مشاهده «پلنگ ایرانی» در منطقه حفاظت شده پاوه/محیط زیست: این پلنگ احتمالا جفت و توله هم دارد.

مشاهده «پلنگ ایرانی» در منطقه حفاظت شده پاوه/محیط زیست: این پلنگ احتمالا جفت و توله هم دارد.

فرشاد فتاحی معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی استان کرمانشاه گفت: پس از 2 سال عکس های جدیدی از گونه گرانبهای پلنگ ایرانی در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل شهرستان پاوه ثبت شد.

«فرشاد فتاحی» افزود: دوربین های تله ای نصب شده در این منطقه حفاظت شده توانستند تصاویری از عبور پلنگ ایرانی از ارتفاعات این منطقه را ثبت کنند.

وی با بیان اینکه در سال های اخیر شواهدی مبنی بر مشاهده این گونه نادر و در حال انقراض در این منطقه وجود دارد، اظهار داشت: به احتمال زیاد این پلنگ جفت و توله هایی در این منطقه زندگی می کنند.

معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی استان کرمانشاه افزود: منطقه حفاظت شده بوزین و مرهیل در شهرستان پاوه به دلیل وجود جنگل های انبوه و انبوه و شرایط بسیار مناسب جغرافیایی و همچنین فرهنگ سازی در بین جوامع محلی و تامین امنیت این سازمان. برای حفظ محیط زیست شرایط بسیار مناسبی را برای زندگی این گونه گربه با ارزش در این منطقه ایجاد کرده است.

فتاحی با بیان اینکه عکس پلنگ ایرانی در استان کرمانشاه برای اولین بار در اردیبهشت 1396 گرفته شده است، افزود: احتمالا حدود 10 توله پلنگ در این منطقه حفاظت شده وجود دارد.

وی یادآور شد: پلنگ ایرانی علاوه بر استان کرمانشاه در مناطقی از استان های ایلام و کردستان در غرب کشور نیز مشاهده شده است.

فتاحی تاکید کرد: از آنجایی که این گربه از قدرت استتار بسیار بالایی برخوردار است و عمدتاً در شب و در مناطق خلوت فعالیت می کند، به همین دلیل با چشم غیر مسلح به سختی دیده می شود.

منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل با وسعتی بالغ بر 25 هزار و 472 هکتار در 13 کیلومتری جنوب غربی شهرستان پاوه و در دهستان باینگان واقع شده و دارای حیواناتی چون آهو مینیاتوری (شوکا)، بز و بز، عقاب و پلنگ است.

پلنگ ایرانی یکی از زیرگونه‌های پلنگ آسیایی است که زمانی در آسیای مرکزی و جنوب غربی گسترده بود.

در حال حاضر اعتقاد بر این است که محدوده پراکنش آن در کشور به دو قسمت مجزای شمالی و مرکزی- جنوبی تقسیم شده است که در صورت عدم اجرای اقدامات مدیریتی و حفاظتی، روند انقراض این زیرگونه تسریع خواهد شد.

بررسی‌های انجام‌شده پیش‌تر در مورد میزان تلفات و تلفات این گونه در کشور نشان می‌دهد که در طول دوره مورد مطالعه، شکار و استفاده از طعمه مسموم و تلفات جاده‌ای به ترتیب عامل 70 و 18 درصد تلفات پلنگ در یک کشور بوده است. .

دیدگاهتان را بنویسید