روزنامه اعتماد در گفت و گو با محمدصدر نظر وی را درباره آخرین اظهارات ظریف در باشگاه جویا شد.
این مصاحبه را بخوانید:
نظر شما درباره اظهارات سه شنبه شب وزیر خارجه سابق کشور چیست؟ آیا این نظرات را مفید می دانید؟
نظرات محمدجواد ظریف بسیار خوب و مفید بود. وی به ویژه در خصوص برنامه جامع اقدام مشترک توضیحاتی ارائه کرد. با توجه به هجمه هایی که گروه های مختلف در این مدت انجام داده اند، خوشبختانه تمامی سوالات و ابهامات مطرح شده و خوشبختانه آقای ظریف بسیار دقیق و علمی به آنها پاسخ داده است و طبق معمول نشان داده است که به چیزی جز منافع ایران و ایران علاقه ای ندارد. جمهوری اسلامی.فکر نکن
برخی مدعی هستند که برگزاری این نشست مجازی اقدامی با اهداف سیاسی و پیش از انتخابات است. شما در مورد آن چه فکر میکنید؟
آقای ظریف اصلاً دنبال این حرف ها نیست، اگر دنبال انتخابات بود، همین دو سال پیش که گروه ها و افراد زیادی از جمله سیدمحمد خاتمی، رئیس جمهور سابق و سیدحسن خمینی از او دعوت به کاندیداتوری کردند. برای انتخابات ریاست جمهوری، او این کار را نکرد. ذهنیت آقای ظریف به گونه ای نیست که دنبال این انتخابات باشد. این ادعاها را کسانی مطرح می کنند که سیاست خارجی را نمی شناسند و با ادعاهای سطح پایین سعی در تخریب ظریف دارند. با شناختی که از ظریف دارم که شناخت دقیقی است، می دانم که او به دنبال آن حرف ها نیست. البته ظریف حق دارد دنبال این مشکلات بخصوص با پایگاه مردمی اش باشد، اما می دانم که دنبال مشکل نیست.
با توجه به هشدارهایی که محمدجواد ظریف در سخنرانی های خود مطرح کرد، آیا فکر می کنید دولت فعلی این پیشنهادات و هشدارهای وزیر خارجه سابق کشورمان را مورد توجه قرار دهد و به این سخنان گوش کند؟
یکی از بزرگترین مشکلات کشور مشکلات اقتصادی است. گرانی، تورم، بیکاری، فساد و سایر مشکلات اقتصادی کمر مردم را می شکند. بسیاری از مشکلات کنونی اقتصاد کشور یا راه حل های غیراقتصادی دارد یا کسانی که آن ها را مدیریت می کنند نمی توانند با آن مقابله کنند. آنچه من می فهمم این است که راه حل مشکلات اقتصادی کشور فقط اقتصادی نیست. حل بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کشور از کریدور سیاست خارجی می گذرد. تا زمانی که سیاست خارجی ثابت نباشد، احتمال حل مشکلات اقتصادی بسیار اندک است و حتی می توان گفت غیرممکن است. زمانی که نتوانیم نفتی را که می فروشیم به دست آوریم، یا سرمایه گذاری خارجی کم باشد یا اصلا وجود نداشته باشد،
در شرایطی که ما در تحریم هستیم، این مشکلات است که موانعی را برای حل مشکلات اقتصادی کشور ایجاد می کند. من شخصاً همین موضوع را به رئیس جمهور سید ابراهیم رئیسی مطرح کردم که اگر موضوع برجام حل نشود، مشکلات اقتصادی ناشی از حل نشدن برجام بر عهده شماست. البته آقای رئیسی تایید و معتقد است که موضوع برجام باید حل شود و خوشبختانه فهمید که بدون برجام، احتمال حل مشکلات اقتصادی بسیار کم است. بنابراین اگر چرخش عاقلانه ای در سیاست خارجی ایجاد شود و در سیاست خارجی تحول ایجاد شود، انشاءالله منافع ملی که همه بر آن تاکید دارند تامین می شود.
این دیپلمات باسابقه کشورمان در بخشی از اظهارات خود به این موضوع اشاره کرد که اکنون «دانیاری عادی دانشگاه» است. به نظر شما چرا این اتفاق افتاد و از ظرفیت های ظریف برای کمک به سیاست خارجی کشور استفاده نمی شود؟
در دهه 1970 کتابی به نام «جامعه شناسی نخبه گرایی» در ایران منتشر شد که به روابط جامعه ایران با برخی از مهم ترین شخصیت های سیاسی قرن گذشته می پردازد. نمی دانم چرا آنطور که باید قدر نخبگان کشورمان را نمی دانیم. خوشبختانه امروز نخبه گرا وجود ندارد، اما به جای احترام به نخبگان کشورمان و استفاده از توانایی های آنها، بسیاری از آنها را کنار گذاشته و منزوی می کنیم. این رویکرد در برخی از گروه هایی که نقش موثری در حکومت دارند به وضوح قابل مشاهده است. این رویکرد بسیار تاسف بار است. یک بار شخصاً به محمدجواد ظریف گفتم: «دکتر توجه کنید حسادت در ایران به ویژه حسادت در بین مسئولان یک بیماری بومی و ریشه‌دار است.» متأسفانه حسادت عده‌ای را به حرکت در می‌آورد که می‌توانند خدمات بزرگی به کشور انجام دهند و تضمین کنند. منافع مردم و نظام رها شود و دولت از خدماتش محروم شود. هم بحث روانشناسی سیاسی است و هم تا حدودی جنبه جامعه شناختی دارد و حتی ریشه فرهنگی هم دارد.
متأسفانه بعد از انقلاب و به خصوص بعد از جنگ به مسائل فرهنگی کم توجهی کردیم. به مرور زمان فرهنگی که در دوران انقلاب از سال 56 به بعد در کشور ما ایجاد شد و نزدیک به یک دهه ادامه داشت، متأسفانه بعد از جنگ از بین رفت. پس از جنگ، فرهنگ ایثار، ایثار و تامین منافع دیگران بر منافع خود جای خود را به منفعت طلبی، بستن جیب خود، قدرت جویی و پول پرستی داد. نتیجه این تغییر فرهنگ این است که به جای آموزش نخبگان، همیشه آنها را تضعیف می کنیم. به جای اینکه بخواهیم قیام کنیم، سعی می کنیم افرادی را که توانایی بیشتری از خودمان دارند، از بین ببریم. این نکته بسیار مهمی است که جامعه شناسان و روانشناسان باید به آن فکر کنند و به نظر من می توان گفت که ما نیاز به انقلاب فرهنگی داریم و همه فکر و ذکر شهروندان در جهت انقلاب، مردم و تامین امنیت بود. منافع کشور