مسمومیت دانش‌آموزان دختر که در شهر قم آغاز شد، اکنون پس از گذشت نزدیک به سه ماه، هر روز در حال گسترش است و البته بر اضطراب و سردرگمی خانواده‌ها می‌افزاید. عدم حضور دانش آموزان در مدارس حدود دو سال به دلیل ابتلا به ویروس کرونا و سپس به دلایل مختلف از جمله آلودگی هوا، اعتراضات و بحران گاز، اکنون با ادامه مسمومیت، خانواده دانش آموزان حتی در مدارسی که در حال حاضر باز نیستند تاریخچه ، او در دوراهی قرار گرفته است. در خانه ماندن و عقب ماندن از تحصیل یا فرستادن فرزندان به مدرسه و نگرانی برای سلامتی آنها دو راه وجود دارد، به همین منظور دیده بان ایران سراغ آن دسته از خانواده هایی رفت که مدارس فرزندانشان مسموم نشده است، بلکه ترس و نگرانی از این حادثه وجود دارد. . ، آنها را در میانه تصمیم گیری برای انتخاب یکی از این دو مسیر قرار دهید.
من بچه ام را به مدرسه نمی فرستم
«م» دو دختر دارد که یکی کلاس اول و دیگری کلاس هفتم است. وی به خبرنگار دیده بان ایران گفت: امروز دختر بزرگم را به مدرسه نفرستادم، اما یکی دیگر را به دلیل اینکه درس جدید داشتند فرستادم اما از چند روز آینده نمی گذارم به مدرسه برود. “
وی همچنین درباره اینکه آیا بین والدین یا مدرسه تصمیم جمعی گرفته شده که باید برود یا نه، می گوید: «دخترم که در دبیرستان من درس می خواند، پدر و مادر بین خودشان توافق کردند. مدرسه به ما چیزی نگفت اما امروز غیرحضوری درس می خواندند. دختر کوچکترم که در مدرسه ابتدایی است، از مدرسه تماس گرفت و تصمیم گیری را به عهده ما گذاشت. آنها گفتند اگر دانش آموزان حاضر نشوند غیبت ثبت نمی شود، اما مدرسه فرار از مدرسه ارائه نمی دهد.
من نگران تحصیل بچه ها نیستم، سلامتی آنها برایم مهم است
«الف» نیز مادر دو دختر در مقطع متوسطه اول است. او فرزندانش را به مدرسه نفرستاد و درباره این تصمیم گفت: «هرچه جلوتر رفتیم، دیدم که هدف و پایان این کار اصلا مشخص نیست. من نگران تحصیل بچه ها نیستم، اما سلامت آنها برایم مهم است.»
«ن» یک پسر دارد و او را با نگرانی به مدرسه فرستاد. وی درباره نگرانی های خود به خبرنگار دیده بان ایران گفت: پسرم را با ترس و وحشت به مدرسه فرستادم زیرا هنوز در منطقه ما حتی یک مدرسه را مسموم نکرده اند. از طرفی با تنها ماندن پسرم در خانه مشکل دارم».
این مادر درباره تصمیم بقیه اعضای خانواده ادامه می دهد: «تقریبا همه دانش آموزان به مدرسه می آیند اما ما نگران و ناراحت هستیم. بیشتر والدین فرزندان خود را به دلیل پسر بودن و تنها ماندن در خانه و آسیب هایی که در دوران کرونا به آنها وارد شده است به مدرسه می فرستند زیرا انرژی خود را تخلیه نکرده اند.
وی همچنین با بیان اقدامات مدرسه فرزندش برای پیشگیری و درمان مسمومیت ها گفت: کارکنان مدرسه نیز بسیار نگران هستند و بر فعالیت های مدرسه و بیرون نظارت دقیق دارند. بر اساس آنچه به ما گفته شد، به نظر می رسد که آنها یک مامور مخفی را در اطراف مدارس منطقه مستقر کرده اند.
پسر “ز” در مقطع متوسطه دوم تحصیل می کند. او آن روز پسرش را به مدرسه نفرستاد و گفت: «پسرم را به مدرسه نفرستادم، اما والدین هیچ یک از همکلاسی‌هایش راضی نبودند که حتی یک روز دختران را با تماس همراهی کنند و از دختران حمایت کنند. . یکی از همکلاسی های پسرم گفت که مادرم زیاد با این مشکلات کاری ندارد و می گوید فقط به مدرسه برو.
گفتند کاری به مدارس پسرانه ندارند
این مادر ادامه می دهد: «البته مدرسه پسرانه است و شاید خوشحال باشند که کاری به پسرها ندارند. با مدیر مدرسه هم صحبت کردم و او گفت که مدرسه ما مشکلی ندارد و در حال حاضر با مدارس دخترانه کار می کنند، اما به نظر من همه خودشان و وجدانشان را می دانند.» پایان: حتی پسرم را به مدرسه مکاتبه نفرستادند چون می گویند تحصیل است و تربیت باید اجازه دهد.