گروه های سیاسی از هم اکنون در حال برنامه ریزی برای کسب کرسی در دو مجلس، یکی شورای اسلامی و دیگری مجلس خبرگان رهبری هستند. نمایندگان مردم از مجلس یازدهم در راستای سیاست دولت سیزدهم نتیجه مثبتی از خود بر جای نگذاشتند و شاید بتوان همین موضوع را دلیلی بر حذف تعداد بیشتری از آنان از آرای مردم در دور آتی دانست. از سوی دیگر، عملکرد ضعیف دولت به ویژه در حوزه اقتصاد، سوءتفاهم های بسیاری را به همراه داشته است و منتقدان معتقدند راه حل ها در چنته دارند، غافل از اینکه کار را دشوارتر از اثربخشی می کنند. آن راه حل ها
واضح است که طرح مدیریت یک طرفه جواب نداده است و شاید بهتر باشد تغییر روش داده شود و از همه سلایق سیاسی به ویژه افراد با تجربه مدیریت در سیستم استفاده شود. «خبرآنلاین» در گفت وگو با غلامحسین کرباسچی، فعال سیاسی اصلاح طلب، به تشکیل سیاسی نیروها در سال جدید و راه برون رفت از شرایط کنونی پرداخته است.
امسال در اسفندماه دو انتخابات خبرگان و یک انتخابات شورای اسلامی داریم، ارزیابی شما از ترکیب نیروهای سیاسی در سال جدید چیست؟
در حال حاضر نمی توانم زیاد پیش بینی کنم زیرا آرایش نیروهای سیاسی به دولت بستگی دارد، به نظر می رسد پس از «انتقادات، حمایت ها و مخالفت ها» بین نیروهای مختلف سیاسی، دولت ممکن است به این نتیجه رسیده باشد که مجلس و دولت متحد هستند ، دیگر شاهد دردسر حضور بسیاری از گروه های منتقد وضعیت فعلی مجلس و یا نیروهای کنار رئیس جمهور نخواهد بود. آقای جنتی در یک مقطعی در شورای نگهبان گفت که مشخصاً مدتی است که انتقادات تند می شنویم، اما از حضور نیروهایی که در مجلس حضور دارند و چهار سال است می خواهند انتقاد کنند، احساس راحتی می کنیم. اکنون به طور کلی به نظر می رسد که بخش های مختلف دولت به این نتیجه رسیده اند. اما این نوع نگرش و مدیریت کشور طبیعتاً مشکلات و هزینه هایی را ایجاد می کند و تقریباً در این مدت شاهد بودیم که آنچه در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری رخ داد، نه تنها چیزی به کشور اضافه نکرد، بلکه هزینه های زیادی برای کشور داشت.
در دو انتخابات اخیر مجلس و ریاست جمهوری شاهد حضور حداقلی رأی دهندگان بودیم، به گفته برخی کارشناسان، دولت باید انتخابات آزادتری برگزار کند تا مردم بیشتری را به پای صندوق های رای جذب کند. راه بهتری برای افزایش تعامل می دانید؟
بله، نکته ای که عرض می کنم اصلاً شرکت در انتخابات و آوردن مردم به پای صندوق های رای نیست. در این زمینه من نظر دیگری دارم که اصلاً بیاییم و فرض کنیم با همان منطقی که از آقای جنتی شنیدم پیش برویم که در این صورت اثربخشی بحث من به حساب می آید. آقایان در مجلس و ریاست جمهوری همین طور بمانند اما ببینیم این سیاست چه فایده و نتیجه ای دارد؟ آیا مسائل اصلی کشور حل شده است و می توان ادعا کرد که این شرایط بهتر از گذشته برای وضعیت اداره کشور است؟ کارنامه مجلس انقلابی کنونی چیست؟
آیا این بدان معناست که فرمان با یک دست مؤثر نبود زیرا وضعیت را بهبود نمی بخشد؟
بله، مجلس، دولت، قوه قضائیه و همه نهادها برای رشد اقتصاد کشور و رهایی مردم از فقر تلاش می کنند. اکنون می بینیم که با تمام تلاش ها برای ایجاد قدرت با یک دست، رهبری باید هر سال در مسائل مختلف دخالت کند و مشکل اقتصادی را گوشزد کند. مجلس و دولت تاکنون آماری از اهداف رهبری که عموماً معضلات خاص کشور است و به عنوان موضوع سال تعیین شده است به جامعه ارائه نکرده اند. امسال همه این وضعیت و بی نتیجه بودن را به اعتراضات خارج از کشور هم نسبت می دهند. آنها می گفتند دولت ها ناکارآمد هستند و حالا می گویند همه چیز مربوط به امور خارجی یا اعتراض است. سال گذشته تقریباً رکورد تورم، گرانی و افزایش قیمت ها را شکست.
