شهرک بیمارستانی یا “محل بهداشت”؛ مشکل این است! / نامگذاری «جزیره معتادان»; نعل وارونه برای چرخش!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ سردار حسین رحیمی، رئیس پلیس صوفیه چندی پیش از افتتاح مرکزی به نام دهکده سلامت خبر داد و درباره فلسفه وجودی این مرکز گفت: برای 10 هزار نفر به همراه مراکز تفریحی، تفریحی و ورزشی فراهم شده است. که افراد درگیر در اعتیاد می توانند آرام آرام به جامعه، کار و زندگی بازگردند.”

سرهنگ عبدالوهاب حسنوند فرمانده انتظامی پلیس مبارزه با مواد مخدر در توضیح تکمیلی شهرک بهداشتی گفت: روستا در دست بررسی است.

از دیگر امکانات و اماکن این روستا که در اظهارات سرهنگ حسنوند ذکر شده عبارتند از: حسینیه به مساحت هزار متر مربع، 21 مدرسه در دو ساختمان مجزا، احداث 20 کارگاه، هتل آپارتمان، خانه کارگر، ساختمان چند منظوره، سینما، تئاتر، ساختمان معتادان خیابانی زیر 18 سال، پارک مجهز به سبک مدرن و خاص با سایت های مختلف از جمله پارک علم و فناوری، مرکز تحقیقات بالینی مواد مخدر، زمین بازی عابر پیاده و دوچرخه، چهار باغ هنری شامل باغ کتاب، هنر، فلسفه و صنایع دستی، زمین های ورزشی، جاده سلامت و ..

رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر در پایان سخنان خود گفت: پیش بینی می شود فاز اول این روستا تا دو سال و فاز دوم سه سال دیگر تکمیل شود و نیاز به وام حدود هزار میلیارد تنی دارد. کمک های دولت و کمک های مالی. “” آن را اجرا کرد.”

بر اساس اظهارات این دو نیروی انتظامی، طرح این روستا ارائه شده است و به گفته سرهنگ حسنوند، اجرا و ساخت این مرکز یا به اصطلاح شهرک بهداشتی در گرو کمک خیرین است، یعنی بودجه این روستا هنوز تامین نشده است و حتی اگر این مشکل حل شود چندین سال طول می کشد تا تحقق و ایجاد شود.

جالب اینجاست که پس از انتشار این خبر، موجی از انتقادات از این طرح که گفته می شود نه مثمر ثمر است و نه سنگین، سیل پلیس، دولت و دولت را فرا گرفت.

این انتقادات یک طرفه به قاضی، در برخی از رسانه های معاند و شرکت های مرتبط و انصار رسید که صفحه، دفتر و دست در فضای مجازی را به هم ریخته و در تیترها و تیترهای خود «دهکده» تبدیل به «جزیره» شد. تبدیل به «معتادین» و در نهایت «اسکان سلامت» به «جزیره معتادان» تبدیل شد!

تکمیل بررسی اخبار و شرایط پیرامون «جزیره معتادان» سرانجام این ایده را در ذهن خواننده تأیید کرد که معتادان عزیزی که اکنون در شورای اولیای گمنام درباره شدت و شدت الطاف بحث می کردند، بی رحمانه به کوره سوز منتقل شدند. نازی هستند. نویسندگان این خبر و وضعیت در حالی که بی اطلاع هستند، کاملاً می دانند که این طرح علاوه بر هزینه های هنگفتی که بر بیت المال تحمیل می کند، برای نجات معتادان و برچیدن بازار و بازار مواد مخدر کاملاً ضروری است. از نظر جامعه شناسی و تربیت نسل و مسائل دیگر نیز بسیار مؤثر است.

مگر اینکه از منتقدان دلسوز دور باشید، کسانی که علایق خاصی در شرایط فعلی دارند که این افراد در این مقاله پوشش داده نمی شوند.

اما ابهاماتی وجود دارد که تبیین ابهامات مذکور ثابت خواهد کرد که دلسوزی های نامناسب شهروندان در افزایش تعداد معتادان و گسترش وابستگی خانگی بی تاثیر نبوده است.

