توصیه های تعمیر و نگهداری استراتژیک برای حل مشکل عدم تعادل گاز

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ بابک نگاری، رئیس مرکز پژوهش های شورای اسلامی، با توجه به ماموریت پژوهشی این مرکز و با بیان اینکه حل مشکل عدم تعادل گاز نیازمند اقدامات چند جانبه و چند جانبه است، ده اقدام راهبردی زیر را برای حل مشکل عدم تعادل گاز طبیعی در منطقه پیشنهاد کرد. کشور. داد

این 10 توصیه استراتژیک عبارتند از:

1) توسعه ظرفیت ذخیره سازی گاز در کشور: در مواجهه با مشکل عدم تعادل گاز باید دو مفهوم عدم تعادل فصلی (پیک مصرف) و عدم تعادل سالانه را از یکدیگر تفکیک کرد. آنچه در حال حاضر کشور را به چالش می کشد، عدم تعادل فصلی است. راه حل اصلی همه کشورهایی که گاز سهم قابل توجهی در سبد مصرف کننده دارد برای حل مشکل عدم تعادل فصلی ذخیره سازی گاز طبیعی است. ایران به عنوان سومین تولیدکننده گاز و چهارمین مصرف کننده گاز باید در گام اول 10 درصد از ظرفیت ذخیره سازی و در مرحله بعد سهم 20 درصدی از کل مصرف را به دست آورد. در این میان ایجاد هماهنگی داخلی زیرمجموعه های وزارت نفت حائز اهمیت است.

2) جلوگیری از تشدید عدم تعادل گاز در بخش های مختلف: اولین قدم برای حل مشکل عدم تعادل سالانه گاز، جلوگیری از تعمیق و تشدید این عدم تعادل است. از آنجایی که بخش اصلی شبکه گازرسانی کشور تکمیل شده و توسعه صنایع انرژی بر مبتنی بر تامین سوخت و گاز تا حد زیادی انجام شده است، از این پس رویکرد کشور به مصرف باید تغییر الگوی مصرف به ترتیب باشد. تثبیت و کاهش نرخ رشد مصرف در بخش های مختلف. به عنوان مثال، در بخش صنعت، نیاز به تغییر استراتژی توسعه صنایع انرژی بر مقیاس بزرگ به توسعه واحدهای مکمل در زنجیره ارزش، در بخش نیروگاهی برای افزایش ظرفیت تولید با اولویت به چرخه ترکیبی و تنوع بخشیدن به سبد تولید انرژی (زغال سنگ و انرژی های تجدیدپذیر) و در بخش ساخت و ساز، اجرای واقعی مبحث 19 مقررات ملی ساختمان در ساختمان های نوساز.

3) حذف یارانه انرژی از زنجیره گاز و انتقال آن به ابتدای زنجیره برای تخصیص بهینه یارانه انرژی: برای ایجاد بستر واقعی برای تصمیم دولت برای مدیریت یارانه انرژی، انگیزه شرکت ملی گاز افزایش یابد. مصرف بهینه گاز در حوزه پالایش، انتقال و توزیع علاوه بر ایجاد زمینه برای کاهش و بهینه سازی مصرف مصرف کنندگان نهایی گاز، پیشنهاد می شود تمامی گاز غنی و منابع آن در ابتدای سال در اختیار دولت قرار گیرد. در زنجیره، یارانه از طول زنجیره برداشته شده و مستقیماً از دولت به مصرف کننده نهایی (بخش داخلی، صنعت و نیروگاه ها) توزیع می شود. در اینجا هیچ افزایش قیمتی برای کاربر نهایی وجود نخواهد داشت.

4) اولویت دادن به موضوع بهینه سازی مصرف با اصلاح و تقویت ساختار مربوطه: در حال حاضر وزارت نفت و نیرو متولی تولید نفت، گاز و برق در کشور محسوب می شود و همواره تلاش می کند تا به افزایش مصرف پاسخ دهد. افزایش تولید؛ بنابراین موضوع بهینه سازی مصرف انرژی هرگز در اولویت این دو وزارتخانه و در نهایت کشور نبوده است. بنابراین لازم است در سطح دولت به ویژه در این دو وزارتخانه برای تقویت ساختار بهینه سازی مصرف انرژی اقداماتی صورت گیرد.