خلاصه من این است که اگر نظام به این نتیجه نرسد، نمی توان با یک جمعیت کشور را اداره کرد و نیروهای منتقد دیدگاه های مخالف را چه در اجرا و چه در قانون گذاری حذف نکنند، با شرایط نامناسبی مواجه خواهیم شد. این وضعیت، صرف نظر از مسائل سیاسی آن که به دنبال دخالت حداقلی است، منجر به عدم اداره کشور در ساختار فعلی شده است. نظام باید به این نتیجه برسد که این دو قوه نتوانستند کارنامه روشنی در حذف بخشی از نیروهای سیاسی و اتحاد مجلس و دولت به جای بگذارند. من مطمئن هستم که اگر بخواهیم یک مقایسه عادلانه انجام دهیم، اگر این مجلس ضعیف ترین مجلس نیست، حداقل کار قابل توجهی انجام نداده است.
اگر مرکز پژوهش ها گزارشی از عملکرد مجالسی که گروه های مختلف سیاسی در یازده مجلس از گذشته تاکنون در آن حضور داشتند، گزارش می داد و نتیجه مجلس وحدت رویه فعلی چیست؟ من مطمئن هستم که نتیجه مطالعه مورد نظر قطعا به عنوان یکی از ضعیف ترین ساخت ها ارائه خواهد شد. در مورد دولت هم که نیازی به توضیح بیشتر نیست، دولت در کوچکترین مسائل از جمله تولید چهار خودرو در کشور، یک بار فروش در بورس و یک بار قرعه کشی کند بوده و تا کنون دولت این کار را انجام نداده است. قادر به گرفتن تصمیم درست در مورد گوشت و تخم مرغ هم همینطور.
پس برای برون رفت از این وضعیت اولویت شما خروج از انحصار قدرت است؟
بله، اما اگر به این نتیجه برسند که این راه حل است. الان در مراسمی مثل اعتراض می آیند و می گویند باید نظرات متفاوتی بیان شود، اما بعد از گفتن می پرسند که چرا گفتی. اظهار نظر درست نیست و هر که برعکس گفته، یقه او را بگیرید و بگویید چرا گفته است. این یکی از روش های خاص مسئولان ماست.
برای برون رفت از شرایط فعلی چه راه حلی پیشنهاد می کنید؟
تصمیم کشور بسیار روشن است، اگر بتوانیم در کشور تفاهم بین نظرات رادیکال یا افراطی و میانه روها ایجاد کنیم، به موفقیت نسبی دست یافته ایم. باید به گونه ای تعادل ایجاد کنیم که تندروها فکر نکنند همه چیز زیر سوال می رود تا به تدریج نیروهای مذکور را به تجربه اداره کشور برسانیم که مزیت های خود را دارد. یکی از این الزامات ارتباط با دنیاست، امروز می بینیم که همین دولت که بسیاری از نیروهایش در قطع ارتباط با بسیاری از کشورها نقش داشتند، برای حل این مشکلات پیشقدم شده است. این امر نشان دهنده تغییر در سیاست قدرت های فوق الذکر است.
منظور شما عربستان سعودی است، در حالی که امیدواریم دولت بتواند مانند عربستان سعودی با مردم تعامل داشته باشد.
آقای ظریف زمانی می گفت برجام برای این است که ما موضوع هسته ای را پیش ببریم و مشکلاتمان را با کشورهای دیگر حل کنیم، در آن زمان به شدت به آنها انتقاد می شد، اما الان می گوییم می خواهیم مشکلات منطقه را حل کنیم، پس زمینه فراهم شود. بتوانیم با ایالات متحده مذاکره کنیم، بیایید به کار خود ادامه دهیم. منظورم این است که ما به عنوان اصلاح طلب و منتقد فکر نکنیم که اگر بیاییم می توانیم همه چیز را تغییر دهیم، اینطور نیست. با تجربه ای که داریم فکر نکنیم همه چیز به دست ما حل می شود. مشکل اصلی کشور مشکلات اجرایی، اقتصادی و معیشتی مردم است که دولت، مجلس و قوه قضاییه باید به دنبال رفع آن باشند. بحث های سیاسی مقدمه ای برای انجام صحیح کار اجرایی است نه اینکه کار اجرایی مقدمه ای باشد برای قدرت گرفتن یا نگرفتن گروه خاصی. هسته اصلی مشکل ما توسعه و رشد اقتصادی کشور و حل مشکلات مردم است. فراموش نکنیم که مردم در 11 خرداد 1395 شاهد یک سری نتایج خوب از سوی برخی نهادهای اقتصادی و دولت اول آقای هاشمی در سازندگی و شهرسازی بودند و به همین دلیل در انتخابات شرکت کردند. بعدها که دیدند این گروه حتی بعد از پیشرفتی که کرده بودند با شعارهای سیاسی جنگ و دعوا راه می اندازند، صحبت های سیاسی را رها کردند و به دنبال دولت احمدی نژاد رفتند و بعد از دیدن مشکلات ایشان به دنبال آقای روحانی برای گشایش در خارج رفتند. سیاست . بعد دیدند آقای روحانی در دولت دوم چندان موفق نیست، گفتند مدعی بیاید خودش درستش کند. مردم به دنبال راه حلی برای مشکلات زندگی خود هستند و نباید فکر کنیم که به دنبال گروه بندی های سیاسی هستند. هر گروه سیاسی که بتواند مشکلات مردم را به صورت واقعی و نه با شعار حل کند، اعتماد مردم را جلب می کند.