شروع اعتیاد جرم نیست. پایان نابودی

باید اذعان داشت که معضل اعتیاد از زمانی شروع شد که گفتند اعتیاد جرم نیست بلکه بیماری است. قبل از این جمله ویرانگر، معتادان مجبور بودند در هر زاغه و انباری با هزاران مشقت خلوتی بیابند تا وعده های روزانه خود را به مواد مخدر سپری کنند. شاید ظرف چند ساعت به آنچه می خواهند برسند. اما به محض اینکه معتادان بیمار متوجه شدند که هیچ مشکلی برای بیماران وجود ندارد. چشمانشان به حقیقت گشوده شد و به جایی رسیدند که حق دارند مانند امروز در هر مکان و زمانی که میل به خوردن و آشامیدن میل می کنند چمباتمه بزنند و درد خود را با خود شفا و تسکین دهند. دود و دم متاسفم.

به ویژه تاجران بیکار نبوده اند و برای نجات جان معتادان با اختراع و استفاده از مواد مخدر صنعتی، زمان سوخت گیری را به کمتر از چند دقیقه کاهش داده اند.

از سوی دیگر همان مردم دلسوزی که در واکنش به ایجاد شهرک سلامت، با دیدن معتادان متجاهر به مواد مخدر صنعتی در خیابان های محل زندگی خود و احتمالا پشت دیوار محل زندگی فرزندانشان، لباس های خود را پاره می کردند و از دل فریاد می زدند. برای آنها آب سرد می آورند و در فصل سرما نوشیدنی گرم و …

در این زمینه باید توجه داشت که نگارنده نیز معتقد است که این افراد باید تنها به عنوان یک انسان مورد حمایت قرار گیرند و با وجود همه اشتباهات معتادان، کرامت و کرامت انسانی را حفظ کنند. اما نه حمایت از «دوستی خاله خرس»، بلکه حمایت اساسی که ضامن بازگشت آنها به زندگی و جبران اشتباهات در آتش سوزی خانه هاست، یعنی چیدمان مناسب و کمک به ساخت شهرک سلامت!

اکنون دلایل زیادی وجود دارد که چرا باید یک شهرک بهداشتی ایجاد شود که مهمترین آنها پرهیز از تعلل است.

بدون شک از اکثریت هموطنانی که معتاد هستند خواسته می شود که بمانند و به زندگی عادی و آبرومندانه برگردند و اکثریت قریب به اتفاق آنها نیز با آن موافقت کنند.

در عين حال، درد اعتياد، فرد معتاد را وادار مي كند كه براي تامين نيازهاي خود، تمام قوانين انساني را زير پا بگذارد و زير پا بگذارد.

نمونه آن مشکل سرقت های ریز و درشت است که هر روز شاهد آن هستیم. امروزه مهم ترین سرقت ها در حوزه سرقت تلفن همراه صورت می گیرد که مشکلات دیگری از جمله قتل و ضرب و شتم ناخواسته را به دنبال دارد که در نهایت بزرگترین سرمایه جامعه یعنی امنیت را تحت الشعاع قرار می دهد.

علاوه بر معضل زباله مرتبط که گروه زیادی از معتادان برای تهیه مواد خود با آن دست و پنجه نرم می کنند، خواسته یا ناخواسته، آلودگی خیابان و بازار و بازار است که در آن بسیاری از معتادان به محض اینکه در محیط های خلوت اقدام به سرقت اقلام و لوازم جانبی مانند کلاهک های علم گاز، کلاهک های فلزی فاضلاب و حتی قطع برق و سرقت کابل ها.

بنابراین ناگفته نماند که بسیاری از آسیب های اجتماعی که جامعه را مختل کرده است، زاییده اعتیاد معتادان به مواد مخدر است، یعنی افرادی که چیزی برای از دست دادن ندارند.

اما اگر معترضان و مخالفان ایجاد شهرک سلامت ابتدا با طرح پیشنهادی آشنا شدند، تنها به فکر امنیت خانواده و تربیت و حرکت فرزندان خود در جامعه ای عاری از معتادان و تهدیداتی مانند اعتیاد باشند. با پروژه های سازنده ای مانند شهرک بهداشت همراه خواهد بود.

انتهای پیام/