مشکلات داخلی وجود ندارد، چرا ایتو چرا؟ مهاجرت هنوز یک گزینه است. بخش مهمی از سرمایه انسانی کشور است، خروج سرمایه های مالی و روند صعودی قیمت ارز به فرآیندهای اصلی جامعه تبدیل شده است. علاوه بر این، کاهش سرمایه اجتماعی و استهلاک شدید زیرساخت‌ها و منابع طبیعی کشور، وضعیت را شکننده‌تر کرد. با این ملاحظات چرا مسئولان مربوطه توجه کافی ندارند؟ سکوت یا گفتار شکسته مشکلی را حل نمی کند. وظیفه همه ما این است که در مقابل اشتباهات و ضعف ها سکوت نکنیم و نظر اصلاحی خود را بدهیم. این رفتار باعث افزایش شکنندگی می شود. با این نیروهای حاکم، با این رسانه های ناکارآمد، با این تفرقه سیاسی و بی بصیرتی راه به جایی نمی رسد. این نوع وحدت در برابر شرایط کنونی شکننده است و هر لحظه حامله یک اتفاق است. باید با ثبات جایگزین شود.