5) اولویت‌بندی تسویه گواهی‌های صرفه‌جویی انرژی بر اساس ماده (12) و بازار بهینه‌سازی: مشکل اصلی در عدم اجرای طرح‌های بهینه‌سازی براساس ماده (12) و بازار بهینه‌سازی انرژی، عدم تسویه انرژی است. – ذخیره گواهی های دولتی منابع این مقاله در حال حاضر به عنوان هزینه هایی در تبصره (14) در نظر گرفته شده است که هرگز محقق نخواهد شد. بنابراین، برای عملیاتی کردن طرح‌های بهینه‌سازی انرژی در مقیاس وسیع، دولت باید نسبت به تنظیم اوراق صرفه‌جویی انرژی به طرق مختلف از جمله تسویه با قبوض انرژی یا تعهدات مالیاتی دارنده گواهی، تخصیص بخشی از منابع تبصره (1) بازپرداخت طرح های بهینه سازی مصرف، امکان تبدیل گواهی پس انداز باید نسبت به سایر اوراق مالی اولویت داشته باشد و…

۶) خودکفایی گاز صنایع بزرگ با ورود به منطقه بالادست گاز با اولویت گازهای مشعل: به دلیل وجود ذخایر گاز زیاد در کشور و عدم اولویت توسعه بخشی از میادین گازی به دلیل کمبود منابع مالی. و پایین بودن نرخ بازدهی سرمایه گذاری های وزارت نفت و از طرفی سهم بیش از 20 درصدی مصرف گاز طبیعی توسط صنایع بزرگ فرض می شود، درست مانند نیروگاه های خودران، گاز مورد نیاز این صنایع. (سوخت و خوراک) از طریق سرمایه گذاری صنایع بزرگ در محدوده بالادست زنجیره گاز، ابتدا در پروژه های جمع آوری گاز به خودکفایی می رسد و در مرحله بعد توسعه میادین کوچک گازی باید انجام شود.

7) تامین مالی توسعه میادین بالادستی از نقطه صادرات: به دلیل پایین بودن قیمت گاز در کشور، نرخ بازگشت سرمایه در میادین گازی به ویژه میادین بدون میعانات گازی (برخلاف میادین نفتی) بسیار پایین است. بنابراین یک منطق اقتصادی قوی وجود ندارد. با توجه به کمبود منابع مالی برای توسعه میدان، در قرارداد توسعه میدان پیشنهاد شده است تا سرمایه گذار بتواند بخشی از تولید میدان را به کشورهای منطقه صادر کند که با توجه به امکان، انگیزه لازم برای سرمایه گذاری ایجاد می شود. بازگشت سرمایه از سود منطقه

8) نظارت و پایش مستمر مصرف گاز در بخش‌های مختلف: یکی از پیش‌نیازهای مدیریت تقاضا و قیمت‌گذاری مشترک، نظارت و نظارت مستمر بر مصرف گاز در بخش‌های مختلف به‌ویژه بخش‌های ساختمانی و صنعتی است. به عنوان مثال سامانه ملی پایش اطلاعات انرژی ساختمان یکی از این پیش نیازهاست که بر اساس مفاد اجرایی ماده (44) برنامه ششم برنامه ریزی ایجاد شده است. این سیستم در صورت راه اندازی می تواند مصرف گاز هر ساختمان را به صورت جداگانه برای هر واحد اندازه گیری کند و زیرساخت های لازم را برای تعیین الگوی مصرف و برچسب انرژی ساختمان فراهم کند. همچنین ابزار لازم برای این منظور هوشمندسازی کنتورهای گاز است.

9) ارتقای کارایی تعرفه های گاز طبیعی: ساختار تعرفه فعلی بخش داخلی بر اساس میزان مصرف و بخش صنعتی بر اساس نوع واحد تولیدی، کارایی لازم را برای دستیابی به اهداف سیاست گذار ندارد. برای این منظور، تعرفه فعلی در بخش صنعت که تنها دارای سه بخش کلی است، باید با جزییات و شفافیت بیشتر و بر اساس شاخص هایی مانند سهم درآمد حاصل از محصولات صادراتی صنایع به کل درآمد، انرژی بازتعریف شود. شدت و سهم مخارج گاز در قیمت نهایی محصولات. در بخش خانگی ضمن منطقی‌سازی و تعریف صحیح ساختار پله‌های تعریف‌شده بر اساس شرایط فعلی ساختمان‌ها، باید به گونه‌ای اصلاح شود که با روش‌هایی مانند تغییر در پله‌های پرمصرف و کم‌مصرف تفاوت قیمت قابل‌توجهی ایجاد شود. ساختار مدل تعرفه برای مشترکین بیش از مدل مصرف

10) آموزش همگانی برای مصرف بهینه انرژی: به دلیل سهم کم هزینه گاز در کل هزینه های خانوار، گاهی حساسیت عمومی نسبت به مدیریت و بهینه سازی مصرف گاز کم است، در این میان اقداماتی با هدف آموزش عمومی از طریق رسانه ها، شبکه های اجتماعی و مدارس انجام می شود. باید مدام در دستور کار باشد. تجربه کشورهای مختلف جهان و به ویژه تجربه مدیریت پیک مصرف برق کشور در تابستان امسال این را ثابت می کند.