«قربان» یعنی در هیاهوی زندگی; “سرویس” را فراموش نکنیم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش گروه دینی و مذهبی آنایی; عید قربان، عید بندگی و عشق فرا رسید. شناسه ایثار و ایثار. دل باید از خدایان دروغینی که برای خود آفریده پاک و پاک شود. او باید تمام بندهایی را که به پای روح پیچیده شده است، بشکند!

امروز مکه و منا کشتار بزرگ ابراهیم را به یاد می آورند. او با دل شکسته در امتحان دوستی و عشق به خدا درگذشت تا خلیل الله شد.

یاد اسماعیل ذبیح این است که با بار بندگی بر دوش قدم به قربانگاه گذاشت و جز قناعت و تسلیم در دلش راه نیافت.

ندای رحمانی است، دعوتی به توحید و توحید، که انسان را از برزخ تعلقات بزرگ و کوچک دنیا به عاشق یگانه واقعی دنیا می خواند.

اگر جانشان را فدای دوستانشان کنند

در برابر او جز با تیغ مهر او کوچک نشوید

(سنای غزنوی)

عید قربان با عبادت و نمازش، با ذکر و دعا، با ایثار و احسان، همه برای تذکر است; پس مفهوم بندگی و تسلیم در برابر زندگی در هیاهوی زندگی امروز و فردا گم نمی شود.

مکه و مانی محراب عاشقان است; اینجا همان جای دنیاست که پدر توحید به فرزندان آدم آموخت: دوست داشتن زندگی و فرزندان نیز رنگ شرک دارد. بالاترین درجه اخلاص از آن کسانی است که مانند او گرانبهاترین میوه زندگی را در بارگاه سلیمانی عرضه می کنند.

بیایید او را ذبح کنیم تا او را ملاقات کنیم

هیچ چیز بهتر از این تجارت برای عاشقان وجود ندارد

فیض کاشانی

کربان بایرام فرصتی است برای شنیدن صدای جانبخش ایمان تا دل و جان در بیابان غفلت و گناه گمراه نشود. مانعی است برای کسانی که از دایره دوستداران خدا مانده اند. این ندای عزیمت است برای کسانی که در بیابان ناهموار جهان اردو زده اند و از بهشت ​​رحمت الهی دور هستند.

عید قربان روز فضل و مغفرت خداوند است و این قطرات رحمت اوست که همچون اشک بر صورت بندگان می درخشد.

اونی که تو رو شناخت با زندگیش چیکار میکنه؟

او با کودکان، خانواده ها و زنان چه خواهد کرد؟

اگر دیوانه شوید، هر دو دنیا بخشی از آن خواهند بود

دیوانه شما در هر دو دنیا چه خواهد کرد؟

فتاره ذبیح زاده، پژوهشگر دینی

انتهای پیام/