ساعت: 16:00
تاریخ انتشار: 14/01/1400
کد خبر: 1786433
گزارش دانا از مهمترین اقدام آموزشی در دولت روحانی؛
پوشیدن ردای «دهقان فداکار» در کتاب سوم دبستان، علاوه بر عذرخواهی از تخریب های وارده بر مخالفان، هزینه گزافی را بر وزارتخانه ای تحمیل کرد که به ارقام و دلایل این بی اطلاعی می پرداخت.
به گزارش خبرنگار شبکه های اجتماعی راه دانا؛ چند روزی است که وزارت آموزش و پرورش با شاهکار جدید خود یعنی تغییر تصویرسازی یکی از مهم ترین درس های فارسی سال سوم دبستان یعنی پیراستن درس دهقان فداکار گزک، دشمنان را برگزار می کند. در فضای مجازی و برخی رسانه ها و شبکه ها. شوخی کن
یعنی در حالی که داستان دهقان فداکار داستان قهرمان قهرمانی است که برای نجات جان مردم از دل مردم برخاسته است. داستان این قهرمان در غروب یکی از روزهای سرد پاییزی (دی ماه 1341) اتفاق می افتد که راننده را از ریزش کوهی در راه آهن (در منطقه کوهستانی آذربایجان) و پاره شدن لباس هایش مطلع می کند. با بستن آن به چوب و آتش زدن آن جان صدها مسافر را نجات داده بود.
این در حالی است که روزنامه اطلاعات روز سه شنبه 16 آبان 61 در صفحه اول خود تیتر زد: «حادثه شگفت انگیز ریلی تبریز، فداکاری یک کشاورز جان صدها مسافر را نجات داد». در این گزارش آمده است: «در دره کارناکو کوچ، یک کشاورز لباس های خود را آتش زد و به راننده در مورد خطر هشدار داد. به این دهقان فداکار، قطار با تلاش زیاد توسط راننده متوقف شد و جان 2000 مسافر از مرگ نجات یافت. فداکار دهگان فرزند علی عسگر در سال 1309 شمسی به دنیا آمد. در یکی از روستاهای شهرستان میانه در 160 کیلومتری جنوب تبریز.
حالا این داستان و دیگر داستانهای ماندگار کشورمان نسل به نسل پشت نیمکتهای کلاس آموزش داده میشد و دانشآموز و معلم با هر سلولی با داستان ازبرعلی حاجوی، کشاورز فداکار از میانه، همذات پنداری میکردند. روستاها
از سوی دیگر این داستان به طور غیرمستقیم به دانش آموزان درس ایثار، ایثار و احساس مسئولیت در قبال جان و سلامتی دیگر انسان ها می آموزد.
این در حالی است که پس از 59 سال، کارکنان وزارت آموزش و پرورش دوران روحانی موفق به پوشیدن یک تی شرت سفید بر تن مرحوم علی از جمله مشکلات اساسی در حوزه آموزش و پرورش شدند که بدون توجه به هدف این کار باعث باج سنگینی برای کشورمان شد.
در زیر سوال می پرسم و ناگفته ها را ذکر می کنم.
اولین: قرار است وزارت آموزش و پرورش اعلام کند این تی شرت سفید وزارت آموزش و پرورش چقدر هزینه و اعتبار داشته است. طبق آمار رسمی دانش آموزان کلاس سوم از سال 1401-1400، برای این تغییر جزئی لباس، یک میلیون و سیصد و هشتاد و پنج هزار و هشتصد و چهار جلد کتاب باید دو بار تجدید چاپ شود.
دومین: مایه تاسف است که سازمان پژوهش و تالیف کتب درسی از درج نام اصلی کشاورز فداکار در هاله ای از ابهام و خطا خودداری می کند و به فکر لباس این شخصیت بی بدیل است. این سازمان که کلمه مهم تحقیق را با خود به همراه دارد، به جای نام واقعی عزیرعلی حاجوی، به سادگی همان نام همیشه اشتباه، یعنی «ریس علی حاجوی» را درج کرده است.
در کتاب مورد بحث اما داستان دهقان فداکار حذف شده و تنها بخشی از این داستان در درسی به نام «ارادت» آمده است.
سوم: چندی پیش اسماعیلی وزیر جهت یابی اعلام کرد که سالانه به 300 هزار تن کاغذ نیاز داریم. با این حال، فقدان سرشماری منجر به تعطیلی بسیاری از روزنامه ها و چالش جدی برای صنعت نشر شد. اما در این بحران کاغذ که وزارت آموزش و پرورش یکی از مصرف کنندگان اصلی کاغذ است، چه نیازی به این تحول 59 ساله بود.
چهارم: ناگفته نماند که هزینه چاپ یک کتاب، حتی به بهانه اضافه کردن تی شرت، بسیار بالاست. چرا که علاوه بر گرانی کاغذ، هزینه طراحی و چیدمان، چاپ و لیتوگرافی و… به آسمان می پرد، اما علاوه بر بهانه هایی که به دست مخالفان افتاد، تمام هزینه های مالی تغییر این تصویر را نیز به همراه داشت. . چه توجیهی می تواند دور از تصور همگان باشد و تنها از ذهن روشن فکر و خلاق فرهنگیان دولت قبل الهام گرفته شود؟
پنجم: با توجه به هشدارهای بسیاری از کارشناسان نظام آموزش و پرورش در سال های اخیر مبنی بر یادگیری زبان مادری و ضعف شدید دانش آموزان در درس زبان فارسی و ادبیات فارسی که در اینترنت قابل جست و جو است، چرا مسئولان آموزش و پرورش به نقش ایوان فکر می کنند. سقوط کرد و زبان مادری کشور را فراموش کردند. آیا نمی توان قیمت گزاف این تی شرت را برای یکی از زخم های بیشمار این وزارتخانه تقسیم کرد؟
ششم: قهرمانان واقعی و ناشناخته از دوران مختلف مانند حفاظت مقدس؟ دوره ای که به اعتراف دوست و دشمن، گنجینه ای از قهرمانان گمنامی چون شهید «سید احمد پلارک»; او به شهید عطری و دیگران معروف است که داستان زندگی او قابلیت ارائه در مجامع جهانی را دارد.
اما داستان قهرمانی را باید از ته دل گفت. زیرا آنچه از دل بیرون می آید نباید در دل بنشیند!
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار اجتماعی