پس از گذشت دو سال از انتخاب رئیس جمهور، مشخص شد که رویکرد حاکمان به مدیریت کشور توهمی بیش نیست و اتفاق نظر آنان نه تنها محقق نمی شود، بلکه در فقدان رویکرد علمی و موثر. باعث می شود که اتفاق نظر دردی را که بیش از حد ایجاد می کند التیام بخشد.
در این میان آسیب اصلی به اصلاح طلبان وارد شد که بدون تحلیل عینی و عینی از وضعیت کشور و بدون توجه به نظر اکثر اصلاح طلبان که پایانشان همان ابتدا بود، وارد معرکه شدند. اکنون با یکی از شرایط خاص کشور مواجه هستیم. کشوری که به خاطر برجام از فصل 7 حذف شد، اما قدر آن را ندانستند. سپس با بحران اعتراضات پاییز 1401 مواجه شدند که تب های آن همچنان ادامه دارد و از همه بدتر اینکه بسیاری از مردم اعتماد خود را نسبت به بهبود اوضاع از دست داده اند و می دانند که نمی توانند اقدام موثری انجام دهند. آنها هیچ راه مثبت و روشنی برای غلبه بر این وضعیت ندارند و تا زمانی که زمان زیادی نداشته باشند حاضر به گوش دادن نیستند.